Hlín - 01.01.1922, Síða 30

28
Hlin
í baráttunni fyrir tilverunni. Enda þótt við örðugan sje
að etja, þar sem er kaldlyndi íslenskrar náttúru, þá má
því eigi gleyma, að margur dagur er heitur, bjartur ogfagur.
Pá tekur móðir náttúra alt sem lifir í faðm sinn og ber
það fram til vaxtar og þroska.
Gróðrarstöðinni 31. júlí 1922.
Gaðrún I\ Björnsdóitir.
; Heilbrigðismál.
Máliö eina.
F*að var hjerna um daginn, að jeg fór áð taka til í
skúffum mínum; fann jeg þar þrjá árganga af »Hlín«;
hafði jeg auðvitað lesið þá alla áður, þegar þeir komu
út, en datt nú í hug, að gaman væri að líta yfir, hvað
norðlensku konurnar hefðu haft á prjónunum þessi þrjú
ár. Þótti mjer þær hafa haft margt þarflegt og gott fyrir
stafni, miklu komið i verk og mörgu hreyft. Einkennilegt
þótti mjer samt að sjá þar hvergi minst einu orði á
bannmálið; finst mjer það ætti þó að liggja svo nærri
hverri konu, sem orðin er fullþroskuð og búin að sjá
dálítið af lífinu, fanst að þær hiytu að sjá að okkar
stærsta mein er vínnautnin, okkar verstu óvinir andbann-
ingar og okkar eina bót í því máli bannlög, sem eru
haldin, virt og elskuð eins og þau eiga skilið. Til hvers
er að rækta fagra blómgarða, kenna unglingum listir og
leikfimi, manna börnin og byggja háar vonaborgir á
framtíð þeirra, þegar vínið liggur afstaðar í leyni eins og
t