Vikan - 02.12.1965, Qupperneq 55

HONIG
Bolungavík
Framhald af bls. 35.
hann í lykkju í skammdekkinu.
Lengd skorðunnar var talsvert
meiri en sem nam hæð skips-
síðunnar og myndaði hún þann-
ig um það bil 30 gráða horn við
skipshliðina efst.
Skorðumaðurinn lét skorðuna
vísa út og fram í hreyfingar-
stefnu skipsins, þannig að hún
væri alltaf viðbúin. Hann varð
að halda henni sem mest á lofti
því að ekki mátti hún festast, þá
hefði hún kastað skipinu yfir.
Hann varð alltaf að hafa auga
á steinnybbu, sem skorðan gæti
járnað i, ef til hennar þyrfti að
taka, því að lausamöl skreið und
an henni og varð hún þá gagns-
laus.
Ef þessir stóru bátar tóku að
hallast, mátti skorðumaðurinn
því ekki byrja á því, sem eðli-
legast hefði verið, að forða sér
sem lengst í burtu, heldur varð
hann að leggja líf sitt og limi
við verkið og bregða snöggt við
og finna viðhald fyrir skorðuna
og það gat orðið dýrt, ef það
handtak brást.
Þegar sett var svo þröngt á
milli að hallranga þurfti höfðinu
til að það slyppi á milli bátanna,
þurfti ekki fjörugt ímyndunar-
afi til að sjá andlit sitt fyrir sér
eða réttara andlitsleysi, ef bátn-
um veitti og viðhald skorðunnar
brysti.
Hér eru ekki rúm til að lýsa
setningi bolvísku vélbátanna eins
og þyrfti, þar sem þetta voru
merkileg og einstæð vinnubrögð
í atvinnusögu okkar.
Þegar vélbátaútgerð hófst,
hefði verið eðlilegast að Bolunga-
vík hefði lagzt í eyði, nema þar
hefði haldizt við lítilsháttar
trillubátaútgerð og nokkur gras-
býli. En þarna var blómlegt at-
vinnulíf í lok áraskipatímans, og
engin þreytumerki á fólki. Þrótt-
mikið fólk leitar jafnan ein-
hverra úrræða. Bolvíkingar
lögðu heldur ekki upp laupana
og hurfu á brott, þó að stutt væri
að fara til ísafjarðar, sem blómg-
aðist strax í byrjun þilskipaút-
gerðar sökum lífhafnar sinnar,
heldur settu þeir, eins og áður
segir vélbátana á bökum sér, og
hófu síðan byggingu brimbrjóts
og urðu til slíks fyrstir manna
hérlendis.
Bygging brimbrjótsins hófst
1911 og það er enn verið að
byggja hann. Og það hefur ekki
verið slegið slöku við, síður en
svo.
Litla hreppsfélagið hefur alla
tíð stunið undir þessari byrði, en
aldrei hefur nokkur maður heyrt
Bolvíkinga mæla æðruorð. Á
hverju vori byrjuðu þeir daprir
á svip en möglunarlaust, að týna
burtu grjótrústina undan vetrin-
um og notuðu síðan sumarið til
að hlaða upp fyrir brimið að
brjóta næsta vetur.
Loks var horfið að því að búa
til landspildu fyrir utan hann,
og stendur hann nú, Brjótur,
þegar þetta er skrifað, en hvort
það verður þegar Vikan kemur
út með greininni, um það skal
engu spáð. Þó eru til þess lík-
indi, því að nú mun um helming-
ur Brjótsins á þurru um fjöru.
Nú hefði þurft að nefna marga
XX
XX
si
JtK
XX
XX
XX
XX
XX
xx
X
X
X
XX
EGGERT KRISTJANSSON & CO. HF. SllVII 11400
SmkmhmmmSSnnSiISnnSSSnSSkSmSk M OIMI G V ö R U ]
VÖRUR
VIKAN 48. tbl. gg