Morgunn - 01.06.1976, Qupperneq 89

NÚ ER MÉR BATNAÐ í HAESINUM . . .
87
hvíldi á ásjónu hans. Þorsteinn sálugi var svo jarðsunginn í
kirkjugarðinum á Bakkagerði nálægt viku eftir andlát hans.
Ég ætla, að það hafi verið um 2 vikum eftir útför Þorsteins
sáluga, að mig drevmdi það er nú skal greint. Ég svaf þá einn í
svonefndu „frammihúsi“, en það var hyggt nokkru síðar en
aðalbæjarhúsin og sneri þvert á þau, en tengt þeim með all-
löngum gangi:: Mér fannst ég vera staddur í ókunnu um-
hverfi, sem ég kannaðist enganveginn við, enda hafði ég mjög
litla sýn eftir umhverfið, því myrkur grúfði yfir öllu. Þó hafði
ég það á tilfinningunni, fremur en ég greindi það á annan
hátt, að þarna væri mikil víðátta, sjóndeildarhringur stór, þótt
augu min greindu það ekki vegna myrkurs. Er ég stend þama
og hugleiði þetta veiti ég athygli ljósgeisla, í fyrstu örlillum,
að mér virtist, en stækkaði brátt og skýrðist. Þetta virtist mér
fyrst í firna mikilli fjarlægð. En nú færðist þetta nær mér,
stækkaði og dreifðist yfir allstórt svæði, eins og morgunbjarmi,
er boðar komu nýs dags. Fljótlega myndast þarna ægibjartur
og fagur ljósgeisli, en óvenjulegur að þvi leyti, að ég kenndi
ekki neinna óþæginda, þótt ég horfði stöðugt inn í þetta mikla
ljóshaf. Nú greindi ég, að það var þarna á ferð maður í hvít-
um kyrtli og nálgaðist mig nú fljótlega. Jafnframt þessu fór
ég að kenna sterkra áhrifa frá þessu, en það var svo rík un-
aðar- og sælukennd, að því fá engin orð lýst.
Maðurinn og birtan eru nú komin nærri til mín og þá sé
ég, að þarna er nafni minn, Þorsteinn Jónsson á ferð. Eg sá
þá, að hann var þarna óumræðilega sæll og glaður og skynjaði
þegar, að sú mikla velliðan er nýlega gagntók mig, var frá
honum komin. Hann er nú kominn alveg til mín, ásjóna hans
ljómaði og hann litur á mig og segir: „Nú er mér batnaS í
hálsinum, nafni minn“! Lengri var draumurinn ekki. Ég var
þegar glaðvakandi. En svo sterk voru áhrifin, að ég lá lengi
i rúmi mínu áður en ég sofnaði aftur, haldinn þeirri sömu
kennd, er ég gat um, að ég meðtók í draumnum. Og sem ég
lá þarna þessa næturstund var ég sannfærður um það, að ég
var ekki einn þarna, þótt ég greindi ekki neitt annað með
mínum efnislegu skilningarvitum.