Búnaðarrit - 01.01.1902, Blaðsíða 93
8B
fræi af einstaka grasategundum, sem þar eiga hnima, og
jafuve) fræi af fleiri bindandi plöntum. Þar mætti sá grá-
víðisfræi, eða gróðursetja kvisti af honum.
Inn af Landsveitiuni eru stór svæði, sem orðin eru ör-
foka ; þar kemur gróður smásaman, þótt það færi hægt, en
fjöldamörg ár mun þurfa til þess, að það verði gagnlegt
land. Svipaðir inelar eru mjög víða hór á landi. Tíma-
leugdin, sem fer til þess að þeir grói upp af völdum nátt-
úrunnar, er mjög misjöfn, eftir þvi sem jarðvegi og lands-
lagi hagar á hverjum stað. Ef gróin lönd liggja nærri þess-
um melum, svo fræ geti borizt á þá þaðan, þá gróa þeir fyr
en ella. Það er þess vegna liklegt, að flýta mætti fyrir
gróðri á þessum auðnum, ef dreift væri yfir þær fræi af
einhverjum þeim plöntum, sem geta þrifizt þar.
Grasafræðiugarnir Helgi Jónsson og Stefán Stefánsson
geta verið beztu leiðbeinendur í því efni. Helgi Jónsson
var mér samferða um Landsveitina, og má væuta þess, að
hann skrifi um gróðurinn á söudunum. Hann hefir áður
skrifað um sandgræðslu í Sunuaufara G. árg. og íslandi 1.
ári.
Það mundi mega flýta fyrir gróðri á mörguin melaflák-
um með því, að dreifa yfir þá fræi, án þess þó að kostnað-
urinn við það þyrfti að verða tilfiunanlegur, en það gæti
orðið drjúgt spor í áttina, til þess að græða alt landið, frá
jöklum niður að sjávarströndum. Allir munu vera á því að
oss beri að hjálpa náttúrunni til að gjöra laudið sem frjó-
samast.
Eg hefi áður nefnt sandgeilarnar (gárana), sem skerast
iun í graslendið ofan til á Laudsveitinni; að þeiin liggja
víða háir bakkar; vindurinn skefur úr þeim, svo geilarnar
stækka smásaman, þótt búið só að hefta sandfokið. Á þessu
þarf að hafa stöðugar gætur. Ef girt er fyrir geilarnar>
áður eu þær verða mjog stórar, þá er það örugg vörn.
Bakkaua þarf að laga, taka grasrótiua af brúnunum, lækka
þær og gjöra afliðaudi og þekja síðan. Þetta verk er ekki