Birtingur - 01.01.1965, Blaðsíða 29

hraunrennsli úr Heklu árið 1947 og víkur þar að lýsingu Jónasar á
eldgosi í kvæðinu um Skjaldbreiö. Hann segir: „ ... ég átti þá ekki,
og á enn ekki, betri orS yfir þá ægifögru eldá, sem þarna blasti við,
en orð listaskáldsins, sem aldrei leit eldgos augum . . . Því lengur sem
ég kynntist móðunni rauðu í Hekluhlíðum, því meir dáðist ég að
raunsæinu í kvæði hans. Ég veit ekki til að aðrir hafi á síðustu öld
skrifað hnitmiðaðri og hárréttari lýsingu á rennsli blágrýtishrauns.“
Svo auðugt var ímyndunarafl höfuðskálds rómantísku stefnunnar ís-
lenzku.
Þetta er stytzta hefti Fjölnis, 84 síður.
Skömmu áður en Fjölnir lagði upp í áttundu för sína til íslands með
póstduggunni, gerðist sá hörmungaratburður í Kaupmannahöfn, að
Jónas Hallgrímsson lézt með sviplegum hætti 26. maí 1845. Og með
honum dó Fjölnir í raun og veru. Fjölnisfélagið heldur reyndar áfram
störfum enn um sinn, og því bætast meira að segja margir nýir liðs-
menn. En það er eins og úr því sé allur veigur og hugurinn snúist fyrst
og fremst um að sýna minningu Jónasar þá virðingu, sem þeir fundu
allir, að hann hafði margfaldlega til unnið. Þeir verða of síðbúnir til
að koma út bók, áður en vorskipin halda heim 1846. En árið 1847 er
níunda og seinasta ár Fjölnis búið til heimferðar í tæka tíð.
Ritið er að langmestu leyti helgað minningu Jónasar. Fremst er ævi-
saga hans eftir Konráð Gíslason. Þar í er þessi fagra andlátslýsing: „Jón-
as bað, að Ijós væri látið loga hjá sjer um nóttina; síðan vakti hann
alla þá nótt, og var að lesa skemmtunar-sögu, sem heitir Jacob Ærlig,
eptir enskan mann, Marryat að nafni, þangað til að aflíðandi miðjum
morgni, þá bað hann um te, og drakk það, fjekk síðan sinardrátt rjett
á eptir, og var þegar liðinn; það var hjer um bil jöfnu báðu miðs-
•54 morguns og dagmála . . . “
BIRTINGUR
27