Menntamál - 01.03.1954, Page 25

MENNTAMAL
19
legum störfum til þess að sitja í gömlu skólastofunni dá-
litla stund við bókalestur og skriftir. Það sögðu mér kenn-
arar og fleiri þarna um slóðir, að leiðbeiningarstörf um-
sjónabókavarðanna hefðu átt drjúgan þátt í því að bæta
bókmenntasmekk unga fólksins og auka áhuga fólks al-
mennt á lestri góðra bóka. Ég fann fljótlega, að hér hafði
hugsandi fólk eigi síður áhyggjur af óhollu bókaflóði en
gerist og gengur í öðrum menningarlöndum.
18. marz fór ég með áætlunarbíl frá Knoxville vestur
til Nashville. Eftir því, sem vestar dró, nær Mssisippi-
sléttunni, þéttist byggðin og ræktað land varð samfelld-
ara. Bíllinn hafði stundar viðdvöl í litlu sveitaþorpi. Það,
sem mér fannst einkennilegt þar, var tvennt — sem þó
átti sér eina og sömu orsök — og það var, að á bifreiða-
afgreiðslunni var aðskilin biðstofa — eða öllu heldur
biðkrókur — og hreinlætisherbergi fyrir svarta menn og
hvíta. Þá voru þar og 2 lítil skólahús með stuttu millibili
— annað fyrir allmörg hvít börn, en hitt íyrir fáein svert-
ingjabörn. Þessi dökku skinn voru iðandi af kátínu og
fjöri eigi síður en þau hvítu, og virtist mér sem börnin
væru frjálsmannleg og óþvinguð hvert gagnvart öðru, þótt
mislit væru. Er ég spurði skólamann, sem þarna var stadd-
ur, hvers vegna börnin væru ekki höfð öll í sama skóla,
þótt litarhátturinn væri frábrugðinn, þá sagði hann, að
þess yrði vart langt að bíða, að svo yrði gert. En það
skildu þeir vart, sem hefðu alizt upp við og vanizt hinum
stranga aðgreiningi hvítra manna og svarta, hversu erfitt
það væri fyrir þetta fólk að gerbreyta samskiptum sínum
í einni svipan. En þetta mundi breytast með ungu kynslóð-
inni og þeirri næstu. Mér datt í hug, að þetta væri ekki
ósvipað og fordómar — eða a. m. k. tregða — gamals fólks
á hrossakjötsáti!
í Nashville, sem er höfuðborg Tennessee-ríkis dvaldi ég
til 29. marz. Þar skyldi ég kynnast málefnum og störfum
fræðslumálaskrifstofu ríkisins. Vel var í haginn búið fyrir