Morgunblaðið - 11.07.2011, Blaðsíða 15

15
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. JÚLÍ 2011
Fræðsla Íslenski safnadagurinn var í gær og landsmenn létu sig ekki vanta á söfnum. Fjölmenni var í Árbæjarsafni þar sem gestir nutu skemmtunar og fræðslu fyrir alla fjölskylduna.
Golli
Sú nýlunda heyrist
nú daglega í Rík-
isútvarpinu, að starfs-
menn þar á bæ eru
hættir að kalla stofn-
unina sínu rétta nafni,
heldur búa til skamm-
stöfunina RÚV. Ekki
stafar þetta af því að
nafnið sé of langt og
fari illa í munni. Ann-
að mál var, þegar þrjú
löng orð: Samband ís-
lenzkra samvinnufélaga, voru stytt
og kallað SÍS, enda náði sú nafn-
gift fljótt fótfestu í málinu.
Nei, hér liggur eitthvað allt ann-
að að baki en málfarsleg nauðsyn.
Það skyldi þó ekki heldur vera
hitt, sem bæði mér og mörgum
öðrum hefur dottið í hug: Þeir sem
nú stjórna málefnum Rík-
isútvarpsins, illu heilli, lifa enn í
þeim bjálfalegu draumórum ný-
frjálshyggjunnar, að ekkert megi
heita Ríkis… Þeir vilja venja okk-
ur af að nota þetta orð. Þeir vilja
ekki að Ríkisútvarpið sé ohf., held-
ur ehf., einkahlutafélag (Páls
Magnússonar og Óðins Jónssonar,
vel að merkja!)
Þessir tveir menn hafa siglt
Ríkisútvarpinu sléttan sjó und-
anfarin ár, í skjóli ríkisins og í hléi
við dáðlausa ríkisstjórn, sem
hreyfir hvorki legg né lið. Þeir
reka einn mikilhæfasta fréttamann
Sjónvarpsins án dóms og laga og á
óvenju ruddalegan hátt (Elín
Hirst). Þeir leggja niður vinsæl-
ustu og menningarlegustu þætti
dagskrárinnar í sparnaðarskyni
(Spaugstofan og Orð skulu
standa). En þeir ríghalda í alls
konar bull í tali og tónum, að
ógleymdum boltanum, sem þeir
virðast telja að sé sjálft líf þjóð-
arinnar. Og svo þegja allir – nema
Eiður Guðnason í
pistlum sínum.
„Hví sæta firn
slík“? stendur í
Njálu. Hver eða
hverjir ráða þessu?
Hver hefur hin
raunverulegu völd í
málefnum Rík-
isútvarpsins – Páll
Magnússon, svoköll-
uð stjórn hluta-
félagsins eða ráð-
herrarnir Katrín
Jakobsdóttir, Stein-
grímur J. Sigfússon og Svandís
Svavarsdóttir? Heyrir Rík-
isútvarpið ekki undir neitt ráðu-
neyti, þegar til kemur? Þessu vil
ég fá svarað. Og meira en það. Ég
krefst þess að fá formleg svör frá
þar til bærum aðiljum viðkomandi
ráðuneyta. Ég er ekkert að grín-
ast. Og ég skrifa þetta með vitund
og vilja félaga minna í Hollvina-
samtökum Ríkisútvarpsins, því
okkur er öllum annt um Útvarpið.
En ég ætlast auðvitað ekki til
þess að Páll Magnússon svari mér.
Bréf hans til Eiðs Guðnasonar er
mér minnisstæðara en svo!
Ég á til mikið efni um Ríkis-
útvarpið og þær hremmingar sem
það hefur mátt þola í gegnum tíð-
ina. Ég er reiðubúinn að hefja
birtingu á völdum köflum úr þeim
skrifum þegar henta þykir, en
fyrst er að sjá hvort ég fæ viðhlít-
andi svör við þeim spurningum
sem hér eru bornar fram.
Eftir Valgeir
Sigurðsson
»Heyrir Ríkisútvarpið
ekki undir neitt
ráðuneyti, þegar
til kemur?
Valgeir
Sigurðsson
Höfundur er varaformaður
Hollvinasamtaka Ríkisútvarpsins.
Heitir Ríkis-
útvarpið RÚV?
Það er og hefur verið
einkenni aðildarsinna
ESB að blanda saman
hugtökunum Evrópa
og ESB. Þannig ritar
Joschka Fischer í
Morgunblaðið grein
með fyrirsögninni „Ber
Evrópa dauðaósk í
brjósti sér?“ og gagn-
rýnir öll önnur Evr-
ópuríki en Frakkland
og Þýskaland fyrir að
vilja ekki ganga þeirra veg. Það er
„eigingirni þjóðanna“ og „hrikalegur
skortur á forystu“ að vilja ekki sjá né
skilja, að einungis Þýskaland og
Frakkland eru „fær um að leysa
vandann“ með evruna og ESB.
Ég er sammála Fischer í útlistun
hans á, hvernig vandamál ESB er á
líðandi stundu, þ.e.a.s. að ESB berst
fyrir tilveru sinni. Sú dauðaósk, sem
Fischer klínir á Evrópu, lýsir hins
vegar hroka þess manns, sem vill
kenna öllum öðrum en tveimur ríkj-
um um, að tilraunin með evruna og
ESB hefur mistekist. Í málflutning
Fischers vantar algjörlega samhengi
hlutanna, orsaka- og afleiðinga-
samband þeirra. Boðskapur Fisc-
hers er krafa um að velta tapi af
ábyrgðarlausum útlánum þýskra og
franskra stórbanka yfir á skattgreið-
endur annarra ESB ríkja.
Þetta er sama leiðin og farin hefur
verið á Írlandi, í Portúgal og nú í
Grikklandi. Icesave-leiðin sem Ís-
lendingar höfnuðu. Það að skuld-
setja skattgreiðendur ESB fyrir
ranga útlánastarfsemi og í ýmsum
tilvikum beina glæpastarfsemi er
ekki lausn þess vanda, sem á rætur í
gölluðu regluverki, hjá bankamafíu
og spilltum stjórnmálamönnum.
Leið Fischers breytir
aðildarríkjum ESB í
skuldaþræla og opnar
leiðina fyrir þýska og
franska banka að ganga
inn og taka yfir eigur og
fyrirtæki þeirra. Í stað
þess að ganga hreint til
verks og afskrifa skuld-
ir Grikklands með til-
heyrandi afskriftum hjá
fjármálageiranum og
sleppa grísku þjóðinni
úr hlekkjum evrunnar,
þýðir þessi leið að er-
lend fjármálafyrirtæki,
aðallega franskir og þýskir bankar,
geta minnkað eigin hlut í skuldum
Grikklands frá núverandi 42% í 12%
á tveimur árum. Á sama tíma mun
hlutur skattgreiðenda ESB vegna
gríska skuldabaggans aukast frá nú-
verandi 26% í 64%. Það þýðir þref-
öldun þessarar skuldar á hvert heim-
ili innan ESB vegna
Fischer-kröfunnar. Eignaupptaka í
svo miklum mæli getur ekki gerst án
gjaldþrota og efnahagslegs „dauða“
mjög margra smá- og meðalstórra
einkafyrirtækja og venjulegra heim-
ila innan ESB.
Leið Fischers mun óhjákvæmilega
auka þjóðfélagslegan óróleika í allri
Evrópu, þegar almenningur skilur,
að verið er að taka lönd þeirra upp í
skuldir óreiðumanna. Framkvæmd
þessarar stefnu getur aðeins orðið
með síaukinni valdbeitingu lögreglu
og hers gegn eigin þegnum aðild-
arríkja ESB. Að berja hausnum við
steininn og neita að viðurkenna þá
staðreynd, að sama myntin hentar
ekki öllum, mun einungis auka á
vandamálið og þjáningar þeirra, sem
blekktir voru til að yfirgefa mynt
sína og koma um borð í evruvagninn.
Fullyrðing Fischers um að einungis
Þýskaland og Frakkland „geti leyst
vandann“ eru skýr skilaboð til ann-
arra aðildarríkja ESB um að þau
skuli halda sér á mottunni, að engin
„forysta“ geti komið frá neinum öðr-
um. Að predika alríki ESB við þess-
ar kringumstæður er hrein tíma-
skekkja og afturför til sömu
ríkishugmyndar og þegar hefur
kostað Evrópu miljónir mannslífa.
Frakkar höfnuðu stjórnarskrá ESB
og engin trygging er fyrir því, að nú-
verandi „vinátta“ þeirra við Þýska-
land verði varanleg. Þar sem Fisc-
her útskýrir ekki, hvaða
„grundvallarbreytingar“ á mynt-
bandalaginu hann vill fá fram né í
hverju hið „nýja heimskerfi“ er fólg-
ið, sem hann boðar, þá hljómar krafa
hans um „forystu“ í Evrópu eins og
kunn gömul krafa frá árunum fyrir
seinni heimsstyrjöld: „Ein Reich –
Ein Führer“.
Við Íslendingar getum prísað
okkur sæla fyrir stjórnarskrár-
varðveitt lýðræði, sem gaf þjóðinni
möguleikann með atbeina forsetans
að kjósa um málið. Hins vegar flæk-
ist lýðræðið fyrir ráðamönnum ESB
og ýmsum stjórnmálaleiðtogum í
Evrópu eins og Fischer.
Guð forði okkur frá forystu
þeirra.
Eftir Gústaf Adolf
Skúlason »…mun hlutur
skattgreiðenda ESB
aukast frá núverandi
26% í 64%. Það þýðir
þreföldun þessarar
skuldar á hvert heimili
innan ESB vegna
Fischer-kröfunnar.
Gústaf Adolf
Skúlason
Höfundur er fv. ritari
Smáfyrirtækjabandalags Evrópu.
Eiga íbúar Evrópu að bera
ábyrgð á útlánastefnu
þýskra og franskra banka?