Kirkjuritið - 01.10.1968, Blaðsíða 20

386
KIRKJURITIÐ
— Hversu ertu liröpuð af hinini,
árborna morgunstjarna!
Hversu ert þú að velli lagður
undirokari þjóðanna!
Þú, sem sagðir í lijarta þínu:
„Eg vil upp stíga til liimins!
Ofar stjömum Guðs
vil eg reisa veldisstól minn!
Á þingfjalli guðanna vil eg setjast að,
yzt í norðri.
Eg vil uppstíga ofar skýjaborgum,
gjörast líkur hinum hæsta!
Já, til Heljar var þér niður varpað,
í neðstu fylgsni grafarinnar.
Þeim, sem sjá þig, verður starsýnt á þig,
þeir virða þig fyrir sér:
„Er þetta maðurinn, sem skók jörðina
og skelfdi konungsríkin,
gjörði jarðkringluna að eyðimörk,
eyddi borgir Iiennar
og gaf eigi bandingjum sínum lieimfararleyfi?“
Kúgarinn má alltaf að endingu óska þess að hann hefði
aldrei fæðst.
Þrátt fyrir allt roðnar vonandi nýr frelsisdagur í austr1
fyrr en langir tímar líða.
Páfa skeikar
Einhver fáránlegasta staðhæfing sem upp liefur komið inní111
kirkjunnar fyrr og síðar er kenningin um óskeikulleik páfans,
Jiegar liann talar „af kennarastóli“. Hún er blátt áfram relS'
á andkristilegum ofmetnaði og liroka. Enginn hefur koniis1
á páfastól, sem undir lienrii gat risið. Hvorki þeir, sem ru<bb
ust þangað með svikum og blóðsúthellingum eins og Alexander
Borgía, eða liinir, sem sátu þar með mestri sæmd líkt ofi
Jóhannes 23.
Flestir vonuðu að Páll páfi 6. mundi feta í fótspor hans o?
verða frægur að víðsýni og mannúð. En nú hefur hann alve?
að óvömm sett upp liroka og valdasvip og brotið af sér traust
A