Menntamál - 01.03.1954, Qupperneq 21

MENNTAMÁL
15
Margir töldu ýtarlegar heimaritgerðir meira virði en skrif-
leg skyndipróf, varað var við oftrú á ,,hlutlægum“ próf-
aðferðum og talið æskilegt, að kennari prófaði sjálfur í
kennslugrein sinni. Próf skyldu vera því strangari sem
námið er frjálsara. Áherzla var lögð á kosti munnlegra
prófa og talið gefast vel að prófa í skyldum greinum í
senn. Gætti þar sama sjónarmiðs og um kennsluna, að
ekki bæri að búta nám í sérgreinar, ef annars væri kostur.
3. Um framhaldsmenntun kennara var m. a. bent á
þetta:
Það er fráleitt að vænta þess, að kennari, sem lýkur
brottfararprófi, sé fullnuma.
Framhaldsmenntunin skal haldast í hendur við aukinn
persónuþroska og reynslu í skólastarfi.
Enda þótt framhaldsmenntun kennara eigi ekki að vera
skyldunám, tekur hún til ákveðinna viðfangsefna, og skal
því vera skipulögð og undirbúin þannig, að hún nýtist sem
bezt.
Framhaldsmenntun kennara skyldi jafnan vera í nán-
um tengslum við uppeldislegt rannsóknarstarf í háskólan-
um og öðrum vísindastofnunum. Miklu skiptir, að kenn-
arar þeir, er sérstök afrek hafa unnið í starfi, leggi lið
við framhaldsmenntun stéttarsystkina sinna.
Eðlilegt er talið, að kennarar njóti leyfa án launaskerð-
ingar, til þess að afla sér frekari menntunar og ennfrem-
ur, að þeir njóti opinberra styrkja, er mikið leggja af
mörkum til að efla starfshæfni sína.
Fjórða umræðuefnið, félagslegt hlutverk kennara, var
ekki ómerkt fyrir aðrar þjóðir, en íslenzkri menningu er
svo farið, að margt af því sem öðrum þjóðum er brýn
nauðsyn að leggja kennurum sínum á hjarta um þessi efni,
kemur af sjálfu sér hjá okkur. Eitt af því, er við höfum
haft umfram flestar aðrar þjóðir, er hin samfellda þjóð-
armenning. Því hafa ísl. kennarar einnig kunnað sæmileg
skil á samfélagi sínu. Þar sem félagslegur munur er stór-