Vísir - 24.12.1930, Blaðsíða 9

VlSIR
Jim kom aldrei of seint.
Stella böglaði festina i hendi
sér og settist á hornið á horð-
inu við dyrnar, sem hann var
altaf vanur að koma inn um.
Þegar hún heyrði fótatakið
hans i neðsta stiganum, þá
fölnaði hún, en ekki nema i
svip. Hún var vön að biðja
smábænir i huga sér, um smá-
váegilegustu hluti og nú hvisl-
aði hún: „Góði guð, gefðu að
honum lítist vel á mig, samt
sem áður.“
Hurðin opnaðist, Jim kom
inn og lokaði á eftir sér. Hann
var ósköp gramur og ósköp al-
varlegur. Aumingj a drengur-
inn — hann var bara tuttugu
og tveggja ára gamall og hafði
fyrir fjölskyldu að sjá. Hann
hefði þurft að fá sér nýjan yf-
irfrakka og var hanskalaus.
Jim kom inn um dyrnar og
stóð hreyfingarlaus, eins og
veiðihundur, sem finnur lykt-
ina af bráð sinni. Hann horfði
á Stellu og það var eitthvað
i augnaráðinu, sem skelfdi
hana. Það var ekki reiði, ekki
lindrun, ekki óánægja, ekki
skelfing, yfirhöfuð ekkert af
þeim tilfinningum, sem hún
bjóst við. Hann bara starði á
hana, með svo einkennilegan
svip á andlitinu. '
Stella mjakaði sér ofan af
borðinu og kom til hans.
„Elsku Jim minn,“ sagði hún,
„horfðu ekki svona á mig. Eg
lét klippa af mér hárið og seldi
það, af því mér fanst eg ekki
geta lifað af jólin, án þess að
gefa þér jólagjöf. Það vex aft-
ur; þér stendur þetta á sama,
er það ekki? Eg mátti til að
gera það. Hárið á mér vex svo
fljótt. Segðu „Gleðileg jól“,
Jim, og við skulum vera ham-
ingjusöm. Þú veist ekki, hvað
eg keypti ljómandi fallega gjöf
handa þér.“
„Þú liefir klipt af þér hár-
ið,“ sagði Jim þunglega, eins
og liann hefði þurft að standa
í andlegu erfiði, til að komast
að þessari niðurstöðu.
>vKIipt það af mér og selt
það,“ sagði Stella.
„Þykir þér ekki .jafn-vænt
um mig fyrir því. Eg er eg
sjálf, þó að hárið sé farið, —
er það ekki?“
Jim leit i kringum sig í her-
berginu.
„Þú segir að hárið á þér sé
farið,“ sagði hann með ein-
hverjum sauðarsvip á andlit-
inu.
„Þú þarft ekki að gá að því,“
sagði Stella. „Það er selt og
farið sína leið. Það er aðfanga-
dagskvöld, drengur minn. —
Vertu góður við mig, því eg
gerði það þín vegna. Getur ver-
ið að öll mín höfuðhár séu tal-
in,“ hélt hún áfram með ástúð-
legu brosi, „en enginn getur
nokkurn tíma mælt ást mina
til þin. Á eg að láta rifjasteik-
ina yfir, Jim?“
Það var eins og Jim vakn-
aði af draumi. Hann faðmaði
Stellu sína. Svo sem tíu sek-
úndur skulum við snúa okkur
undan og horfa á eitthvað í
annari ált. Átta dollarar á viku
eða miljón á ári, hver er mun-
urinn á því? Reikningsmaður
eða fyndinn maður mundu
gefa ykkur rangt svar. Vitring-
arnir færðu dýrmætar gjafir,
en þessi var ekki meðal þeirra.
Þessi óljósa fullyrðing verður
útskýrð síðar.
Jim dró dálítinn böggul upp
úr yfirfrakkanuin sinum og
kastaði honum á borðið.
„Þú mátt ekki misskilja mig,
Stella,“ sagði hann. „Það eru
Gleðileg jól! - Gott nýtt ár!
Færi þér jólin þann Jesú frið,
sem jarðvist i Guðs ríki breyti.
Verði hver stjarna þér himinsins hlið,
sem hjarta Guðs tengi þig allan við
og sólskinið sál þinni veiti.
Þá verður hver þanki sem himininn hár,
og helgaður vilja Guðs einum,
að vinna með Kristi um komandi ár,
með kærleikans hendi að græða hvert sár.
og bæta úr mannanna meinum.
Pétur Sigurðsson.
engar klippingar, eða rakstrar
eða hárþvottar til, sem gætu
orðið þess valdandi, að eg elsk-
aði litlu stúlkuna mína minna.
En ef þú vilt taka utan af þess-
um bögli, þá geturðu séð, að
það var ekkert undarlegt, þó
það kæmi dálítið á mig fyrst
i stað.“
Hvitir og liprir fingur rifu
pappírinn og bandið af böglin-
um, hún hljóðaði upp yfir sig
af gleði, en því miður hreytt-
ist það fljótt i grát og harm,
og húsbóndinn varð að leggja
sig allan fram að hugga og
bæta úr bölinu.
Því þarna lágu kambarnir,
hliSarkambar og hnakkakamb-
ur, sem Stella var búin að
horfa mest á í búðarglugga á
Broadway. Inndælis kambar,úr
ekta skjaldbökuskel, með glitr-
andi röndum — einmitt litur-
inn, sem átti svo vel við hárið
horfna. Það voru dýrir kamb-
ar, hún vissi það; hún liafði
ágirnst þá, hún hafði beinlínis
þráð þá, án þess að hafa
nokkra von um að eignast þá
En nú átti hún þá, en lokkarn-
ir,sem þessir langþráðu skraut-
gripir áttu að prýða, voru
horfnir.
Hún þrýsti þeim upp að
brjósti sér, og loksins gat hún
litið framan í hann og brosað
gegnum tárin og sagt: „Hárið
á mér vex svo fljótt, Jimi"
Svo hljóp hún upp, eins og
lítill köttur, sem hrennir sig
og kallaði: „Æ, æ!“
Jim var ekki ennþá búinn að
fá að sjá fallegu jólagjöfina
sína. Hún rétti hana að honum
í opnum lófanum. Það hlikaði
á hinn dýrmæta málrn, hann
minti á björtu, brennandi sál-
ina liennar.
„Er hún ekki falleg, Jim. Eg
leitaði um allan bæ, þangað til
eg fann hana. Þú verður að
minsta kosti að skoða hana
hundrað sinnum á dag. Réttu
mér úrið þitt. Mig langar til
að sjá, hvernig það á saman.“
í stað þess að lilýða, fleygði
Jinr sér niður á legubekkinn
og lagði hendurnar brosandi
ámdir liöfuð sér.
„Stella,“ sagði hann, „við
skulum leggja jólagjafirnar
okkar ofan i skúffu og geynra
þær dálítið. Þær eru of falleg-
ar til að nota þær sem stend-
ur. Eg seldi úrið mitt, til þess
að fá peninga til að kaupa
kambana handa þér. Eigunr
við nú ekki að láta rifjasteik-
ina yfir.“
Vitringarnir voru, eins og þið
vitið, vitrir menn — óvenjulega
vitrir nrenn, — sem færðu
barninu i jötunni gjafir. Þeir
uppgötvuðu þá list, að gefa
jólagjafir. Af því að þeir voru
vitrir, þá liafa gjafir þeirra
vafalaust verið viturlegar, t. d.
hefir líklega verið hægt að
skifta þeim, ef annað eins var
til fyrir. — Hér hefi eg, af veik-
um mætti, verið að segja ykk-
ur frá ósköp ósögulegunr at-
burði, um tvo heimska krakka
í fátæklegri íbúð, senr fórnuðu
hvort ö\5ru, i heinrsku sinni,
dýrmætustu eignuin heimilis
síns. En það ætla eg að segja
vitringunr vorra daga, að af
öllum þeim, senr gefa gjafir,
voru þessi tvö vitrust. Af öll-
um þeim, senr gefa og taka á
móti gjöfum, eru þau og þeirra
líkar vitrastir. Alstaðar, hvar
sem er i heiminum, eru þeir
vitrastir. Þeir eru vitringarnir.
(E. þýddi).
imHUimiiiiimiiiiiinimiiiimHmimiimiimiiiiiiiiiMimmiiiimiiiii
GLEÐILEO JÓL'
Nijjo bifreiðastöðin.
iiiiiiiEiiiiiiiiiHiiiiiiiniiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniimmiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiii
uimiiiiiiniiiiimiiiiiniiiiniiiiinimniiiniiiiniiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiuiii
GLEÐILEG JÓL! S
S Verslunin Edinborg.
Heildverslun Ásg. Sigurðssonar. B
iHiifliimiiiiiiiiiKKiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiEmiiiiiiKimiiiaiiiiiiiHiiiiiiKi^
fíLEÐILEfíRA J Ö L A
óskum við viðskiftavinum okkar.
Bifreiðastöð Reykjavikur.
GLEÐILEG JÓLl
Johs. Haiisens Enke
(H. Biering).
fíLEÐILEGRA JÖLA
óskar öllnm sínum viðskiftavinum
Jón Hjartarson & Co.

í^ææææææææææææææææs
VIGFÚS GUÐBRANDSSON,
klæðskeri, Austurstræti 10,
óskar viðskiftavinum sínum gleðilegra jóla og
allrar farsældar á komandi ári, með þökk fyrir
viðskiftin á líðandi ári.

kXJ
Verslun Ben. S. Þórarinssonar
óskar öllum sínum viðskiftavinum
GLEÐILEGRA JÓLA.

æ
GLEÐILEGRA JÓLA
óskum við öllum okkar viðskiftavinum.
Bifreiðastöð Kristins & Gunnars.
æ
æ
æ
GLEÐILEG JÓL!
Verslunin Ásbyrgi, útbú.
Qfc£> (