Vísir - 24.12.1933, Blaðsíða 6

V I S I R
nmiiiiniuiiiKiinfliiiiuiiiiiiðiiiEiiiKiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifluiiiiiiiiiiiinmiiii
GLEÐILEG JÓLI
Smjörlikisgerðin Ásgarður.
j§ I
jmtmfimgiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiHiiuiiiiiiiiiiimiiiniiimiiiiiiiiiiiiiiiiiilií
ss
GLEÐILEG JÓLl
HVANNBERGSBRÆÐUR,
æææææææææææææaææææææææææææ
æ æ
æ
æ
GLEÐILEG JÓL!
H.F. VEGGFÓÐRARINN.
ææææææææææææææææææææææææææ
93 GLEÐILEG JÓL!
æ
æ
æ
Bifreiðastöðin Hekla,
Lækjargötu 4.
æ
æ
GLEÐILEG JÓLl
Matardeildin, Hafnarstræti.
Matarbúðin, Laugaveg 42.
Kjötbúðin, Hverfisgötu 74.
Kjötbúðin, Ljósvallagötu 10.
Kjötbúðin, Týsgötu 1.

mmmmV ' ...........................
lög. Það bráöi smátt og smátt af
benni þunglyndiÖ, svo aS viö kaffi-
boröiö gat hún jafnvel hiegiö og
gert aö gamni stnu.
En ömurleikinn hvarf þó ekki.
Veöriö átti sinn þátt í því, það fór
altaf versnandi.------Þegar hún
var háttuö um kveldiö, gat hún
hvorki sofnað né heldur fest hug-
ann við aö lesa. Hugur hennar sár
og órór glímdi viö einhverja gátu,
sem hún gat ekki leyst. Hún var
svo utan viö sig, aö henni brá,
þegar maöur hennar spuröi:
— Ásta, ætlarðu ekki aö fara aö
slökkva ljósið?
Slökkva á jólunum! flaug eld-
hratt í gegn um huga hennar.
— Eg ætla alls ekki aö slökkva,
eg ætla að láta ljósið loga í alia
nótt.
Hún var svo ákveðin, aö Jó-
hannes staröi á hana.
— Hvað á nú þetta að þýða?
spurði hann hálf byrstur.
— Þaö er gamall siður heima að
láta ljós loga á jólanótt, eg ætla að
hafa sama siöinn á mínu heimili.
— Mikill dætnalaus krakka-
kjáni getur þú verið, sagði Jó-
bannes, og rómurinn var ekki
r.ærri því eins góðlátlegur eins og
þegar hami sagði einu sinni við
bana, á nteðan þau voru trúlofuð,
— aö hún vseri lttið elskulegt flón.
— Eg vil ekki hafa ljósið þarna,
það fellur beint framan t mig svo
að eg get ekki sofnað, þú verður
að færa það til.
Hún sveiflaði sér fram úr rúm-
inu, tók lampann af náttborðinu
og gekk með hann út að glugg-
anum, heiðarglugganum, sem hún
kallaði, vegna þess að hann sneri
út að heiðinni. Hún tók glugga-
tjaldið frá, og leit út, það rofaði
svolítið til rétt þá stundina, en það
var vist aðeins á rnilli élja. Það
var þó gott að mega treysta því,
að Óli svæfi núna t mjúku hlýju
rútni í Hvammi, ef til vill kæmist
hann til þeirra á morgun. Henni
var orðið kalt af að standa þarna
við gluggann, það var gott aö
koma aftur í ylinn. En svefnsamt
varö henni ekki, hún gat aldrei
sofiö róleg í vondutn veðrum, það
var nú eitt af því, setn Jóhannes
kallaöi hræðslugirni og krakka-
skap. Hún fékk alt i cinu lemjandi
hjartslátt, var þetta liriöin, sem
hamaðist á húsveggjunum, eða var
einhver að berja? Hún hlustaði,
og heyrði greinileg högg. Hún
þreif í öxlina á Jóhannesi, og
hristi hann ákaft.
— Jóhannes! Jóhannes! Það er
einhver kominn, eg heyrði að það
var barið.
— Hvaða vitleysa er í þér barn,
sagði hann í svefnrofunum, en þá
heyrðust höggin aftur. Hann var í
einu vetfángi sestur framan á rúm-
stokkinn og farinn að klæða sig.
— Eg fer með þér, sagði hún.
— Eg þori ekki að verða hér ein
eftir.
Það var ekki mikið mannsmót
á þessunt tveiinur snjóhrúgöldum,
sem komu inn þegar þau opnuðu
húsið, en það var röddin hans Óla,
sem sagði:
—• Ja, komið þið nú blessuð og
sæl. Og gleöileg jól vildi eg sagt
hafa, þó að það hafi nú ekki verið
sévlsga jólalegt þarna úti í sort-
anum.
— Iivaða feigðarflan er í ykkur
drengir, sagði Jóhannes, og fór að
berja af þeim snjóinn. — Ykk-
ur hefir samt ekki tekist að drepa
ykkur.
— Það tnunaði nú litlu, svaraöi
Óli.
— Ef ljósið í glugganum hjá
ykkur hefði ekki vísaö okkur rétta
leið, þá hefðum við ekki komist til
mannaljygða, öðruvísi en aftur-
gengnir.
Hann snéri sér að Ástu.
Þín rödd verður söngur. .
Ef eignastu' i sannleika andleg jól.
þá áttu af miklu að taka:
Þá breiða augu þín sumar og sól
yfir sálnanna klaka.
Þá verður handtak þitt hlýtt og nýtt.
sem hjartað sinn ástvin finni,
og kofi þinti musteri, milcið og frítt.
i morgunsól þinni!
p Þó ýmislegt sé þér ekki í vii,
og örtagastakkurinn þröngur,
þú refjast ei um þau reikningsskil . ..
Þin rödd verður söngur!
Þín rödd verður söngur um clskunnar yl,
um efni í hugnæmar sögur,
hve Ijúft þér virðist að vera til,
hve veröld sé fögur.
Og þess vegna verður þín hyggja heið,
þótt hagurinn oft sé þröngur.
Til stjarnanna ómar hann alla leið,
þinn orðlausi söngur!
Grétar Fells.
.— Þú heyrðir hvað Óli sagði,
aö ljósið í glugganum hefði bjarg-
að lífi þeirra félaganna. Álttur þú
enn þá að helgisiðir trúaðra manna
hafi enga þýðingu?
Hann svaraði ástúðlega:
— Eg hefi ekki litið á málið frá
því sjónanniði, én eg beygi mig
fyrir þeim krafti, sem stjómaöi
gjörðum þtnum í uótt. Og eg er
viss um, að minningin um þessa
blessunarríku jólanótt, mun ávalt
veita okkur sameiginlega jólagleði.
Og héðan í frá, skal jólaljósið í
Hlíðardal altaf senda geisla sína
út á heiöina.
— Eigum við ekki að heita því
nú, mælti Ásta, — að láta ekki
einungis lifa ljós í heiðargluggan-
um, allar jólanætur, heldur einnig
hverja dimmviðrisnótt.
Þórunn Magnúsdóttir.
— Aítaf hefir mér þótt vænt
um þig mágkona, en aldrei eins
og þegar eg sá ljósið, því að eg
var viss um að þinar hendur hefðu
sett það í gluggann. En nú skul-
um við öll vera kát, og halda heil-
ög jól, þegar við erum búin að
sofa dálitla stuncL
Er það ekki húsfreyja góð?
— Jú Óli, þú kemur með jólin
með þér.
— Já, það er líka satt, eg ketn
,tneð jólabréf heiman aö frá þér, eg
tók þau t Hvammi.
Ferðalangarnir voru gengnir til
hvílu, og hjónin komin aftur inn
í svefnherbergið sitt.
Ásta skalf af kulda, en hún var
innilega glöð.
— Jóhannes, sagði hún, alvar-
leg og einörð.
|!|lflllllflllllllEI!llimilIg|Illllll!IIIIIIIIIIIiIlllflflIflIlgll6IKIIIlIIEIggIIIKIIflllill
GLEÐILEG JÓL!
Húsgagnaverslun
Kristjáns Siggeirssoar.
ÍÍÍllllilllIIIIIIIIIIIllllliglfllllllillllllEIIIEIfllilSEIIIIflllllllIIIIfllSSIIIIIIiiilÍ
fHVIIiXIIIIIIIIISgglilllll!!illIllEIIEIIIIIII!EIIIIIIEIIIIIilllllllIifigIIIEII8II!llR>>|
GLEÐILEG JÓL!
SOFFÍUBÚÐ
S. Jóhanncsdóttir.
iiíímiiiiiiiiiifliiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiiimiiiiiEiiiiiiiiiEimnmiiiiii