Læknablaðið : fylgirit - 01.06.2002, Síða 25

ÁGRIP ERINDA / XV.
ÞING FELAGS ISLENSKRA LYFLÆKNA
(innan við 196 sekúndur, n=110) og CT collagen/ADP (CTadp) var
43-159 sekúndur (innan við 150 sekúndur) án kynjamunar. Blóð-
flokkamunur kom fram, það er bæði CTepi og CTadp voru lægri í
blóðflokkum ABAB en í blóðflokki O (p=0,003 og p=0,005). FVIIl
var 63-157% (yfir 76%), enginn kynjamunur fannst. Munur var hins
vegar eftir blóðflokkum: ABAB höfðu 75-165% (yfir 88%) og O
höfðu 60-142 (yfir 72%); p<0,001. vWF: Ag var ekki normaldreift en
viðmið voru sett yfir 47%, (range 37-251), enginn kynjamunur
fannst. ABAB höfðu yfir 54% og O yfir 43%; p<0,001. vWF:RCo
var 35-153% (yfir 51%), enginn kynjamunur. ABAB höfðu 47-
161 % (yfir 62%) og O 28-146% (yfir 49%); p=0,007. vWF:CB var
ekki normaldreifð (range 44-278%) en viðmiðunarmörk voru yfir
50%, enginn kynjamunur. ABAB höfðu yfir 59% og O yfir 47%;
p=0,02. Línuleg fylgni var milli vWF:Ag og annars vegar CTadp
(R2=-0,10; p=0,001) og hins vegar CTepi (R2=-0,19; p<0,0001).
Alyktanir: Blæðitími var lengri hjá hjá stúlkum en piltum. CTepi og
CTadp voru lengri hjá einstaklingum í blóðflokki O og fylgni var við
vWF. ABO blóðflokkamunur staðfestist í FVIII og vWF mælingum
en klínísk þýðing er óljós.
E 12 Greining magns tíðablæðinga. Lengd, myndskor eða
vigtun? Forrannsókn
Brynja R. Guðmundsdóttir1, E. Fanney Hjaltalín', Jens A. Guðmundsson2,
Arnar Hauksson2, Páll Torfi Önundarson1
'Blóðmeinafræðideild, :kvensjúkdómadeild Landspltala háskólasjúkrahúss
Netfang: pallt@landspitali.is
Tilgangur og efniviður: Par sem klínísk greining asatíða er óáreið-
anleg til notkunar í klínískum rannsóknum gerðum við forrannsókn
til undirbúnings rannsókna á blæðingasjúkdómum (von Wille-
brands arfbera dreyrasýki og blóðflagnakvilla (thrombocyto-
pathy)). Markmiðið var að athuga hvort áreiðanleg aðgreining
hópa með mismunandi tíðablæðingamagn væri möguleg út frá
einkennum eða myndskor í samanburði við vigtun. I leiðinni var
reynt að ákvarða eðlileg mörk og grá svæði.
Aðferðir og niðurstöður: Rannsakaðar voru einkennalausar konur
(EK, n=10), einkennalausar unglingsstúlkur (EU, n=28), einkenna-
lausar á getnaðarvarnarpillum (OCP, n=5) og konur með greindar
asatíðir (AT, n=7). Eðlilegt magn tíðablóðs og slíms (að frádregnum
þurrþunga binda og umbúða) var <90g (geometric mean + 2SD),
42/45 (93%) voru innan markanna og ekki mældist tölfræðilegur
munur niilli einkennalausra kvenna og einkennalausra unglings-
stúlkna. Hjá hópnum sem var einkennalaus á getnaðarvarnarpillum
blæddi 10-19g og hjá hópnum með greindar asatíðir 90-339g. Ekki
var tölfræðilega marktækur munur á lengd blæðinga einkenna-
lausra kvenna og einkennalausra unglingsstúlkna. Eðlilegar blæð-
ingar stóðu í fjóra til sjö daga (95% dreifing 3,7-7,1), hjá 39/44
(89%) blæddi í sex daga eða skemur en hjá sex af sjö með greindar
asatíðir í 7-12 daga. Línulegur fylgnistuðull (R2) lengdar á móti
magni (g) var 0,48 en lengd eykst með veldisvísishætti þegar tíðir
eru yfir 90-100g. Fylgnistuðull (R2) myndskorar með aðlagaðri að-
ferð Highams (mPBAC) við þyngd tíðablóðs var 0,79. Myndskor
var <154 hjá einkennalausum unglingsstúlkum (n=27) en <83 hjá
einkennalausum konum (n=10; p=0,03, t-próf). Myndskor einkenna-
lausra unglingsstúlkna skaraðist meira heldur en myndskor ein-
kennalausra kvenna við myndskor kvenna með greindar asatíðir.
Alyktanir: Asatíðir má skilgreina sem >90g/tíðir. Lengd eðlilegra
tíða skarast við asatíðablæðingar en við asatíðablæðingar er líklegt
að blæði í sjö daga eða lengur og ólíklegt að blæði skemur en sjö
daga. Myndskorin er síðri aðferð en vigtun vegna skörunarinnar.
E 13 Virkni rabeprazóls og ómeprazóls í viðhaldsmeðferð á
vélindabakflæði. Tvíblind slembirannsókn sem stóð í fimm ár
Bjarni Þjóðleifsson1, Einar Oddsson1, Hallgrímur Guðjónsson1, Herdís
Ástráðsdóttir1, Hafdís Aradóttir1, Tom Humphries2, Kev Bardham2
'Rannsóknastofa í meltingarsjúkdómum Landspítala Hringbraut, :Eisai Ltd, London
Netfang: bjarnit@landspitali.is
Inngangur: Vélindabakflæði er langvinnur sjúkdómur og viðhalds-
meðferð með lyfjum er oft nauðsynleg til fjölda ára. Rannsóknir á
virkni viðhaldsmeðferðar eru flestar gallaðar, með fáa sjúklinga og
stóðu aðeins í eitt til þrjú ár.
Tilgangur: Markmið rannsóknarinnar var að bera saman virkni
ómeprazóls 20 mg og rabeprazóls 10 og 20 mg í viðhaldsmeðferð
við vélindabakflæði í fimm ár.
Efniviöur og aðferðir: Rannsóknin var fjölþjóðleg með 21 stöð í
Evrópu. Stjórnandi var BÞ og ísland tók inn flesta sjúklinga. Skil-
yrði fyrir þátttöku var vélindabakflæði með bólgu, sem hafði gróið
eftir prótonpumpuhemj a- (PPH) meðferð, og hvort tveggja staðfest
með speglun. Sjúklingar fengu síðan meðferð með ómeprazóli 20
mg eða rabeprazóli 10 eða 20 mg, sem var ákveðin með tvíblindu
slembivali. Árangur var metinn með speglun eftir 13,26 og 52 vikur
og síðan árlega eftir það. Bólga var metin með Hetzel Dent kvarða
og skor yfir 1 var flokkað sem misheppnuð meðferð.
Niðurstöður: Rannsóknin tók til 243 sjúklinga og 123 luku öllum
fimm árunum. Meðferð reyndist misheppnuð hjá 9,9% í rabepra-
zól- 10 mg hópnum (8/82), 11,5% í rabeprazól- 20 mg hópnum
(9/78) og 13,3% í ómeprazól- 20 mg hópnum (11/83). Engar alvar-
legar aukaverkanir komu fram. Enginn staðtölulegur munur var á
meðferðarhópum.
Ályktanir: Viðhaldsmeðferð á vélindabakflæði með prótonpumpu-
hemjalyfjum er virk og örugg. Rabeprazól 10 mg er jafnvirkt og
rabeprazól 20 mg og ómeprazól 20 mg.
E 14 Rabeprazól samanborið við ómeprazól í sjö daga, þriggja-
lyfja meðferð til upprætingar á Helicobacter pylori
Bjarni Þjóðleifsson1, Hallgrímur Guðjónsson1, Einar Oddsson1, Herdís
Ástráðsdóttir’, Hafdís Aradóttir1, M. Ravic2, C.J. Hawkey3
'Rannsóknastofa í meltingarsjúkdómum Landspítala Hringbraut, :Eisai Ltd,
London, ’University Hospital Nottingham
Netfang: bjarnit@landspitali.is
Inngungur: Kjörmeðferð til að uppræta H. pylori er sjö daga með-
ferð með tveimur sýklalyfjum og prótónpumpuhemjara (PPH).
Prótonpumpuhemjandi lyfið er gefið til að hækka pH í maga en
við það eykst virkni sýklalyfjanna. Rabeprazól er nýtt próton-
pumpuhemjandi lyf sem nær fullri virkni á öðrum degi meðferðar.
Sum eldri prótonpumpuhemjandi lyf þurfa átta daga til að ná fullri
virkni. Það hefur ekki áður verið fullrannsakað hvaða áhrif þessi
munur á prótonpumpuhemjandi lyfjum hefur á árangur meðferð-
arinnar og mögulegt er að hann sé mismunandi eftir því hvaða
sýklalyf eru notuð.
Efniviður og aðferðir: Rannsakaðir voru tveir sýklalyfjakúrar með
rabeprazóli og tveir með ómeprazóli, báðir gefnir í sjö daga:
RCA = rabeprazól 20 mg x 2, klaritrómýsín 500 mg x 2 og amoxi-
cillín 1 gr x 2.
Læknablaðið/Fylgirit 44 2002/88 25