Búfræðingurinn - 01.01.1940, Blaðsíða 46

40
BÚFRÆÐINGUUINN
semi í þessum lilgangi. Með tilstyrk ríkisins voru skipaðir
umferðakennarar. Starf þeirra var að ferðast meðal ung-
linganna og leiðbeina þeim. Unglingarnir voru sjálfir látnir
velja sér verkefni, en voru ekki þvingaðir á neinn hált.
Þegar ég, sumarið 1936, ferðaðist um Svíþjóð, kynnt-
ist ég „Jordbrukets-Ungdoms-Forening“ (Jarðræktarfélagi
æskamanna).
Þessi starfsemi byrjaði i Ameríku og breiddist þaðan
viða um lönd. Tilgangur hennar er að efla ábuga og
skilning sveitaæskunnar á störfum og gildi landbúnaðar-
ins. Hugsjónin hefir verið framkvæmd með félagslegum
samtökum. í Svíþjóð er skipulagður félagsskapur fyrir
allt landið með miðstöð í Stokkhólmi. í hverri sveit eða
héraði eru deildir. Deildir þessar hafa ráðunauta, sem
ferðast meðal æskulýðsins og beita þar áhrifum sínum.
Kostnaðurinn við starfsemina greiðist að sumu leyti af rík-
inu, en að nokkru af búnaðarfélögum viðkomandi liéraða.
Þátttakendur í þessum félögum fá lánaðan jarðar-
blett hjá foreldrum sínum eða húsbændum og rækta þar
ýmsar nytjajurtir eða þeir kaupa sér húsdýr, sem þeir
annast að öllu leyti sjálfir og hafa arð af. Grundvöllur
framkvæfmdanna er ekki sá, að faðirinn eða húsbónd-
inn segi fyrir eða láti vinna verkið, heldur eru það
sjálfir unglingarnir, sem með starfinu vilja vinna sér inn
fjármuni, auk þess sem það er metnaður að hafa ráð á
svolitlum jarðarbletti. Ráðunautur félagsins kemur
ákveðna daga í heimsókn og gefur góð ráð viðvíkjandi
ræktuninni eða húsdýrunum.
Þálttakandinn heldur dagbók yfir vinnuna. Byrjunin
er venjulega lítil, en starfsemin eykst ár frá ári, eftir
þvi sem kraftar og áhugi unglinganna vaxa.
Þegar unglingarnir vinna heima hjá foreldrum sinum
og hjálpa til við bústörfin, læra þeir hin og þessi störf.
En fái þeir sjálfir jarðarblett eða húsdýr til umráða,
verða þeir um leið húsbændur og fara þá að nota hugs-
unina meira við vinnuna. Þeir eru sjálfir orðnir fram-
leiðendur, standa í starfinu sem sjálfstæðir ræktunar-