Morgunn - 01.06.1976, Blaðsíða 31

SVO SEM MAÐURINN SÁlR . . .
29
Fyrst framan af velti Cayce því fyrir sér, hvort hann hefði
gefið þessar upplýsingar sökum þess að Lammers tryði á
endurholdgun og hefði með einhverjum hætti sefjað huga
hans í þessum efnum. En staðreyndirnar bentu ekki til þess.
1 fyrsta lagi hafði Lammers alls ekki notað orðið endur-
holgun, þegar hann stakk upp á fyrsta dálestrinum. Hann
hafði beðið um stjörnuspá, og ekkert annað. Og djúpvitund
Cayces hafði svo komið fram með upplýsingar um fyrra líf.
Við þetta bættist svo að megnið af hinum merkilega réttu
upplýsingum um bláókunnugt fólk, sem síðar komu fram,
var þess eðlis að það var með öllu ómögulegt að Cayce eða
Lammers gætu vitað nokkuð um það. Ef hér var einungis um
sefjun frá Lammers að ræða, sem endurspeglaðist með ein-
hverjum dularfullum hætti í huga Cayces, þá hefðu þessar
upplýsingar tæplega geta verið í fullu samræmi við óþekktar
sannreyndir, sem síðar mátti staðfesta.
Þegar öll kurl voru til grafar komin, þá sannfærðist Cayce
smám saman um sannleiksgildi þess efnis sem fram kom í
líflestrunum og skýringum þeim á mannlegum örlögum, sem
í þeim fólust. Það sem þó átti rikastan þátt í því að sannfæra
hann, var hinn alkristilegi andi, sem birtist hvarvetna í dá-
lestrunum, og lýsti sér bæði í þvi í hve bróðurlegum hjálpar-
anda ráðleggingar voru gefnar og hvernig kristilegar hug-
sjónir komu fram innan ramma endurholdgunarkenningar-
innar. f næslum hverjum dólestri komu fram ritningargreinar
eða vitnað var til einhverra ábendinga Krists. Ef til vill var
langtíðasta tilvitnunin i hin fleygu orð Póls postula: „Eins og
þér sáið, svo munuð þér og uppskera,“ og orð Krists: „Og
eins og þér viljið að aðrir menn gjöri yður, það skuluð þér
og þeim gjöra.“ Stundum var um að ræða beinar tilvitnanir,
en stundum var lagt út af þeim, eins og: „Lát ekki, lát ekki
blekkjast; misskildu ekki; Guð lætur ekki að sér hæða; því
sem maðurinn sáir, það mun hann og uppskera. Maðurinn
hittir í sífellu sjálfan sig fyrir. Gerðu því gott, eins og Hann
sagði, þeim sem hafa sýnt þér fyrirlitningu og með því vinn-
urðu sigur á sjálfum þér.“