Kirkjuritið - 01.10.1968, Qupperneq 30

KIRKJURITIÐ
396
1 heiðarlegum efa er himnavonin meiri, en liákirkjunnar
hoðorð'um öllum samanlögðum.
Trú þessa fólks er þannig sjálfri sér samkvæm. Hún knýr
það til að liorfast persónulega í augu við vandamál lífs og
dauða, Guð og annað líf, þótt það álíti trúarjátningar og lielgi"
siði ónauðsynlega í sambandi við játningu trúar sinnar. Það
lítur svo á að trúin veiti því fullnægju án kirkjulegrar milh-
göngu og í raun og veru þurfi engan tengilið milli Guðs og
þess, svo sem prest eða prédikara, tíðagerð eða ytri viðhöfn-
Margar þessara 66 miljóna Bandaríkjamanna, sem utan kirkjw
standa, eru að líkindum sammála John L. Elliott, sem sagði:
„Ég liefi þekkt marga góða menn, sem trúðu á Guð. Ég hefi
og þekkt marga góða menn, sem trúðu ekki á Guð. En eg
hef aldrei kynnst góðum manni, sem ekki trúði á mann-
gildið.“ (innsta eðli mannsins).
Það ber að liafa í huga, að stór hluti þessara miljóna eru
ekki vantrúaðar. Vafalaust telja surnir þeirra sig trúleysingja?
en þeir eru aðeins lítill hluti þess fjölda. Aðrir álíta þekking-
una á Guði og ósýnilegum lieimi, fjarstæðukennda og ósann-
anlega. Þeir vilja einfaldlega ekkert fullvrða um tilvist Guðs,
himnaríkis, lielvítis eða eilífs lífs. Þeir telja að varajátningar
og kirkjugöngur án trúarsannfæringar, sé liræsni, vanhelgun a
heilagri hugsjón, sannri trú. Þeir eru leitendur og vitna gjar11
an til þessara orða: „Ég trúi; hjálpa þú vantrú minni.81 (Mark.
9.24)
Einfaldlega má þann veg álykta, að margt af þessu fólki
hyggi ekki á færi neins sérstaks trúflokks að gefa fullnægj'
andi yfirlýsingu um vilja Guðs. Einnig fær það ekki sai»-
liengi í hinar mörgu og mismunandi liugmyndir um Guð liinna
ýmsu trúarbragða, allt frá kristnum dómi til húddatrúar og
annarra austrænna trúarhragða. Eingyðistrú gyðinga er ekki
sama og trú kristinna manna á Jiríeinan Guð. Hugmynd niot-
mælenda um skyldleika mannsins við Guð, er svo frábrugðiu
kaþólikkum, að það var ein af meginástæðum Lúters að segj*1
skilið við kaþólsku kirkjuna. Og til frekari skilgreiningar 11
afstöðu sinni vitnar það gjarnan til guðshugmynda einstakra
manna: Mattew Arnohl hugsaði sér Guð sem afl, utan okka'
sjálfra, sem skapar fyrir fullt og allt. William James truð'
á takmarkaðan en vaxandi Guð, sem þarfnaðist lijálpar ínann-