Birtingur - 01.01.1965, Blaðsíða 98

som hovcdfigur i en musical ... Han ville sikkert skære
sine ulvelignende spidse tænder, hvis han vidste, at musi-
calens titel er „Dearest Dracula" (Spdeste Dracula)."
Ekstrabladet 2. ágúst 1965.
Eins og ofanrituð klausa ber með sér, nýtur
svokallað musical mikillar hylli í heiminum
um þessar mundir. Þeir sem annast fram-
leiðslu eða aðdrætti fyrir skemmtanaiðnaðinn
eru á þönum frá morgni til kvölds í leit að
lystugu meðlæti með kokteilnum handa verts-
húsgestum í heimsborgunum, aðrir hafa þann
starfa að leika draugapolka á hrollþandar
taugar borgaranna meðan þeir sitja framan
við sjónvarpsskerminn, enn aðrir magna seg-
ulinn mikla sem dregur fólk í belg hinna
stóru revýjuhjalla, hugmyndarík góðmenni sjá
aumur á sumum höfuðritum leikbókmennt-
anna og „vinna úr þeim“ musical fyrir leik-
hús, sem eru of vönduð til að leggja sig niður
við að sviðsetja frumverkin.
Vonum seinna hefur ísland eignazt sitt fyrsta
músíkal. Og svo sem Guði eru á jörðu ger
musteri í hjörtum sem trúa, hlaut músíkalið
verðugan samastað í „musteri íslenzkrar
tungu“, eins og Þjóðleikhúsið var eitt sinn
nefnt á hátíðlegri stund. Þegar göfugs ætt-
ernis og viðhafnarmikils umbúnaðar músík-
alsins okkar er gætt, þarf engan að furða þótt
nánustu vandamönnum þess yrði skelfilega
bilt við að sjá orðin „lapþunn brandaramysa“
í háskalegri nálægð við sjálfan Járnhausinn á
öftustu síðu í seinasta hefti Birtings. Allir
réttsýnir menn hljóta að viðurkenna, að slík-
um firnum er helzt við það líkjandi, að óboð-
inn gestur á fegurðarsýningu stigi upp á stól
og hrópaði að nýkrýndri alheimsungfrú: þú
ert kiðfætt, ljúfan. Enda varð töluvert pat út
af þessum hroðalegu veizluspjöllum. Eg læt
það lönd og leið, en rétt er að fara um viðhorf
þjóðleikhússtjóra fáum orðum.
Af viðtali í Alþýðublaðinu í sumar má skilja,
að hann líti á Járnhausinn sem satíru. Það er
grundvallarmisskilningur. Satíra sem rís und-
ir nafni er heimsádeila, beinist gegn valda-
fíkn, fjárgræðgi, hégóma- og metorðagirnd
máttarstólpa þjóðfélagsins, hún vegur beint
framan að þeim eins og þeir eru brattastir í
broddi lífsins — og sé einhver veigur í henni,
riða stoðirnar við. En svo eru til önnur sviðs-
verk, sem orka á borgarann eins og handmjúk
snyrtidama sé að kitla hann góðlátlega í ilj-
unum eða milli tánna, snurfusa hann, hressa
og endurnæra undir ránsferð morgundagsins.
Slíkt verk er Járnhausinn, og hefði til skamms
tíma verið nefnt revýja. En orðið musical á
fullt eins vel við þetta skilgetna afkvæmi am-
eríkanismans, sem borið er fram með viðeig-
andi auglýsingabrauki.
Engin ástæða er til að amast við revýjum sem
falboðnar eru í réttu umhverfi undir réttu
96
BIRTINGUR