Morgunn - 01.12.1941, Qupperneq 6

104
MORGUNN
það snertir son gömlu konunnar, svo að ekki er hægt að
láta það uppi. En um það vissi M. ekki fyrr en síðar.
Því skal skotið hér inn, að M. hafði komið til þess að
reyna að fá fregnir af systur sinni, sem var látin fyrir
ekki all löngu, en ekkert lét hún uppi um það í þetta sinn,
en þessa verður lítið eitt minnzt síðar.
Ekki gat ég séð neitt meira hvernig sem ég reyndi, enda
hafði þetta samtal tekið meira en eina klukkustund.
Hún lofaði mér því að láta mig vita ef hún yrði nokkurs
vísari, og með það skildum við í þetta sinn, bæði nokkuð
vonsvikin, ég yfir því, að hún skildi ekki þekkja konuna,
og hún yfir því, að fá ekki það, sem hana hafði mest
langað til.
Eftir nokkra daga símar hún til mín' aftur, og segir
mér, að nú hafi hún fengið staðfestingu á því, hver konan
var, sem ég sá hjá henni, og að það sé sú kona, sem henni
hafði dottið í hug.
Nú biður hún um annað viðtal, og veitti ég henni það
samdægurs. Þá sá ág systur hennar, og töluðum við sam-
an um hana langa stund. Það samtal set ég ekki hér,
enda var meginið af því persónulegt fyrir þær tvær. En
til þess að gera því einhver skil, leyfði hún mér að birta
kafla úr bréfi, sem hún sendi mér síðar, bæði viðvíkj-
andi þessu samtali og því, sem fyrr er getið.
Ég vil taka það fram, að stúlku þessa, sem ég kalla M.,
hafði ég aldrei séð, fyrr en í fyrra skiptið er hún kom, og
vissi því engin deili á henni.
Þá koma hér kaflar úr bréfinu viðvíkjandi konunni í
eldinum. M. skrifar í bréfi sínu á þessa leið:
„Loks man ég eftir gamalli konu, sem ég hafði séð að
eins einu sinni, en ekki mundi ég svo vel eftir henni, að
ég væri viss um að þekkja hana. Þessi kona var móðir
mágs míns. Nú vildi svo vel til, að þessi mágur minn var á
ferð hér í bænum, — en hann átti heima nokkuð langt
í burtu héðan. Ég fór nú til hans og bað hann að lýsa
fyrir mér móður sinni.