Búfræðingurinn - 01.01.1940, Blaðsíða 92
86
BÚFRÆÐINGURINN
1. mynd 2. mvnd
en þar frá verður að draga hæfilegl neyzlumagn
heimilanna, sem sennilegt er, að só 20—25 kg á ári
pr. mann. Ef líkur eru til þess, að smjörmagnið vaxi,
verður að taka tillit til þess við innkaup á áhöldum.
2. Þegar vitað er um smjörmagnið og komið hefir í ljós,
að það er svo mikið, að sennilegt er, að rekstur smjör-
samlags eða rjómabús verði arðsamur, skal athugað,
hvort liúsnæði er til i sveitinni, liæfilegt fyrir starf-
semina. Hvað þetla snertir, getur verið um fleiri en
eina leið að velja.
Sú fyrsta er að lcoma sér fyrir í leigðu húsnæði á
sem ódýrastan liátt. Þá eru vélar liandsnúnar og
notuð hnoðunarvél (1. mynd). Er þá aðeins gert ráð
fyrir smjörhnoðun (einfaldasta gerð smjörsamlaga).
Önnur er sú, að byggja sérstakan skála og koma þar
fyrir vélknúnum áhöldum, nota hnoðunarstrokk
(2. mynd) í stað linoðunarvélar. Með þessu móti verð-
ur stofn- og rekstrarkostnaður húsins eitthvað meiri,
en þá má reka þarna jöfnum liöndum smjörsandags-
og rjómabússtarfsemi, svo að þeim framleiðendum,
sem næst húa, ætti að vera kleifl að senda rjóma í
stað smjörs. Þriðja leiðin er, ef komið hefir i ljós,
að áætlað smjörmagn er svo lítið (minna en 2 smál.
á ári), að ekki sé hægt að stofna sérstakt smjörsam-