Skírnir - 01.01.1917, Qupperneq 112

ísland 1916.
Árið 1916 hefir verið gróðaár fyrir landið í heiid sinni, en'
vorharðindi kreptu mjög að norðan lands og austan og óþurkar að
8umrinu spiltu heyja-afla manna alment sunnan lands. Yeturinn
var einmuna góður sunnan lands og frostalítill. Norðan lands var
hann einnig góður fram f febrúar, en úr því gerði snjókomur
miklar, og kvað þó einkum að þeim í marz og frameftir apríl. Lá
þá óvenjulegur gaddur yfir Norðurlandi og Austurlandi, sem eigi
hvarf fyr en kom fram í júní. Um miðjan júní var jafnvel sagt
að fó mætti ekki vera gjaflauat sumstaðar. Er þetta talið harðasta
vor, sem menn muna, á norðausturhluta landsins. Hafís kom þó
ekki að landinu til neinna muna, að eins hröngl, sem ekki hamlaði
skipaferðum. Fónaðinum björguðu menn með kornmatarkaupum,
svo að óvíða varð fellir, þótt heyin hrykkju ekki. Mikið tjón varð
samt víða af lambadauða, sem stafaði af vorharðindunum. Sunnan
lands var vorið allgott, eu þurviðrasamt, og greri jörð því seint.
Um og eftir miðjan júli byrjaði sláttur á Suðurlandi. I Reykja-
vík voru þó tún slegin nokkru fyr. En þá kom sex vikna óþurka-
kafli og stórskemdust töður manna um alt Suðurland og Borgar-
fjarðarhórað og úthey sömuleiðis. • Norðan lands, austan og vestan,
var sumarið betra, sumstaðar gott, og grasspretta sæmileg. Var
heyfengur manna þó yfirleitt taliun í lakara meðallagi. Grasmaðkur
gerði mikið tjón í Skaftafellssyslum. Haustið var gott um ait
laud; unnið að jarðabótum 1 Reykjavík fram í byrjun nóvember-
mánaðar, og aftur síðari hluta þess mánaðar. Fyrir árslokin snjó-
aði töluvert sunuan lands, svo að jarðlaust varð í uppsveitum
Aruessýslu og Raugárvallasýslu í byrjun jólaföstu og hélzt svo fram
til áramóta. Er því sagt, að útlit sé til þess að heybirgðir manna
þar um sluðir endi.it skamt. A Au'tij<iiOum og norðausturhluta
laudsius hafði og komið mikill snjur, í luk áisins.
A vetrarvertíð var ugætur afli í veiðiiiuðvuuum sunnan lands,-
þar oem vólbata-útgeið er stunduð, og ems á botnvörpuskipin og;