Menntamál - 01.03.1954, Síða 20

14
MENNTAMÁL
samleg verktækni leyfir, leggja til viðfangsefni þau, er
uppeldisfræðin, sálfræðin, félagsfræðin og hin uppeldis-
lega heimspeki greiðir úr. Með því er einnig varað við
þeirri hættu, að lífið og kenningin fari á mis.
Fyrir þessar sakir var bent á þörfina á því, að kennara-
efni öðlist sem fjölþættastan verklegan undirbúning, bæði
í fyrirmyndarskólum, er hæfa því skólastigi, er kennara-
efni á að kenna við, en einnig í venjulegum skólum og upp-
eldisstofnunum af öðru tagi.
Ekki er talið æskilegt né eðlilegt, að hvert kennara-
efni hljóti verklega þjálfun í öllum væntanlegum kennslu-
greinum, heldur aðeins í undirstöðugreinum svo sem móð-
urmáli, lestri, skrift og reikningi, en auk þess setji hann
sig rækilega inn í kennslutækni fárra annarra greina, og
skal virða eftir föngum óskir kennaraefnis um val þeirra.
Yfirleitt voru menn sammála um, að ekki bæri að líta
svo á, að námi í hagnýtu skólastarfi væri lokið, þótt lokið
væri dvöl í skóla, hvort heldur sá skóli er kennaraskóli,
kennaraháskóli eða háskóli.
Ekki verður hjá því komizt, að mikið af námsefni skól-
anna sé bundið með sameiginlegri stundaskrá hverrar
deildar. Hins vegar er talið æskilegt, að nokkur hluti
hverrar deildar sé kjörfrjáls, t. d. þannig, að velja megi
eða hafna tiltekinni grein eða tilteknum greinum, eða
velja megi milli ákveðinna viðfangsefna, t. d. vísinda-
legra eða kennslufræðilegra, eða velja um sérefni innan
tiltekinna námsgreina.
Með þessari skipan verða nemendur og kennarar sam-
ábyrgir um námsefni, nemendum gefst kostur á að reyna
sjálfa sig til þrautar í glímu við geðþekk viðfangsefni,
viðhorf þeirra dýpka og víkka og skólalífið auðgast að
fjölbreyttni.
Um próf. Skoðanir voru nokkuð skiptar um gildi ýmissa
prófaðferða. Það er að vonum, því að framkvæmd getur
verið með ýmsu móti, þótt aðferðinni sé gefið sama nafn.