Tíminn - 23.12.1945, Blaðsíða 11

T f M I N N
11
$JJ, öil orcirenóen :
*
^3 Lcuij jsta Át
mtini
Ég var sjö ára, er kom ég í kaupstað fyrst
og kynntist hans „stóru sniðum“;
mig undraði þar sá Ijómi og list
á lífinu á flestum sviðum;
slík hringiða og mergð með suði og sveimi
mér sýnishorn fannst af æðra heimi,
allt fásinni þar af fólki hrist.
í dalnum var smátt um glaum og glys,
svo gott er þess dags að minnast;
þeim múgi, kraðaki, iði og ys
mér ónýtt ei þótti að kynnast.
Vart steinsnar enn á þau minnismiðin,
þó margt sé nú snjáð og hálf öld liðin, —
en glaðast loga hin gengnu blys.
í tign sinni af öllu búðin bar,
hve blíkandi litadýrðin,
allt laugað i pjáturljóma var,
svo Ijós varð mér eigin rýrðin.
\ ' _______________________
Öll sœld þar geymd, er vér sjaldan nutum,
eíns sœtleg ilman af stöku hlutum,
og stásslegar fannst mér stúlkurnar.
Menn höndluðu þarna i ysi og ös,
með athyggju á marga vegi;
þar leit ég pjaskast með lampaglös
á Ijósasta vorsins degi,
svo keyptu menn skonrok, krúsir, bolla,
eins Kina-lifs-elixírinn holla, —
að afstýra falli af feigðar snös.
Sú öld var í fasi föst og trygg,
og frábitin glingri, sérðu,
svo rúgur var það og bankabygg,
sem baggana mesta gerðu;
rétt brennivín til að bleyta varir
við brúðkaupsgleðir og jarðarfarir,
sem ýmsum fannst mýkja, ef hugð var hrygg.
Ég kom í erindi á kaupang þann,
og krónunum tveimur stýrði;
ég ákvað að forðast „óþarfann“,
er óvart þó sjóð minn rýrði.
Hver rúsína ber samt ungum öndum
alúöarkveðju frá ríkum löndum
og opnar draumunum Edenrann.
Að vísu er nú fjarri að fyndist þar
neitt frásagnarvert, sem skeði,
en eitthvað l fólksins augum var,
sem upplífgun sýndi í geði.
Og margt var þar nýrra manna og hunda,
svo mér var ei fengið smátt að grunda
l viðlögum nœstu vikurnar.
Að muna það trútt á mestu valt,
— því mikill var þessi staður,
og Danskurinn, sem þar átti allt,
var álitinn bezti maður.
Það sást ekki að honum sviði skaðinn,
þó sýslan öll vœri skuldum hlaðin, —
var jákvœður andi og jarðar salt.
Loks hættum við þama að hringsnúast,
og heim var nú búizt aftur.
»
f lestinni mjög á lyfting brast,
þar lœkkaði allt fjör og kraftur;
og komið var eitthvert krap í strauminn,
einn klár hafði rykkt og slitið tauminn,
af öðrum var snarað, — og allt stóð fast.
i
/