Birtingur - 01.01.1965, Blaðsíða 65

borðflötinn með glæru lími sem mannskapur-
inn úðaði á þetta, og svo var það flutt á sýn-
ingu í skýjakljúfi yfir frelsisstyttunni.
En það var daufara hjá öðrum því hann hafði
því miður ekki þrek til að sinna skyldum
listamanna í samkvæmislífi heldur lá hann
alltaf í rúmi sínu og örvænti um heiminn og
trúði heldur ekki á framhaldslífið svo hann
hélt áfram að tóra. Einn morgun hringir sím-
inn líka hjá honum: það er sko þetta með sýn-
inguna, segir hin kuldalega rödd. Á, svarar
listamaðurinn. Já nú er ekkert sem heitir,
segir hin ópersónulega rödd með miskunnar-
leysi viðskiptaheimsins. Æ, segir listamaður-
inn. Svo staulast hann framúr og vill ekkert
láta vera að argast í sér, liann verður skyndi-
lega heitreiður og slengir rúminu upp á vegg-
inn og fer á kló. I því komu flutningakall-
arnir og eru orðnir ýmsu vanir hjá listamönn-
um: þetta eru skrítnar skrúfur, segja þeir og
þurrka svitann framan úr sér og klóra sér á
maganum. Og nú halda þeir náttúrlega að
þetta sé listaverkið því hvað annað er í her-
berginu en þetta rúm með skítugu líninu og
fara með það á sýninguna. Þetta líkaði svo
vel að listamaðurinn varð frægur og öðlaðist
trú á lífið, einkum samkvæmislífið. Þetta
ágæta listaverk var drifið um borð í skip því
nú var hver seinastur að komast með sitt á
alþjóðamarkaðinn. Yfir Atlanzhafið og beint
á ameríska konsúlatið í Feneyjum framhjá
skrifurunum með stimplana og skjölin sem
þorðu varla að ræskja sig.
En á seinustu stundu kom sá þriðji með
það eina sem hann mátti missa: það var vask-
urinn heima hjá honum sem var skrúfaður
með viðhöfn upp á vegg með spegli fyrir of-
an, svo fékk listamaðurinn lánaðan varalit-
inn hjá sendiherrafrúnni til að ljúka smíðinni
með því að skrifa á spegilinn: Why not?
Hvers vegna ekki?
Nýtt leiltritaskdld
Hvers eiga áhorfendur Þjóðleikhússins að
gjalda af hálfu yfirstjórnar leikhússins? Eiga
þeir bara að hafa reykinn af réttunum? Er-
lendum leikhúsum hefur verið gefinn kost-
ur á gómsætu efni að sögn með sérstökum
meðmælum leikhússins: leikriti eftir Ómar
Berg sem þegar hefur vakið þjóðarathygli þótt
ungur sé á bókmenntasviðinu með afvopnandi
ævintýri: Prinsinn og rósin. Þessi rósaprins
er svo ferskt afl í listalífinu að beðið er með
ójrreyju eftir að guð laugi rósir í nýjan kranz.
Og nú hefur það frétzt að sjálft Þjóðleikhúsið
hafi gert sig sekt um það að mæla með nýju
verki frá hendi þessa höfundar í Moskvu og
Stokkhólmi áður en íslenzkum áhorfendum
og velunnurum Þjóðleikhússins hafi gefizt
kostur á að njóta. Hið nýja verk er leikrit, og
BIRTINGUR
63