Kirkjuritið - 01.10.1968, Blaðsíða 10

376
KIRKJURITIÐ
Aðeins þar, sem mennirnir eru blimlir og; daufir á andleg-
um sviðum, lialda þeir að það eitt dugi til menningar að búf
til góðan mat og reisa falleg hús. En livert það hús, sem ekki
er byggt á bjargi göfugrar trúar, hrynur og mennirnir verða
undir rústunum, og þær munu kremja þá og lífshamingj11
þeirra til bana.
HvaS er menning?
Kristur þarf að opna augu vor og eyru. Hans undursamleg1
boðskapur þarf að gagntaka lijörtun og liugina, svo að vel fan-
Það er ástæðan fyrir kristni vorri og kirkju.
Yor menning hefur of mjög líkst því, þegar blindur leiðif
blindan og báðir falla í gryfju. Yfirbygging liennar er orðin
liáskalega mikil, þegar grundvöllinn vantar til að ganga á tak-
markið til að stefna að. Sagan hefur ávallt sýnt oss, að menn-
ingin liefur hrunið í rúst, þegar þjóðirnar liafa tapað trúnni
á guði sína, köllun og menningarhlutverk. Sérhver guðlatis
menning ber dauðamein sitt í sjálfri sér, einfaldlega vegna
þess, að ósjálfrátt finna menn, að þannig hættir lífið að liafa
takmark annað en það, sem dýrin liafa. En raunveruleg menn-
ing er einungis það, sem stefnir liærra!
Það eru liinir miklu sjáendur, sem opnað hafa augun f*rl 1
þessu. Þeir hafa brýnt oss og bvatt að leggja á brattann.
Þess vegna er Kristur ennþá það lieimsins ljós, sá viti scn'
hæst rís af strönd lífsins og bendir lnighreystandi þjáðu og
voluðu mannkyni áfram til komandi tíma. Um allar ablir
verður liann sá drottinn, sem fer á undan og vísar vegiun-
Með þessum liætti er það, sem hann er stöðuglega að bropa
effala yfir daufheyrn vorri. Hann var sá, sem í skím sinru
lieyrði fyrstur manna orðin undursamlegu af himni: Þú ert
sonur minn elskaður, sem ég hef velþóknun á!
Skírn af himni
Þessari sömu skírn þurfum vér að skírast, og þessi sömu orð
mega oss ekki úr minni ganga: Þú ert sonur minn elskuleguf•
Til þess voru heimarnir skapaðir, til þess gerði almáttug111
Guð manninn í sinni mynd, að hann mætti verða erfingi allra
liluta.
Ef eym vor mættu opnast fyrir þessari rödd, og ef þessi fag11"