Birtingur - 01.01.1965, Blaðsíða 87

Bezt er að vera birgur vel,
Baula mikið étur.
Ósköp þarf fyrir eina kú um vetur.
Grundin átti að gjöra skó,
grét hún ánauð sína:
Nú brýnir enginn odd á nálina mína.
Blása norðan I)yljirnir,
ber ég því hyggju móða,
að þeir mig rændu roðhattinum góða.
Brenndar eru borgirnar,
böl er að því.
Mínar eru sorgirnar
þungar sem blý.
Hvað mun sorgin vilja mér?
Hún vill mig yfirbuga.
Leikur hún jafnan leynt. við minn huga.
Mótgang stóran margur líður
af meingjörðum sárum.
Nú er lítið borð fyrir bárum.
Finn eg æskan farin er nú
með fögrum blóma sínum.
Kólnar mér á kinnvöngunum mínum.
Það er list að tala í tíð
og taka því hygginn segir.
Sá er vitur sem í tíma þegir.
Fölnar mold,
fyrnist allt og mæðist.
Hold er mold,
hverju sem það klæðist.
Vandaminna er heimahús
en hofgarðanna sómi.
Frelsi er betra en ferskur lax á gómi.
Gakktu hóft um gleðinnar dyr
og gæt að þér,
enginn veit sína ævina fyr
en öll er.
Blindsker og boða
ber vel að sjá.
Tæp þar liggur leiðin við
í landið inn hjá.
Angur er mér, ef annar þér
ætlar hýru að sýna.
Við stúlkuna vil ég stíga sjálfur mína.
Setjum gullsöðulinn á
gangarann væna.
Við skulum ríða í lundinn þann hinn græna.