Vísir - 24.12.1930, Blaðsíða 18

VÍSIR
Jólaferð 1927.
Eg liafði ætlað mér til Vest-
mannaeyja í jólaleyfinu, og
fengið leyfi rektors Mentaskól-
ans til þess. En það var kom-
inn 22. des. og því lítið orðið
um farkost til eyja fyrir jól.
Eg frétti hjá kunningja mínum.
aðvélbátur úr eyjuin væri ferð-
búinn þangað, svo eg skundaði
niður á Litlu-bryggju, þar sem
báturinn lá, og fékk mér far.
Báturinn átti að leggja af
stað kl. 9 þá um kvöldið, og
kom eg þangað niður eftir á
tilskildum tíma. En þá var
komið eittlivert bobb í bátinn
og förinni frestað til kl. 11. Lét
eg mér það vel lynda, gekk um
horð og kom farangri mínum
niður í „Lúkar“; þar átti eg að
vera.
Eg liafði nægan tíma til að
litast um, og leist sæmilega á
mig þarna, þótt þröngt væri að
visu i Lúkarnum og allóþægi-
legan þef af gömlu, grómteknu
salti, ásamt megnri steinolíu-
sterkju legði upp úr gólfinu.
En ekki tók því, að fárast yfir
sliku, og ekki hjóst eg við að
það mundi standa mér fyrir
svefni, þessar 14—15 stundir,
sein við yrðum til eyja. En eg
hafði heitið því að sofa vel,
enda nokkuð vanur slíkum
ferðum.
Kl. 11 Yn um kvöldið leystum
við landfestar. 15 manns var
á bátnum, þar af 9 farþegar.
Veður var ágætt, blæjalogn og
tunglsljós þá stundina, og staf-
aði á sjóinn spegilsléttan, en
brimdunur kváðu við úr
fjarska, er við sigldum út í
húmið og létum að haki ljósa-
dýrð borgarinnar, sem virtist
næsta jólaleg orðin á svipinn.
Við vorum komnir nokkuð
út fyrir eyjar, þegar einhver
ólund kom í vélina. Var liún
stöð, og óljúft að yfirgefa bæ-
inn? Ekki var horft i þessa
dutlunga, seglin undin upp,
sem raunar var til lítils, J)ví
blæjalogn var, en vélin komst
fljótt í lag aftur.
Við hagræddum okkur í
Lúlcarnum sem best við gát-
um, eldurinn skíðlogaði á arn-
inum, — og logatungurnar
skeggræddu spriklandi kátar,
— hér var orðið notalegt.
Alt í einu var fleygt inn til
oklcar sundbeltum, sínu lianda
hverjum okkar átta. Við slóg-
um upp á spaugi við manninn,
sem kom með Jiau. Hvað áttum
við að gera við Jiau? Jú, sem
höfðalag í rúinfletið voru þau
ágæt.
Eg lagði mig út af í öllum
fötunum og breiddi yfirfrakk-
ann minn ofan á mig, en illa
gekk að sofna, sökum hávað-
ans og nöldursins í vélinni og
óhemju skrölts í keðjum og
kössum á Jnlfarinu, sem bylt-
ust eins og í áflogum til og
frá um J>ilfarið yfir olckur, og
nú tók báturinn að velta all-
mjög.
Kl. var orðin 3, er^ið kom-
um móts við Garðskaga, cn ó-
glöggt sást til vitans, Jjví kom-
inn var svartabylur. Þá stöðv-
aðist vélin stundarkorn, en
komst fljótt í samt lag aftur.
Enginn var sjóveikur og skift-
uSt farþegamir á að vera á
varðbergi með liásetunum.
Ivl. 7 á föstudagsmorgun,
Þorláksmessudag, vorum við
komnir suður að Reykjanesi.
Var J)á kominn allsnarpur
austan kaldi með mikilli snjó-
lcomu og frosti. Bjuggumst við
við, að Jiungdregið yrði til eyj a.
U]ip úr nóni gerði afspyrnu-
rok, og herti nú á frostinu og
hríðin varð dinnnari og ægi-
Iegri. Gerðist nú myrkt sem um
hánótt. Vélin komst í ólag aft-
ur, og var veðrið þá orðið svo
mikið, að forseglið, sem dregið
var upp á meðan, rifnaði i smá-
tætlur. Þá fór og áttavitinn að
kveinka sér, og komst eitthvert
rugl á liann, sem síðar kom
i ljós. Allan daginn vorum við
matarlausir, Jivi við liöfðum
búist við að verða lieima um
nónbil, hefði alt gengið vel, svo
eigi var liugsað fyrir nesti.
Veðrið hélst liið sama allan
föstudaginn og alla aðfaranótt
Íaugardagsins. Var stöðugt
reynt að andæfa með vélinni
og halda í liorfinu. En öldurn-
ar gengu jafnt og Jiétt yfir bát-
inn, sem marraði í liálfu kafi.
Rak liann nú undan, fyrir of-
viðri og sjógangi, langt út r'
venjulegri siglingaleið. En fyr-
ir góða stjórn skipstjóra og liá-
seta varðist hann þó verstu á-
föllunum.
Nú var synd að segja, að bað-
að væri i rósum niðri í Lúk-
arnum. Gluggarnir voru möl-
brotnir og stóðu sjógusurnar
og skvetturnar inn á okkur,
þótt við reyndum eftir megni
að troða segldruslum i götin.
Eldurinn drapst niður í elda-
vélinni, slökti sjólöðrið J)ar
hvern neista og allmjög dofn-
aði yfir lampanum.
Eg settist á ferðatöskuna
mína og hnipraði mig úti í
horni, rorraði eg J)ar og spenti
á mig sundbeltið, og líkt var
um liina. En svo var veltan
mikil, að við urðum að lialda
okkur báðum höndum, til J)ess
að velta ekki eins og lcefli um
gólfið.
Alla laugardagsnóttina fór
Jjessu fram, og kom víst fæst-
um nokkur dúr á auga, og sjó-
veikin tók nú mjög að ásækja
okkur, og var sem lifur og
lungu ætluðu upp, svo jafnvel
þeir allrafjörugustu voru nú
„bakk“. Svo lítið rofaði upp á
laugardagsmorguninn, og var
J)á tekin stefna. Vélin gafst nú
alveg upp; andófið hafði orð-
ið henni ofraun. Tókst nú ekki
að koma henni i gang aftur,
hvernig sem reynt var. Varð nú
að treysta á seglin, svo léleg
sem þau voru, — framseglið
var gauðrifið, og því ómögu-
legt að talca slaginn. Rak nú
hátinn óspart í S.V. Maginn fór
nú að krefjast réttar síns, en
við höfðum einskis neytt síðan
á fimtudag. Formaður liafði
verið svo framsýnn, að taka
með sér dálítið af kjöti. Var
J)að soðið með svolitlu af hrís-
grjónum í útálát og því skift
milli allra. Var nú bætt úr
bráðustu þörf. Ivl. um 9 sást
rofa fyrir Ingólfsfjalli í fjarska
og þótti J)á sýnt, að við værum
mjög langt út af venjulegri
siglingaleið. Eormaður lét færa
. afturseglið og setja upp í stað-
inn fyrir framseglið, sem var
ónýtt. Við griltum ljós frá 2
skipum, — togurum — og gáf-
um neyðarmerki, en engu var
þvi sint.
Leið nú fram á aðfangadag,
og leit út fyrir, að þetta yrðu
daufleg jól, en íormaður tók
samt að búa undir jólin og lét
taka á liveitisekk i lestinni, og
voru gerðar lummur og liitað
kaffi. Tók nú brúnin að lyft-
ast á okkur, — þvi um 4-leyl-
ið sást úr kófinu grilla i fjalla-
tindana á Heimaey langt í
fjarska, sem virtust heilsa sjó-
hrakningsmönnunum og bjóða
þá velkomna af hafi. En fljótt
dró íyrir aftur. Var nú breytt
stefnu og lagst vestur, til að
geta tekið slaginn upp undir
aftur. — Á aðfangadagskvöld-
ið var veðrið tekið að lægja.
Horfði nú liugurinn heim í
jólafögnuðinn, til ættingja og
vina, sem biðu okkar með ó-
þreyju. Nóttin, jólanóttin,
færðist yfir . Við bárumst á
öldunum og fálum okkur for-
sjóninni.
Við sáum til þriggja togara-
og fórum svo nærri, að við
heyrðum skröltið i spilinu, en
þeir tóku ekkert eftir okkur,
hvernig sem við reyndum að
gera þá vara við okkur. Leið
svo frarn á jóladaginn og tók
nú að daprast aftur. Áttum við
að velkjast úti eina nóttina
enn, og berast lengra til hafs?
Við liéldum okkur i siðustu
vonina. Einn lét J)að uppi, að
varðskipið mundi liafa verið
sent að leita okkar. Við rædd-
um um það frain og aftur og
keptumst við að rýna út í svart-
myrkrið, þar sem himinn og
haf gekk út i eitt.
Þegar komið var fram yfir
miðaftan á jóladagskvöldið,
sást alt i einu bregða fyrir
bjarma á lofti. Við gáfum strax
neyðarmerki, og von bráðar
sást livar „Óðinn“ kom brun-
andi fram úr myrkrinu,ljósum
skrýddur. Var nú ekki dokað
við, lieldur höfð snör hand-
tök og komið festum milli
varðskipsins og bátsins. Hafði
„Öðinn“ okkur i eftirdragi, og
kom okkur til eyja, snemma
um morguninn, annan jóladag.
Höfðum við þá liaft 74 tíma
iitivist. Þóttist fóllc okkur úr
lielju lieimt hafa.
— Þetta liöfðu verið ömurleg
jól, úti á reginliafi. En brátt
snerist alt í fögnuð, og fengum
við fljótt að reyna, að ekki
voru öll jól úr garði heima.
Friðþjófur Johnsen.
B. COHEN,
11 & 15 Trinity Honse Lane,
Hnll, Englaml,
færir öllum sínum mörgu kunningjum og við-
skiftavinum óskir um gleðileg jót og gæfuríkt
mjár.
Eg leyfi mér um leið að láta yður vita, að
eg hefi mikið úrval af dúkum og silki, hentugu
fyrir vorið og að verð initt er nú lægra en
nokkru sinni áður.
Einnig fyrir þá skiftavini mína, sem koma
til Grimsby, mun það borga sig vcl að skreppa
til Hull til að heimsækja mig.
Yðar einlægur
B. CÖKEN,
GLEÐILEG JÓL!
K. Einarsson & Björnsson.
Öska öllum gleðilegra jóla
og gott og farsælt ár.
Þakka viðskiftin.
Versliin Guðjóns Jónssonar, Hverfisgötu 50.
sæææææææææææææææææææææææææ
GLEÐILEG JÓL!
Þökk fyrir góð viðskifti.
æ Blómaverslunin „Gleym mér ei“
æ
æ

Gleðilegra jóla og farsæls nýs árs
óskum við öllum okkar viðskiftavinum.
Gosdrykkjaverlcsmiðjan Sanitas.
GLEÐILEGRA JÓLA
óska eg öllum viðsldftavinum minum,
nær og fjær.
JES ZIMSEN
AH?