Vísir - 24.12.1930, Blaðsíða 13

VÍSIR
amerískt — besta tegund
Nýkomið.
„Renommé8“
ALBUM
mörg hundruð tegundir.
ÓÐÝR.
(tölusetta suðusúkkulaðið).
í gær var dregið hjá lög-
manniniun og kom upj)
ni». 3
Sportvöruhús Reykjavíkur.
og jóiatrésskraut, fjöldi teg-
unda, ódýrara en annarslaðar
VERSLUNIN HRÖNN.
Laugavegi 19.
og gildir því þetta númer og
öll númer, sem enda á 03. Til
dæmis: 103,1503, 2203 o. s. frv.
Þeir, sem þessi númer hafa,
geta fcngið hjá kaupmanni sín-
um öpakka af þessu góða suðu-
súkkulaði ólcegpis, gegn því að
afhenda númerið.
KAUPIÖ
Jölaskéna
HÉRNA.
Þeir eru góðir, ódýrir og
Ijómandi fallegir. Eitthvað
handa öllum. — Úrvalið
er nóg.
Slíóver*slura
B. Stefánssonai*
Laugavegi 22 A.
Sími: 628.
SjðmannakTeðjnr.
Immingham, 23. des., FB.
Gleðileg jól. Liggjum í Im-
mingham.
Skipshöfnin á Barðanum.
Innilegar jólaóskir af hafinu
til vina og vandamanna.
Skipverjar á Garðari.
Óskum vinum og vanda-
mönnum gleðilegra jóla. Vel-
liðan allra.
Skipverjar ó Snorra goða.
Óskum ættingjum gleðilegra
jóla.
Skinshöfnin á
Kára Sölmundarsyni.
Óskum vinum og vanda-
mönnimi öleðilegra jóla.
Skinshöfnin á
Hannesi ráðherra.
Tækifæris-
fljafir
íeikna úrval, óvenjulega fall-
egar.
VERSLUNIN HRÖNN.
Laugavegi 19.
Innilegustu iólaóskir til vina
og vandamanna.
Skipshöfnin á
Tryggva gamla.
Gleðilegra jóla óskum við
vinum og vaudamönnum. Kær-
ar kveðjur.
Skinveriar á
Agli Skallagi’ímssyni.
tniiKiuimiiiaiiEiiBiiiBiiisiuiiasiiii
Samkvæmis-
töskup
aajög fallegar, aðeins 1 stykki
af hverri gerð. — Kventöskur
seljast með 25% afslætti.
VERSLUNIN HRÖNN.
Laugavegi 19.
illllllllEliIIIIilllEKIIIIEIBiIIIUIBiIIIfl
Gúmmístimplar
eru búnir til í
Félageprentsmiðjunni.
Vandaðir og ódýrir.
óskum vinum og vanda-
mönnum gleðilegra jóla. Kær-
ar kveðjur. Velliðan.
Skipverjar á Otri.
Innilegar jólakveðjur til ætt-
ingja og vina.
Skipverjar á
Max Pembertou.
Vellíðan. Gleðileg jól. Kærar
kveðjur.
Skipverjar á Geir.
Óskum öllum vinum og
vandamönnum gleðilegra jóla.
Skipverjar á Draupni.
áskir til ættingja og
ishöfnin á Sviða.
Lilli iiífflíjjÉ sysiir.
Æfintýri handa börnum.
Þýtt hefir Steingr. Thorsteinsson.
Litli bt'óöir tók litlu systur sér
við hönd og mælti:
„Sí'ðan hún móöir okkar dó höf-
um viö enga gleðistund lifað bæði
tvö. Hún stjúpa okkar ber okkur
á hverjum einasta degi og ef við
komum nálægt henni, þá sparkar
hún okkur frá sér. Við fáum ekk-
ert annað en grjótharðar brauð-
skorpurnar, sem enginn annar vill,
og hundgreyið litla undir borðinu
á betra en viS, því aS í hann snar-
ar hún þó stöku sinnutn góSum
bita. Æ, guS minn góSur, ef hún
vissi þetta, hún móSir okkar.
Komdu, viS skulum fara út í víSa
veröld.“
Og þau fóru og gengu liSlang-
an daginn yfir holt og hæSir, akra
og engjar, og þegar skúrir komu
úr lofti, sagSi litla systir: „Nú er
guS aS gráta meS okkur.“ Um
kvöldið kornu þau í stóran skóg og
voru þá svo örþreytt af hugarvíl-
inu, hungrinu og vegalengdinni,
að þau skriðu inn í holan trjástofn,
settust þar fyrir og sofnuSu út af.
Næsta morgun er þau vöknuSu,
var sólin hátt á lofti og skein hlýtt
inn í tréS. Þá sagSi litli bróSir:
„Eg er þyrstur, systir mín litla,
cf eg vissi af vatnslind núna, þá
myndi eg fara til hennar sem
fljótast og drekka drjúgum, en
þei, þei, mér heyrist ein vera hérna
vétt hjá.“ Litli bróSir spratt á fæt-
ur, tók Iitlu systur viS hönd sér
og æltaSi aS leita uppi lindina. En
stjúpan vonda var galdranorn og
hafSi séS til ferSa beggja barn-
anna og læSst á eftir þeim hægt
og laumulega eins og galdranorn-
uin er títt, og hafSi hún magnaS
meS töfrum allar þær lindir, sem
i skóginum voru. Og nú varS fyr-
ir þeim lind, sem glitti við í sólskin-
inu og bunaSi eftir grýttum far-
vegi, og ætlaSi litli bróSir þá aS
drekka af íienni, en litla systir
heyrSi gegnum niSinn aS lindin
sagSi: „Hver sem af mér drekk-
ur, verSur aS tígrisdýri, hver, sem
af mér drekkur, verSur aS tígris-
dýri!“ Þá sagSi litla systir:
„GerSu þaS fyrir mig, litli bróS-
ir, drektu ekki, því ef þú drekk-
ur, þá verSur þú aS öargadýri og
rífur mig i sundur.“
Litli bróSir hætti þá viS þaS, þó
aS hann væri aSfram kominn af
þorsta og sagSi: „Jæja, eg skal
þá bíSa þangaS til viS komum aS
næstu lind.“
Nú koma þau að næstu lind, og
heyrir þá litla systir að lindin seg-
ir: „Hver sem af mér drekkur,
verSur aS úlfi, hver sem af mér
drekkur, verður aS úlfi.“ Þá kall-
aSi litla systir: „GerSu þaS fyrir
mig, litli bróSir, drektu ekki, því
e( þú drekkur, þá verSur þú aS
úlfi og etur mig.“ Litli bróSir
drakk ekki og mælti: „Jæja, eg skal
þá bíSa þangaS til viS komum aS
næstu lind, en þá drekk eg, hvaS
semi þú segir, jiví aS eg hefi ekki
viSþol fyrir þorsta.“
Og þegar þau komu aS þriSju
lindinni, heyrði litla systir í gegn-
um niSinn aS hún sagSi: „Hver,
sem af mér drekkur verður aS rá-
dýri, hver, sem af mér drekkur,
verSur aS rádýri.“ Þá mælti litla
systir: „GerSu þaS fyrir mig, litli
bróðir, drektu ekki, því ef j>ú
drekkur, þá verSur þú aS rádýri
og hlej'pur burt frá mér.“ En litli
bróðir var þá óðara lagstur á
knén og drakk af lindinni, og
jafnskjótt sem fyrstu droparnir
vættu varir hans, þá lá hann þar
á bakkanum og var crSinn aS rá-
dýrskálfi.
Nú grét vesalings litla systir yf-
stofa
mín verður opin annan jóladag frá kí. 1—4 e. h. —
Ennfremur óska ég gömlum og góðum viðskiftavin-
um gleðilegra jóla.
Carl Olafsson,
Aðalstræti 8.
NB. — Ljósmyndatökur má panta á sérstökum tíma
í síma 2152.
MMMHMMMMMMMMMMHMMMMMMMMMMM
s i
H l»ad ei* engin tilviljun §f
^ að yður dettur fyrst í liug bifreiðastöð Steindórs, ef M
M yður vantar bifreið, heldur hafið þér lieyrt þess getið, jyj
M að stöðin hafi eingöngu góðar bifreiðar. Það er því <y>
<y> sérstök tilviljun ef þór ekki ávalt akið með bifreiðum
Vélstjðrafélag ís'anés.
Jólatrésskemtnn
félagsins verður haldin 30. desemher í Alþýðuhúsinu
IÐNÖ kl. 5 síðdegis.
Aðgöngumiðar fást hjá Fossberg, Hafnarstræti 18 og Lauga-
veg 27, Skúla Sívertsen, Frakkastíg 6, Sigurjóni Kristjánssyni,
Framnesveg 38, Jóni Alexanderssyni á Rafstöðinni og Gunnari
Einarssyni, Skólavörðustíg 27.
ir bró’öur sínum í álögunum, og
rádýrskálfurinn grét líka og
horföi svo raunamæddur á hana.
Loksins sagði stúlkan: „Vertu
hægur, elsku besti rádýrskálfur
minn', eg skal aldrei nokkurn tíma
yfirgefa þig.“
Og urri leiö leysti hún af sér
sokkabandiö sitt gullofna og lét
þaö um hálsinn á rádýrskálfinum,
reytti svo upp sefreyr og fléttaði
úr honum mjúkt taumfoand, batt
jrvi um dýriö og teymdi j)að á eft-
ir sér, og altaf bar þau lengra og
lengra inn í skóginn. Og er þau
höföu gengið langa lengi komu
þau að húskorni einu. Stúlkan
gægöist jrar inn, sá að það var al-
tómt, og hugsaði meö sér: „Hér
getum viö veriö'.“ Hún bar saman
lauf og mosa til þess að búa rá-
dýrskálfinum mjúkt hvílurúm, og
á hverjum morgni fór hún út og
tíndi saman rætur, ber og hnet-
ur handa sér, en rádýrskálfinum
færði hún mjúkt grængresi og
hann át J)að úr hendi hennar, var
glaöur og kátur og stökk leikandi
í kringum hana. En á kveldin,
j>egar litla systir var orðin þreytt
og búin að lesa kvöldbænina sína,
þá lagði hún höfuð sitt á bak rá-
dýrskálfinum. Það var koddinn
hennar, og á honum sofnaði hún
út af svo sætt og vært. Og hefði
litli bróðir að eins verið í sinu
rétta mannslíki, þá mundi ekki
hafa verið margt að slíkri æfi.
Þannig dvöldu þau nú lengi vel
ein saman í skóginum, en jrá bar
svo til, að konungurinn j>ar í landi
stofnaði til dýraveiða xnikilla jxar
um slóðir. Þá glumdi við í skóg-
inum af hornaþyt og hundagelti
og hrópi og köllum og gleðiópum
veiðimannanna. Þetta heyrði rá-
dýrið og langaði í glauminn. „Æ,
litla systir mín,“ sagði það, „sleptu
mér út í glauminn, eg hefi enga
eirð til þess að liggja hér inni. Eg
vil fara og vita hvað á gengur úti
N e f n d i n.
fyrir.“ Og jjangað til var hann að
nauða, að hún lét eftir honum.
„En,“ sagði hún, „þú verður aB
vera kominn heim aftur í kvöld,
jxví fyrir þessum svaðalegu veiði-
mönnum harðlæsi eg dyrum mín-
um>, og svq að eg viti að það ert
jxú, Jrá berðu á dyr og segðu:
„Litla systir, ljúktu upp!“ og ef
þú ekki segir það, þá lýk eg alla
ekki upp fyrir þér.“
Nú stökk rádýrskálfurinn út og
kunni svo vel við sig, er hann var
kominn út á víðavang og var hinn
kátasti. Konungurinn og veiði-
rnenn hans sáu hann og þótti
hann fallegur og fóru að elta hann,
en gátu ekki náð honum; i hvert
sinn er þeir hugðust hafa höndlaö
hann, j)á var hann þotinn frá
þeim yfir runnana og horfinn.
Þegar dimma tók, hljóp hann
heim að húsinu, baröi á dyr og
sagði: „Litla systir, ljúktu upp
fyrir mér.“ Þá var litla hurðin
opnuð og óðara stökk hann inn,
lagðist niður og hvíldist alla nótt-
ina í sínu mjúka legurúmi. Morg-
uninn eftir hófust veiðarnar aö
nýju og þegar rádýrið heyrði
hornablásturinn og veiðimennirnir
æptu „hó, hó“, j)á var eirðinni lok-
ið. „Litla systir," sagði hann,
„ljúktu upp, eg verð að komast
út.“ Litla systir lauk þá upp fyr-
ir honum og mælti: „í kveíd verð-
ur þú að vera koininn hér aftur
og segja það, sem þú átt að segja.“
Þegar nú konungurinn og veiði-
mennirnir sáu aftur rádýrskálfinn
með gullna hálsbandiö, þá hófu
jxeir allir eltinguna í senn. En hann
var skjótfættari og léttfættari en
svo, að' þeir fengju náð honum. Á
þessu gekk liðlangan daginn, en
loksins um kveldið hafði veiði-
mönnunumi þó tekist að umkringja
hann, og einn þeirra fékk sært
hann lítillega í fótinn svo að hann
varð stinghaltur og varð að hægja
rásina. Einn af veiöimönnunum