Bændablaðið - 17.04.2007, Blaðsíða 13

Bændablaðið | Þriðjudagur 17. apríl 200713
fyrravor settist hún í sveitarstjórn
í Aðaldælahreppi og er nú í tíunda
sæti á lista Sjálfstæðisflokksins
fyrir alþingiskosningarnar í vor
í sínu kjördæmi. „Svo má ekki
gleyma því að ég er í Kvenfélagi
Aðaldæla sem er skemmtilegur
klúbbur þar sem gefst tækifæri til
að starfa að góðgerðarmálum.“
Linda sat í sex ár í stjórn
Landssambands kúabænda, frá árinu
1999, var kjörin í stjórn viku áður
en hún eignaðist yngsta son sinn.
Hún er nú hætt í stjórn en er ennþá
fulltrúi kúabænda á Búnaðarþingi.
„Mér fannst kúabændur sýna mikið
jafnrétti í verki að kjósa kasólétta
konu í stjórnina,“ segir hún. Linda
var fyrsta konan sem kjörin var
formaður kúabændafélags á Íslandi
þegar hún varð formaður Félags
þingeyskra kúabænda en engin
kona er formaður kúabændafélags
í dag.
„Þingeyingar eru jafnréttissinn-
aðir og sannarlega tilbúnir að styðja
þá sem vilja axla ábyrgð og takast
á við verkefni í hagsmunagæslu
og félagsstarfi, hvort sem viðkom-
andi er karl eða kona,“ segir hún og
bætir við að því miður sé þó langt í
land með að kraftur kvenna nýtist
nægjanlega í hagsmunagæslu fyrir
íslenskan landbúnað. En hún bendir
á að landbúnaðurinn standi framar
mörgum öðrum atvinnugreinum að
því leyti að innan hans séu greidd
sömu laun fyrir sömu vinnu en
stjórnunarstörf og hagsmunagæsla
sé of mikið á hendi annars kynsins.
„Ég tel að farsælla sé til framtíðar
að sjónarmið beggja kynja fái að
njóta sín í stefnumótun, stjórnun og
hagsmunagæslu, að ekki sé talað
um markaðsmál atvinnugreina
landbúnaðarins.“
Bændur eru eldklárir og kunna
á mörgu skil
Linda segist hafa ágætan sam-
anburð á lífi þéttbýlis- og dreif-
býlisbúa. Hún hafi yfirgefið áhuga-
vert starf í þéttbýlinu til að gerast
kúabóndi í sveit. „Og það er alveg
ljóst að það er ekki síður krefjandi
starf að stunda kúabúskap; bændur
þurfa að kunna tiul margra verka.
Þetta starf er svo fjölbreytt, tækni-
vætt, vélvætt og margbreytilegt,
menn þurfa að kunna eitthvað fyrir
sér í fjármálastjórnun og bókhaldi,
búin eru flest mjög tölvu-, vél- og
tæknivædd svo að bændur þurfa að
hafa vald á yfirgripsmikilli þekk-
ingu á mörgum sviðum. Svo þarf
vitanlega að huga að dýrmætustu
framleiðslutækjum búsins, kúm og
öðrum gripum,“ segir hún.
„En veistu, það fylgir því ótrú-
lega mikil frelsistilfinning að vera
bóndi. Bændur búa í einbýlis-
húsum og lóðin er jörðin öll, við
búum í sveitum landsins sem eru
eftirsóttar sem frístundabyggðir og
þar njótum við þess að búa ekki
bara á frídögum heldur árið um
kring. Við erum húsbændur á jörð-
inni okkar og hér er engin stimp-
ilklukka,“ segir Linda. Hún segir
starf kúabóndans samt sem áður
vissulega bindandi. „Það má líkja
þessu við að vera á tvískiptri vakt
alla daga, allan ársins hring, nema
auðvitað þegar frídagar eru teknir,“
segir hún. „Þetta er bæði krefjandi
og bindandi atvinnugrein og þess
vegna skil ég ekki að fólk skuli láta
sér detta í hug að bændur framleiði
mat fyrir íslenska neytendur nema
það gefi þokkalegar tekjur í aðra
hönd,“ segir hún um leið og hún
rennir á könnuna að nýju. Og bætir
svo við:
Til hvers að ganga til verka ef
framleiðslan skilar ekki arði
„Stundum er sagt að færa eigi fjár-
muni úr greiðslum fyrir afurðir í
einhvers konar óbeinar greiðslur,
jafnvel tengdar búsetu. Mín skoðun
er sú að bændur muni ekki skapa
mat úr íslenskri mold fyrir neytend-
ur ef afurðirnar sem þeir framleiða
bera ekki eðlilega launagreiðslugetu
og rekstrarkostnað. Þá skiptir engu
þótt kastað verði fyrir þá tuggum í
formi einhvers konar tímabundinna
grænna greiðslna eða óframleiðslu-
tengds stuðnings. Slíkar tuggur fela
ekki í sér hvata til að framleiða mat
fyrir íslenska þjóð. Til hvers að
framleiða ef ekki er greitt arðbært
verð fyrir framleiðsluna? Til hvers
að framleiða ef fjármagnið, sem
atvinnugreinin hugsanlega fær,
tengist ekki framleiðslunni? Hvaða
atvinnugrein dettur það í hug?
Íslenskir bændur eru eldklárt og
dugmikið fólk sem rekur eigin fyr-
irtæki í afar fjölhæfðri framleiðslu-
grein þar sem reynir á ótal þætti
þekkingar og getu. Bændur eru
ekki í nokkrum vandræðum með
að hasla sér völl í öðrum atvinnu-
greinum, en þá eiga íslenskir neyt-
endur ekki val um íslenskar mat-
vörur fyrir sig og sína. Þær hverfa
af markaði ef enginn er hvatinn til
að framleiða þær eða verða í besta
falli til sem fágætar sérvörur sem er
á fárra færi að kaupa.
Það er alveg ljóst að þótt
umræða um matvælaverð og þátt
innlendra landbúnaðarafurða á
innlendum matvælamarkaði hafi
farið hátt síðustu misseri er henni
hvergi nærri lokið. Það er afar mik-
ilvægt að allir þeir sem vilja tryggja
börnum landsins okkar aðgang
að innlendum matvælum, svo að
þau verið ekki algjörlega ofurseld
öðrum þjóðum varðandi þá frum-
þörf mannsins að afla sér matar, láti
sínar raddir heyrast. Bændur sem
framleiða mat úr íslenskri mold
og lyfta grettistökum um land allt í
umhverfismálum og gæslu landsins
þurfa að gæta hagsmuna atvinnu-
greina landbúnaðarins af hörku alla
daga ársins. Sú hagsmunagæsla er
ekki aðeins barátta fyrir bændur
sjálfa heldur líka íslenska neytend-
ur, nútíðar og framtíðar, og landið
sem við byggjum,“ segir Kristín
Linda í Miðhvammi.
Texti og myndir: MÞÞ
Aðalfundur
Búnaðarsamband Kjalarnesþings boðar til aðalfundar
þann 26. apríl n.k. kl. 20.00 að Þverholti 3, 3.h.,
Mosfellsbæ.
Dagskrá :
1. Skýrsla stjórnar
2. Reikningar lagðir fram
3. Skýrsla frá framkvæmdarstjóra BV
4. Kosningar
5. Lagabreytingar
6. Önnur mál
Stjórn Búnaðarsambands Kjalarnesþings.