Menntamál - 01.08.1957, Blaðsíða 4

98
MENNTAMÁL
mér það oftast nægja hversdagslega að glíma við þær
sálir, sem mér er trúað fyrir, enda er það ærið viðfangs-
efni. Unglingar þeir eru margvíslegir, þó að mér sé Ijúft
að votta, að í hópi nemenda Menntaskólans á Akureyri
er jafnan fjöldinn allur af ágætum æskumönnum, bæði
andlega og siðferðilega. Held ég, að á því hafi ekki orðið
veruleg breyting á áranna rás.
Kennarastéttin. Það er mér ánægja að vera hér í kenn-
arahópi. Mér hefur skilizt, að það orð lægi á víða í lönd-
um, að kennarar væru yfirleitt heiðvirðir menn. Ég minn-
ist þess enn frá námsárum mínum í Frakklandi fyrir nál-
lega 30 árum, er roskin kona (ekki kennari) sagði mér, að
sú væri skoðunin þar í landi. Er mér þetta minnisstætt
af því, að það mun hafa verið í fyrsta sinn, sem athygli
mín var á þessu vakin, og síðan hef ég all-oft hugleitt það.
Ætla ég, að þessi skoðun hafi við nokkuð að styðjast. Kenn-
arar eru heldur varla lokkaðir af laununum, svo að þeir,
sem ágirndin þjáir, muna fáir leita þangað í sveit, en
ágirndin er rót margrar spillingar. Ekki svo fáir — og
mættu þó vera fleiri — gerast kennarar af því, að þeir
hafa mætur á starfinu fremur en launum þess, og er það
vel. Hins vegar mun sumum finnast, að kennarar séu ekki
að sama skapi skemmtilegir og þeir kunna að vera heið-
arlegir. Hjá þeim vill stundum verða ofurlítill siðferðis-
tónn, prédikunartónn, sem syndugum heimi geðjast miðl-
ungi vel að. En ég held, að við ættum að láta okkur slíkt í
léttu rúmi liggja og halda áfram að nöldra. Ekki mun af
veita.
Kennarabörn. Þá vil ég geta þess, að einhvers staðar
hef ég heyrt það eða lesið, að kennarabörn væru að meðal-
tali með efnilegri börnum, úr þeirra hópi kæmi margt
góðra þjóðfélagsþegna. Slíkt getur stafað bæði af ætt-
erni og uppeldisskilyrðum. Ef það er rétt, að í kennara-
stétt veljist fremur heiðvirt fólk, er ekkert undarlegt,
þótt börnin verði heiðarleg. Þau alast og upp við siðferði-