Birtingur - 01.01.1965, Blaðsíða 9

neska textann á góða íslenzku, að kennsla hans varð engu síður til
að glæða tilfinningu piltanna fyrir móðurmáli sínu en latínu. Hall-
grímur var mikill hvatamaður að íþróttaiðkunum nemenda, einkurn
bændaglímu, og tók nærri sér, ef Bessastaðapiltur varð undir í glímu
við utanskólamann. Hann hafði umsjón með daglegri hegðun skóla-
sveina og gekk ríkt eftir, að þeir temdu sér drengilega og fágaða fram-
komu.
Björn Gunnlaugsson hafði numið stærðfræði við Hafnarháskóla, en
ekki lokið námi vegna fjárskorts. Hann fékk kennarastöðu við latínu-
skólann 1822 og starfaði þar í 45 ár. Björn hafði fremur lítinn áhuga á
kennslu, hugur hans snerist allur um stærðfræði, stjarnfræði og land-
mælingar, sem hann vann að hvert surnar. Hann kenndi stærðfræði,
dönsku, landafræði og það litla, sem kennt var í íslenzku, eina stund
á viku. Enda þótt Björn væri duglítill kennari, var hann mikils metinn
at nemendum sínum vegna mannkosta, menntunar og vísindastarfa.
Sveinbjörn Egilsson var merkasti kennari skólans. Hann hafði í æsku
verið í fóstri hjá Magnúsi Stephensen að Innra-Hólmi og hlotið þar
ágætt uppeldi. Hann lagði stund á guðfræði í Höfn og lauk prófi 1819
við góðan orðstír. Skömmu síðar gerðist hann kennari á Bessastöðum.
Sveinbjörn kenndi grísku, sem var önnur aðalnámsgrein í skólanum.
Eins og Hallgrími var honurn metnaðarmál að vanda þýðingar, sem
mest mátti verða, og hafði að lokum snúið nær öllu gxískunámsefninu
á fegurstu íslenzku. Frægastar eru þýðingar hans á kviðum Hómers,
sem taldar eru með sígildum ritum íslenzkra bókmennta. Sveinbjörn
var einna menntaðastur sinna samtíðarmanna í íslenzkum fornskáld-
skap og málvísindum og vann í ígripum eitthvert mesta afreksverk,
sem íslenzkur maður hefur af hendi leyst fyrr og síðar, Lexicon poe-
ticum, orðabók yfir forníslenzkt skáldamál.
Enda þótt latína, gríska og guðfræði væru að nafni til aðalnámsgreinar
í Bessastaðaskóla, var mest rækt lögð við að kenna nemendum að skynja
birtingur
7