Birtingur - 01.01.1965, Blaðsíða 48

svo er hinn sem er engum öðrum líkur, eilítið
á undan samtíð sinni eða til hliðar við hana,
fyllir ekki flokk, ræður gjarnan straumi en
berst ekki með. IJar skilur á milli miðlungs-
mennsku og þess sem er ofar henni, og þar
einhvers staðar er snilldin.
Ekki mun ofsagt að Sigurjón sé engum öðr-
um líkur. Þó mundi ofsagt að verk samtíðar-
manna hans hafi látið hann með öllu ósnort-
inn. Þegar hann sér verk, sem honum líkar,
sem ekki er oft, verður það honum gjarnan
hvati til þess að gera eitthvað allt öðruvísi,
og væri óskandi að frönsk menning hefði
verkað þannig á okkur hina.
Og merkilegt rannsóknarefni er Sigurjón,
þessi furðulegi og skemmtilegi tvískinnungur,
þar sem raunar tveir listamenn eiga sér bú-
stað í einum. Eg á þar við hina mögnuðu
hausa annars vegar, sem einir hefðu nægt hon-
um til brautargengis, og leikinn með form
hins vegar þar sem hann nær sér oft upp á
fluginu en fatast stundum.
Nú er í tízku ýmiss konar leikur með efni.
Útkoman vill oft verða æði yfirborðskennd
því að efnið á það til að taka ráðin af lista-
mönnunum og leika á eigin spýtur, Ekki
vantar það, vænt þykir Sigurjóni um efnivið
sinn. Sjái hann girnilegan stein eða sollinn
rekaviðarbút er hann óðar búinn að gera við
þá bandalag, og þá um lýkur heldur hver
sínu, Sigurjón, steinninn og drumburinn.
Eins og oft er um mikla hæfileikamenn, er
listfengi Sigurjóns eins og framlenging af per-
sónuleika hans, öflugri en maðurinn sjálfur
og ekki nema að marki háð skynsemi eða
íhugun. Slík náttúrunnar börn eiga gott séu
hæfileikar miklir, annars er oftast hætt við
ferlegum óskapnaði. Og hvað skal svo segja
um sýningu hans?
I reykvískum dagblöðum og útvarpi hefur
lengi verið uppi annars vegar fagmannlegur
vaðall um myndlist, hins vegar venjulegur
vaðall þar sem höfundar hefja oft mál sitt
með því að þeir viti ekkert um list, og síðan
er hleypt af öllum sleggjudómakanónum í
skjóli þeirrar landplágu sem kallast brjóstvit.
Nú, listskýrendur eru eflaust allir af vilja
gerðir þegar þeir tíunda verðleika eða ágalla
verks númer þetta eða hitt, en ekki er mér
kunnugt um að neinn sá er telur sig ekki
„skilja" list, hafi orðið nokkurs vísari fyrir
atbeina skriffinna nema væru enn ruglaðri en
ella. Fyrir hina þarf ekki að skrifa. Og því er
mál að linni og tekið sé til við að skoða. Það
er ekki langt inn í Laugarnes.
Ljósmyndir mcð greininni tók Oddur Ólafsson
46
Samstæða, gips 1965