Menntamál - 01.08.1957, Blaðsíða 95

MENNTAMÁL
189
í fyrsta hluta gerir höfundur grein fyrir samsetningu þess lióps
barna og unglinga, sem athugaður var við stöðlun prófkerfisins,
hversu hann skiptist á aldursflokka, stéttir og einstaka landshluta.
Viff endanlega staðtölulega meðferð á niðurstöðum eru hörnin 3702, en
mun fleiri börn voru þó athuguð, þótt ekki þætti, af fræðilegum
ástæðum, fært að telja þau með við lokaniðurstöður. Þrátt fyrir það
er greindarrannsókn þessi lilutfallslega umfangsmesta greindarrann-
sókn, sem gerð liefur verið með nokkuri þjóð, og má jjví ætla, að nið-
urstöður veiti tiltölulega glögga vitneskju um greindarfar þjóðar-
arinnar.
Greindarmunur á stéttum reynist hlutfallslega lítill á íslandi,
liins vegar er stéttaskipting svo óljós hérlendis, að oft getur að sjálf-
sögðu orkað tvímælis í livaða stétt manni skuli skipað.
Munur eftir landshlutum er einnig óverulegur, jjó reynist greind-
arvísitala barna á Akureyri og í Reykjavík hæst, sveitabörn losa með-
altal, en börn í smærri bæjum og þorpum mælast aðeins vera neðan
við stranga línu hins algera meðalags. Eins og stendur virðist þessi
munur ekki skipta máli, en getur þó verið ábending um, hversu j>að
kapítal dreifist og kann að dreifast meðal jjjóðarinnar, sem dýrmæt-
ast er. Lítilsháttar munur mælist vera á greindarþroska kynjanna.
„Drengir 6 ára og eldri1) ná undantekningarlaust hærri meðalgreind-
arvísitölu en telpur á sömu aldursstigum." (Bls. 53). Þetta er andstætt
niðurstöðum evrópskra sálfræðinga, að undanskildu timabili um tíu
ára aldurinn, að drengir hafa verið taldir telpum fremri að greind-
arþroska. Hins vegar eru niðurstöður M. J. og L. Termans í Banda-
ríkjunum hliðstæðar að Jressu leyti. Væntanlega verður sú spurning
leyst í framtíðinni, hvort hér er héldur um raunverulegan Jiroska-
mun að ræða eða gerð sjálfs prófkerl'isins veldur. M. J. telur vart
vafa á jiví, að hér komi í ljós raunverulegur munur á greindarþroska
kynjanna. Sá munur hefur mælzt að meðaltali 2.81 stig.
Athyglisvert er, að greindarvísitala jirettán ára barnanna er lægsta
greindarvísitala hjá börnuin á skólaskyldualdri. (Bls. 20, 45, 59). Þetta
er í samræmi við það, að nokkuð dregur yfirleitt úr hlutfallslegum
vexti á afköstum barna á aldrinum tólf til þrettán ára, stundum kem-
ur jafnvel bein afturför til, og birtisl hún oft í neikvæðri afstöðu
gagnvart skóla og námi. Um jtessa staðreynd er yfirleitt ekkert skeytt
í skólum fremur en líkamlega viðkvæmni ungmenna á jjessum aldri.
Auk þessara niðurstaðna og ýmissa annarra, sem verða ekki raktar
hér, gerir höfundur grein fyrir hugtakinu greind, og leggur ji.ar, eins
og skylt er að gera, jjunga áherzlu á, að greindin er nátengd öðrum
I) Átt er við aldursflokka í heild. — B. J.