Hlín - 01.01.1922, Qupperneq 20

18
Htín
Flestir mundu fyrst og fremst framleiða til eigin þarfa,
það er ísléndingum tamast, og framan af yrði það eink-
um eldra fólkið, sem ynni að framleiðslunni, en nærri
má geta að útsölurnar mundu fúslega veita viðtöku
til sölu vel gerðum heima-unnum munum. — Ætti al-
menningur að eiga greiðan gang að leiðbeiningum um
hverskonar heimilisiðnaðarmál hjá þeim mönnum, sem
að þessum málum vinna fyrir hönd ríkisins, eins og þeir
ættu að hafa hönd í bagga með framleiðendum um gerð
á söluvarningi og athuga, hvað einkum vantaði á mark-
aðinn. — Verslunin ætti fyrst framan af aðallega að vera
innanlands, þvi tæpast er við að búast, að það samræmi
komist á framleiðsluna þegar í stað, að varan verði boð-
leg á útlendum markaði. Kunnáttan, sem bygt er á, er
sundurleit og í molum.
Pótt greiður gangur að hentugum áhöidum og efni
og leiðbeiningar um framleiðslu og sölu bætti mikið úr
ástandinu, sem nú er og yki og bætti vinnubrögðin í
landinu, þá má þó ekki gera sjer von um gagngerðar breyt-
ingar til batnaðar eða stórstígar framfarir í vinnubrögðun-
um fyr en handavinnu- og heimilisiðnaðar-frœðslan nær til
allra landsmanna, fræðsla bygð á heilbrigðum grund-
velli, með skipulegu og stefnuföstu fyrirkomulagi.
F*egar talað er um fræðslu í þessum greinum, þá er
eðlilegt og sjálfsagt að byrja á börnunum, þvi: Smekk-
urinn sá, sem kemst í ker, keiminn lengi eftir ber, og:
Hvað ungur nemur gamall fremur. Pví þurfa þeir, sem
vilja bæta vinnubrögðin í landinu og eyða seinlætinu, að
taka höndum saman og vera einhuga um að koma
handavinnufræðslu sem skyldunámsgrein inn í alla barna-
skóla landsins og öll fræðsluhjeruð, skynsamlegri stefnu-
fastri fræðslu við alþýðu hæfi í þeim störfum, sem dag-
lega lífið útheimtir.
Margir telja heimilunum skylt að veita þessa almennu
verklegu fræðslu, en reynslan hefir sýnt að sú fræðsla,
y