Búnaðarrit - 01.01.1902, Blaðsíða 91
83
sú, að saudur fyllist að þeini beggja vegna, og á milli þeirra
fer að gróa, meðan þeir eru nægileg vörn. Nú vill oft fara
svo, að ineira berst að görðunum af saudi en svo, að hann
íái þar allur viðnám; er þá venjulega bætt einum garði við
þar suður undan.
Þessir þrír gárar: Galtalækjargári, Búhólsheiðargári og
Túugári eru byrjaðir <áð gróa upp, og er svo að sjá, seni
þeir sóu ekki orðuir hættulegir. Garðarnir liafa sýnilega
gjört þar mikið gagir. Garðana í Galtalækjargára þarf þó
að auka og eudurbæta, enda voru þeir aldrei fullgjörðir.
Eyjólfur heíir reynt að græða saud ineð því, að sá í
hann fræi af melgresi (elymus arenarius) en sýnilegur áraug-
ur af því er mjög lítill. Hann hefur þó sáð þar 10 tunn-
um, sem haun fékk hjá alþiugismanni Þórði Guðmundssyni
í Hala fyrir 4—5 krónur tunnuna, auk íiutuingskostuaðar.
A uppblásua svæðiuu vex melur víða, og sumstaðar mikið,
og segja kunnugir menu, að hanu sé mjög að breiðast út.
Hann vex mest í hrauuunum, þar sem sandfokið er farið að
minka, en þó ekki hætt; orsakast það sennilega af því, að
þar sem saudurinn er mestur, liefir fræið ekki viðnám vegna
þess, að bæði getur sandurinu skeíit þar yíir, eða þá að
inegnið af honum fýkur burtu. Það verður ef til vill heppi-
legra, að gróðursetja plöntur af meigresi á þessum stöðum;
en að líkinduin dugar hvorlci sáning né gróðursetniug, þar
sem sandölduruar eru mestar, fyr eu eftir að búið er að
hef'ta sandfokið að uokkrum mun með grjótgörðum, eða ein-
hverju því líku. í saudsköílunum, meðfram sumum görðun-
um, var melur í byrjuu að vaxa; fræið muu hafa borist
þangað með sandinum.
Það er eðli meigresisins, að þrífast ekki á sama stað
lengur eu meðau saudur getur borist að því; þess vegna
niyndar liaun alt af kollóttar þúfur, af því sandurinn stað-
uæinist mest í miðri hviríingunni. Þúfurnar blása upp eft-
ir nokkuru tíma, nema einhverjar bindaudi plöntur nái að
i'esta þar rætur og fái yiirráð yíir blettinum áður en melur-
inn hverfur.
6*