Kirkjuritið - 01.10.1968, Blaðsíða 38

404
KIIiKJURITIÐ
liann aS sitja með liana á oröngustéttarkantinum. Yerið getur
að gamli maðurinn sem þessu réði liafi komist við af þranni
og sárbeiðninni, sem stafaði úr augum barnsins og lánað lion-
um bók eitthvert kvöld fyrir ekki neitt.
Mér er ókunnugt um þetta. En eittlivað liafði lieillað dreng'
inn svo það beit sig í hann. Eittlivert fræ, sem tekið liafði að
vaxa. Og óx upp úr sandbaugnum. Það var liöfuðborg Norður-
liéraðanna, sem drengurinn var að móta úr votum sandinum-
Hann liafði lokið múrnum með skotskörðunum og varðturn-
inum ásamt fleiri byggingum. Hver útbyggingin af annarrt
reis af grunni. Musterin spruttu upp, því auðvelt reyndist að
móta þau úr deigum sandinum. Hendur byggingameistarans
voru tærðar, nálega gagnsæjar. Fingurnir furðulangir, eins
skapaðir til mótunar. Með liraða og leikni sléttaði liann vegS'
ina og reisti risaliliðin. Þakinu liallaði við liæfi og glugg'
arnir voru undra liornréttir. Höllin stækkaði óðfluga. Húsuin
og útbyggingum fór sífjölgandi, brýr voru byggðar og gerðar
tjamir, sem ætlaðar vom gullfiskum.
Hér var ekki aðeins barn að leik í sandi. Þarna var um
líf að ræða -— opinberun listamannseðlis, sem brýzt út í verki-
Drengurinn lagði sál sína í smíðina. Hann sneri baki að ópu
og ólátum hinna krakkanna og lifði í sínum eigin heimn
Varð ekki einu sinni var við mig, sem nú var kominn fast 3
lionum. Hann var algjörlega bertekinn af hallarsmíðinm-
Brúnu djúptsokknu augun í tálguðu andlitinu, skutu gneist
um frá áhugaeldinum, sem lionum brann í brjósti.
Skyndilega birtist kona í víðum portdyrum stórs leiguhjal
Hún var livorki ung eða gömul,en rúnum rist af lífinu. Daglj°s
að árin liöfðu ekki leikið liana mjúkum og nærfærnuni hon
um. Hörandið búið að glata austurlenzka bronsgljáanum, °'
ið dökkgrátt. Hárið tjásað, fötin skitin og í hengsli, hendnrn
ar stórar og grófar. Naktir fæturnir líktust breiðum hlenin1
um.
Það er myrkt að baki liennar. Andartak lieldur hún kyrt1
fyrir til að venjast sólflóðinu, skimar til beggja handa, ski
ar síðan liratt og ákveðið beint áfram í átt lil hallarinnar. kfn>
kemur aftan að barninu. Og drengnum er svo mikið í 1,1111