Kirkjuritið - 01.10.1968, Blaðsíða 29

Kirkjuritið - 01.10.1968, Blaðsíða 29
KIRKJURITIÐ 395 Margir þeirra, sem utan kirkju standa, Iiafa engan veginn valið' sér greiðfærari leiðina í þessum efnum, ef liöfða á til almenningsálitsins í Bandaríkjunum. Fremur mun hlutskipti þeirra verða að teljast örðugt. Þeir eiga yfir liöfði sér ásak- anir nágranna og samfélags fyrir að hafna þeirri sjálfsögðu skyldu að taka þátt í safnaðarlífinu. Mikill meirihluti kirkjugesta eru vafalaust einlægir í sinni tfú. En ef við skyggnumst lengra og bregðum ljósi yfir þær ^stæður, sem eru þess valdandi að fólkið binzt einhverri kirkju- deild, þá kemur í 1 jós, liversu hinum er gert margt torvelt, sem velja þann kostinn að standa utan við. En livers vegna kafna þá J jessar mörgu miljónir kirkjunni og því skjóli, sem kún veitir, þeirri liugsvölun og þeirri von, sem hún boðar? Margir fjarlægjast kirkjuna og forðast þátttöku vegna deilna °g samkeppni liinna ýmsu kirkjudeilda. Öðrum mislíkar ein- strengingslegir og formfastir helgisiðir. Og enn aðrir, þótt 1‘eir e. t. v. geri sér Jjað ekki ljóst, feta í fótspor eins göfug- asta sonar bandarísku Jjjóðarinnar, Abrahams Lincolns. Hann lýsti Jjví yfir, að hann vildi ekki bindast neinni kirkjudeild vegna þess, að liann ætli örðugt með að játa skilyrðislaust Hiargbrotnum fullyrðingum ýmissa kenninga, sem kæmu fram 1 ýmis konar trúarsetningum og mismunandi trúarjátningum liinna ýmsu kirkjudeilda. Hann sagði í því sambandi m. a. þetta: „Sú kirkja, sem lætur letra gullnum stöfum yfir altari Sltt, eina skilyrðið til þátttöku, stuttorð boðorð Jesú Krists ftn kjarna lögmálsins og fagnaðarerindisins: „Elska skaltu ^rottinn Guð þ inn, af öllu lijarta þínu — og náunga þinn eins og sjálfan þig,“ — Jjá kirkju mun ég aðhyllast í einlægni.“ Þannig er eigi liægt að segja, að Jjeir Bandaríkjamenn, sem fýrir utan kirkju standa, séu trúlausir eða líti á líf sitt án Þlgangs og takmarks. Má í Jjví sambandi vitna í þessi orð ^ennvsons: „There lives more faith in lionest doubt Belive nve tlian in Iialf the creeds.“ Þetta mætti ef til vill orða eittlivað á þessa leið: í efanum birtist oft bjartari trú, en boðorðum gerðum af aiönnum — eða —
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.