Búfræðingurinn - 01.01.1940, Blaðsíða 21

BÚFRÆÐINGURINN
15
Ar frá ári liefi ég lálið rannsaka s])irnnarhæfileika
Irjáfræs á „Statsfrökonlrollen'1 i Kaupmannahöfn og bað
loks forstjórann um að láta mig fá yfirlit yfir gæði liins
islenzka birkifræs, borið saman við birkifræ, safnað
annars slaðar í Evrópu. Islenzka birkifræið reyndist bezt
af öllu. Auk þess hefir það þann kost, að það þolir vel
geymslu, að minnsta kosti þrjú ár. Sjálfsagt minnkar
spírunar-prósentan, en ekki svo mikið, að fræið verði
ónýtf. Þetta hefir líka verið rannsakað á „Statsfrö-
kontrollen“.
Fyrir mér hefir stofnun af nýjum skógi slaðið sem að-
alverkefni skógræktarinnar. 1 raun og veru er fjar-
stæða að segja, að skógrækl sé hafin í einliverju landi,
lyrr en húið er að ganga úr skugga um það, hvernig á
að koma upp skógi. Þangað lil er aðeins um tilrauna-
starf að ræða, sem óvísl er um, hvort leiðir að mark-
miðinu eða ekki. Skógræktin hér er ung. Hún átti 40 ára
afmæli i vor. Það þyrfti að stofna sérstaka tilraunadeild
i skógræktarmálum, því að margt er órannsakað og sumt
ónóg rannsakað. En mér finnst það væri skynsamlegra
að vinna i kyrrþey fyrst um sinn, í stað þess að evða
pappír og prentsvertu til þess að reyna að telja mönnum
trú um, að hægt sé að koma hér upp mikilfenglegum
skógi með harrtrjám.
Mér virðist þessar sáningar vera ótvíræð sönnun þess,
að hægt sé að stofna nýjan skóg með viðráðanlegum
kostnaði. ()g það ætti að vera svo mikið al' skóglendi
i hverjum hreppi, að bændur gætu alltaf látið kindur
sínar vera í skóglendi um sauðburðartímann. Bændur
liafa fullyrt við mig, að sauðburðurinn mistakist aldrei,
])ar sem svo liagar til. Mikið verður að gera, áður en svo
langt er komið, en þekking manna á náttúruöflunum er
alltaf að aukast, og það er vel mögulegt, að hinar nýju
kynbótaaðferðir muni tákna tímamót á sviði skógrækl-
arinnar alls staðar í heimi.