Morgunn - 01.06.1976, Blaðsíða 91

ANNA LEÓSDÓTTIR:
ÞRlR DRAUMAR
Fyrsti draumurinn sem ég man eftir og talist getur merki-
legur var í sambandi við dauða ömmu minnar, Magdalenu
Helgu Runólfsdóttur. En ég ólst upp á heimili hennar og afa
míns Guðmundar Helga Guðmimdssonar, að Túngötu 32 hér
í horg. Á heimilinu bjó einnig móðursystir mín, dóttir þeirra
hjóna, Dagbjört. Amma mín var mjög heilsulaus og var rúm-
föst í 18 ár. Dagbjört hafði annast heimilið allan þann tima.
Draumur minn var á þessa leið:
Mér þótti sem ég ætlaði að sækja kirkju og fannst því til-
hlýðilegt að bera kross við það tækifæri. Og þareð ég átti
lítinn kross i geymslu hjá Dagbjörtu frænku minni, hugðist
ég sækja hann. Hann var geymdur í kommóðuskúffu hennar,
ásamt fleiri skartgripum. En nú brá svo við, að um leið og
ég var búin að taka krossinn upp, þá bráðnar hann og verður
að engu. Hugðist ég þá fá kross frænku minnar að láni. En
það fór allt á sömu leið: hann bráðnaði einnig í hendi mér.
Snart þetta mig mjög illa. En þá verður mér litið aftur ofan
í skúffuna og sé þá fallegan kross, sem ég vissi að var eign
ömmu minnar. Tek ég hann upp og legg í lófa mér. Finn ég
þá mikinn sviða í lófanum og sé að krossinn verður logagyltur
og stafar af honum slik birta, að mér er ókleift að horfa á
geislana.
Við þetta vaknaði ég og fylltist sterkri tregatilfinningu. Því
vissulega liafði amma mín borið þungan kross í veikindum
sinum, þótt hún óneitanlega hafi alltaf borið hann sem hetja.
Þóttist ég vera viss um, að nú myndi stríði hennar senn lokið.
Ég sagði frænku minni, manni mínum og móður strax