Búnaðarrit - 01.01.1902, Blaðsíða 173
166
eg að íslenzkt bóndasmjör, sem var tveggja mánaða ganialt
þegar það kom til Skotlands, seldist á 82 aura.
í sambandi við smjörmarkaðinn vil eg fara nokkrum
orðum um markað fyrir osta. Eg veit að margir framfara-
menn liér á landi hafa áhuga á að koma á stofn ostagjörð.
JÞetta mun þó orsakast að miklu leyti af því, að þeir þekkja
ekki nægilega til markaðsins, og þeirra vaudkvæða, sem
ostagjörð liefir í för með sér. Það, sem vanalega er talið
að mæli n.eð ostagjörð fram yfir smjörgjörð, er að ostarnir
þola svo vel geymslu og flutning. Þetta er í rauninni ó-
kostur fyrir oss og önuur lönd, sem eru tiltölulega nálægt
brezka markaðnum, því þar með er Astralíubúum og Am-
eríkumöunum, sem sökum hins mikla landrýmis og góða
loftslags, geta framleitt mjólkina mikið ódýrari en vór, gjört
hér um bil jafn auðvelt og nágrannalöndum Bretlands að
koma heuni á markaðinn. Ostagjörð til útflutnings í lönd-
um Evrópu borgarsig því uú á tímum j>ví að eins, að menn
kunni að framleiða beztu tegundir af ostum, og hvað erfitt
jietta er, sést bezt á því að Danir hafa eun ekki getað lært
það, þrátt fýrir það að prófessor Segelcke og fleiri af þeirra
beztu mönnum, haf'a unnið að því af kappi í nærfelt hálfa
öld.
Sá ostur, er vér ættuin helzt að reyna að framleiða til
útflutniugs, er eftir minni meining „Roquefortosturinn11, sem
aðallega er búinu til á Suður-Erakklandi nálægt borg-
inni Roquefort. Haun er búinn til úr sauðainjólk og er í
mjög háu verði, á hór um bil krónu puudið í stórsölu. Eg
vil þó taka það fram, að það kostar ekki alllítinn útbúnað
að framleiða þennan ost, og að góðir ostagjörðamenn eru
nauðsynlegir ef að í lagi á að fara. I sambandi við þetta
vil eg þó geta þess, að eg álít, að í flestum héruðum lauds-
ins væri bezt að láta ærnar ganga með dilkum. A þanu
hátt fengum vér féð stœrra og bráðþroskaðra, og gætum því
selt það fyr — sem löinb og veturgamalt — er nú þykir
borga sig bezt í öllum fjárræktarlöndum.
Þótt eg þanuig só heldur á móti, að vór að minsta