Menntamál - 01.08.1957, Blaðsíða 83

MENNTAMÁL
177
óréttlátt félagslega séð, þar eð börnum frá heimilum, sem
hafa sérstaklega góðar ástæður til þess að sjá börnum fyr-
ir forskólakennslu yrði á þann hátt gert hærra undir höfði
en þeim, sem verri aðstöðu hafa heima fyrir.
Þriðja hugsanlega aðferðin til þess að raða börnum í
bekki, áður en skólaganga þeirra hefst, væri að hópgreind-
arprófa allan hópinn. Þetta er í fljótu bragði álitleg að-
ferð, en samt er hún ekki einhlít. Prófin gætu að vísu í
langflestum tilfellum tryggt, að börn með mjög svipaða
greind kæmu í sama bekk. En maðurinn lifir ekki á einu
saman brauði, og greindin ein ræður ekki úrslitum um
námsárangur barna, enda felst miklu meira í orðinu skóla-
þroski.
Eins og þið vitið byggist kennsla í nútímaskóla að mjög
miklu leyti á því að nemendur muni það, sem þeir heyra
og sjá. Skólinn snýr sér fyrst og fremst til minnis nem-
endanna, en aðeins að litlu leyti til skilnings þeirra, starfs-
löngunar og starfshæfni. Af þessu leiðir, að nauðsynlegt
er að athuga, hvernig minni nemendanna er háttað og þá
bæði minni, sem bundið er við sjón og heyrn. Til slíkra at-
hugana hafa nú verið útbúin sérstök próf, sem mjög auð-
velt er að nota, þótt ekki hafi þau mér vitanlega verið not-
uð hér á landi. I öðru lagi er rétt að athuga vel líkamlegan
þroska barnanna, hæð og þyngd, sjón og heyrn. I þriðja
lagi er orðaforðinn talsvert atriði, en hann er einatt speg-
ilmynd af umhverfi barnsins, þótt ekki sé það einhlítt. Þá
er tilfinningaþroski ekki sízt áríðandi, en hann verður að
vera komin á það stig, að barnið geti aðlagazt þeim aga,
sem óumflýjanlega verður að fylgja skólastarfi. Fleira
mætti vafalaust telja, en ég læt nú staðar numið í bili.
Eðlilegt væri, að sú spurning væri nú í hugum ykkar,
hvernig allt þetta og jafnvel fleira verði athugað, áður
en skólaganga hefst. Það er í rauninni auðveldara en ætla
mætti fljótt á litið, ef fleiri aðilar leggjast á eitt. Skóla-
læknarnir geta athugað líkamlegan þroska og færni barn-