Menntamál - 01.03.1954, Qupperneq 18

12
MENNTAMÁI.
Meðal annars var bent á það, að ágætlega hefði tekizt til
um stöðuval þeirra tugþúsunda kennara, er þjálfaðir voru
til kennslu á Englandi að loknum ýmsum öðrum störf-
um á stríðsárunum. Meirihluti taldi óráðlegt, að ungling-
ar innan 18 ára aldurs tækju ákvörðun um sérnám. Þessu
var mótmælt af minnihluta.
Ekki voru menn á einu máli um það, hverjar aðferðir
væru vænlegastar til að skera úr um hæfileika væntan-
legra kennaraefna. Þar koma einkum til álita skipulegar
viðræður við kennaraefni og viðræður kennaraefnis við
aðra, ummæli eldri kennara um kennaraefni, sálfræðileg
próf o. fl. Þekkingarpróf eitt sér er talið ófullnægjandi.
Bretar t. d. beita viðræðuaðferðinni. Svisslendingar sál-
fræðilegum prófum, m. a. Um þessi efni var ágreiningur
nokkur, og var skorað á UNESCO-stofnunina í Hamborg
að beita sér fyrir söfnun á niðurstöðum um gildi aðferða
þessara og að vinna að því, að samræmt rannsóknarstarf
yrði unnið á þessu sviði.
Aldrei verður þó unnt að velja svo kennaraefni, að þarf-
laust sé að taka ákvörðun um það síðar, hvort þau reyn-
ast eins og ráð var fyrir gert, og er skylt að bægja þeim
nemendum frá kennaranámi og kennarastarfi, er bregð-
ast þeim vonum, er til þeirra stóðu.
f jafnviðkvæmum efnum verður matið á nemandanum
aldrei vandað um of. Þó verður það eitt fullyrt, að kenn-
araefni, sem hagar sér vel á námsárum, að því er kunn-
ugt er, muni að líkindum verða góður kennari. Þó fer það
mjög eftir ytri aðstæðum, hvort sá dómur stenzt, valda
þar mestu um starfskilyrði og fjölskyldulíf hans, einkum
kvonfang hans.
Þó er ekki auðvelt að láta sér skjátlast í spánni um það
kennaraefni, sem á námsárum reynist latt, uppstökkt,
klaufalegt í framgöngu og jafnvægislaust án nokkurra
merkja um að taka upp betri siði. Slíkt kennaraefni er
óhæft til starfs síns og skyldi bægt frá því.