Morgunn - 01.06.1976, Síða 63

BHAGAVAD GITA
61
anum býr, hið eilífa og ótortimanlega, hið eilífa réttlæti og
sannleikur, og hin æðsta sæla. — Og þannig endar þessi kafli,
sem nefndur hefir verið Eðlismunur Hinna Þriggja Eiginleika.
Frœdin um hinn œ<5sta anda.
I fimmtánda kafla setur Shri Krishna fram likinguna
um hið heilaga fikjutré, en þessi líking felur í sér mynd-
ina af hinni endalausu hringrás endurfæðinga og dauða i
hinu takmarkaða. Sálirnar þyrlast með í hinni risavöxnu,
endalausu hringuðu, frá hinu skynhæfa efnissviði lífsins, til
hins óefnislega lífs í heimum guðanna; taka þar út laun sín
og hverfa svo til baka fyrir lögmál umbunar og endurgjalds
(Karma) um eilífðir. — Þessi mikli, eilífi meður á rætur
sinar i himnunum hið efra, og greinar hans breiðast niður
á við til mannheima. Hann er nærður af eiginleikunum, og
hver er sá er fær skynjað lögun hans, undirstöðu, upphaf eða
endi? Safi hans er safi lífsins og af mynd hans má nema
þekking um eðli athafnanna, sem eiga rætur i ástríðunum
og skynjununum og fóstra þannig lífið í heimi andstæðn-
anna. — Þegar maðurinn hefir numið hinn mikla lærdóm
um mynd lífsmeiðsins Aswattha, upphaf og endalok alls þess
böls er mynd hans táknar, er hann þess umkominn að höggva
sundur með hinu egghvassa sverði vizkunnar þær viðjar
ástríðna og veraldarhyggju, sem fjötra anda mannsins, og
hann verður fleygur og frjáls og laus úr hlekkjum vanþekk-
ingar og óhaminna tilfinninga; fær um að finna veginn til
hins æðsta heimkynnis, sem enginn kemur frá aftur. — Slík-
ur maður, segir hinn Blessaði, mun jafnan hugsa „Ég leita
athvarfs hjá hinum Eilifa Anda, sem sköpunarmáttinn og
lifsorkan streymdu frá i upphafi“. — Og er maðurinn hefir
öðlast hina vatnstæru innri sýn; hefir varpað frá sér stæri-
læti, sjálfsþótta og villu; er frjáls og óheftur; beinir huganum
til Hinnar Innstu Vitundar, sem er sjálflýsandi, án ljóss frá