Vísir - 24.12.1949, Side 16

16
JÖLABLAÐ VlSIS.
ekki laus við dræming, — en j hann hafði nokkurnthna
satt að segja, prófastui', er
eg með kæruna i vasanum
undirritaða af mér, Önundi
og tveimur öðrum hændum.
Séra Sæmundur réttir
honum höndina, brosir blítt
og fagurlega.
Þakka þér 'fyrir þetta,
segir hann, eg skil vel
gremju ykkar og þakka ykk-
ur af hjarta fýrir það, að
standa trúan vörð um hið
helgasta. En það má vera,
Árni minn, að þú liljótir
elskað og gat nokkurntima
elskað. Öllu spillt með ó-
stýrilæti og þrekleysi. Allt
eyðilagt með viðbjóðslegri
nautn, með eitri, undanláts-
semi við freistingu, sem hon-
um bar að rísa gegn með
manndómi og þreki, — eða
aðeins viti. Og svo var það
drengurinn hans, hann Hjört
ur litli, vcl greindur og orð-
inn það gamall að hann sá og
skildi allt of vel, — hvað
mundi það verða, sem fyrst
einhver laun fyrir þetta, þótt og fremst vekti í minningu
síðar verði, fái ég nokkru að ^hans um þennan föður? Nei,
ráða.
Eg kæri mig ekki um laun,
heldur réttlæti, segir þing-
maðurinn, lítillátlcga, hann
ris úr sæti og tekur í hönd-
ina á séra Sæmundi.
nei, nei, það var ekki hægt
að hugsa um þetta, allt of
hræðilegt! Nu var öllu tap-
að, fyrir heimskulegt gaman.
Gaman, svei!
Hver
var að hlæja?
liann sá, i anda, fólkið, sem rauö °S þrútin! Líður þér
hann hafði umgengizt þessa ekki vel, auminginn?
bölvuðu viku, sá það ýmist! Séra Hnnur horfði á konu
Finnui' seint á fætur. Veður brosa háðslega,er það minnt- sina- Hann langaði til að
var fagurl og sólin skein. En 1 ist hans, kannske hlæja, risa UPP 1 rúminu, taka hana
það var ekkert sólskin og j stundum illgirnislega, stund- (1 faðminn,-þrýsta henni að j
um góðlátlega, — eða þá (ser> °S gcáta. En hann
hrista höfuðin af vandlæt- S61'^1 liaii ekki, sagði ekkert,
ingu, ef til vill mcðaumkun. | a^eins horfði á hana.
Sumt mundi liann aðeins ó-| —- b"n hvernig spyr ég?
ljóst, eins og í þoku eðajsagði hún, — auðvitað líðnr
draumi, þar á meðal dvölina | þér ekki vel — og það verður
hjá séra Jóni um kvöldið og erfitt fyrir þig að komast út
nóttina. Blessaður séra Jón, I úr þessu, -— mjög erfilt. Þú
liann vildi ætíð gera gott, öll-jskalt nú byrja með þvi að
um hjálpa! Og svo hafði þvo þér, fá þér góða líkam-
hann, séra Finnur, launað lega hreinsun, raka þig og
honum mcð því, að fylla frú !Svo reynirðu að borða eitl-
Jú,
var einn. Endm'minning-
arnar komu, ein eftir aðra
f
og svo allar í hóp. Hann reis
upp í rúminu, allt var hreint
og fágað kring um hann,
breitt yfir rúm Herdísar,
mjólkurkanna stóð á borð-
inu. Hann var þyrstur, tók
könnuna og fékk sér góðan
hressandi teig. Svo liallaði
hann sér útaf aftur og hlust-
aði. Steinþljóð. Voru allir
farnir? Var liann einn eftir
í bænum?
Þá opnaðist liurðin og
Herdís kom inn. Há, tíguleg
og mild, en þó alvarlegri á
svipinn cn venjulega.
— Jæja, þú ert þá vakn-
aður, Finnur minn, sagði
hún og settisl á rúmstokk-
inn hjá honum, — ósköp er
að sjá, hvað höndin á þér er
■hún, livorki hækkaði né
lækkaði málróminn, aðeins
lior'fði rólega á hann, — nú
er ekkert annað fyrir hendi
en duga!. — —
Hann var nokkuð stirður
fyrst í stað en hann hresstist
vel af þvottinum, ræsting-
unni, silung, skyri og rjpma.
Þetta var ungur og hraustur
maður og þegar Hjörtur litli
kom hlaupandi til lians,
upp, láta þetta ekki á sig
fá, —, skeð er skeð, sagði
lrún, það verður ekki aftur
tekið. Þú veizt á liverju þú
átt von, úr öllum áttum, góði
vinur! Nú er að verjast,
duga, — duga!
— Eg segi af mér prest-
skap, sagði hann, dapurlega,
— þetta gengur ekki lengur.
— Láttu engan heyra þctla
til þín, maður! Segja af þér,
glaður og göður, þá fann og láta Árna á Brún og
séra Finnur að enn þá bætt-{marga aðra hrósa algerum
ist við Ijósið í myrkrinu,
sem hann, um nóttina hafði
haldið að gæti ekki tekið á
móti birtu framar.
6.
Á miðvikudaginn fór séra
sigri. Nei, farðu Iieldur og
talaðu við Árna á Bi'ún!
— Ei'tu frá þér, Herdís,
hvaða árangur heldurðu að
það hefði?
— Finnur minn, þú átt
Fixnmtudagurinn leið og nxig og Hjört ef þú nú dug-
föstudagurinn kom. Séra ar. Og þú átt miklu meira
Finnur var orðinn vel liress,! í vændum en þig grunar, ef
enginn gat séð það á honiun þú heídur áfram að duga.
litil birta í sál prestsins, að-
eins ömurleiki og úrræða-
leysi, sektai’meðvitund og
allsleysi, með öði'uiu orðum,
— timbunnenn af verslu
tcgund. Hvað eftir annað
máttlaust og vængbrotið
fálm eftir bæn til þcss guðs,
sem honum fannst að hefði
yfirgéfið sig og væri nú óra-
langt bixrtu horfinn frá sér.
Þó vissi liann og fann, að
enginn guð hafði yfirgefið Ingibjörgu, senx var veik fyr 'hvað. Eg er að sjóða silung.
Iiann, það var liann sjál'fui’, jir, launað honum hið bezta J — Er það til nokkui’s?
séra Fiixixur, senx liafði yfir- með því versta. Ilvað seixx spurði liaxxix og talaði lágt.
gefið GGuðu sinn og Drottin,1 öllu öðru leið, þá varð hann j — Við yerðum nú að sjá
yfirgefið þann veg, senx hon-1 að fara sem fyrst og finna til, sagði liúix, eg véit elcki
að liann hefði neitt brugðið
sér út af venjulegum leiðum
sóixxakærs og heiðvirðs
prests og sálnahirðis, sem,
vitaskuld, á að vera fyrir-
mynd annarra i hvívetna.
En sjálfur faixn liann þó vel,
að eitthvað var breytt, eitt-
hvað, seixi ekki var koniið í
lag enn. Það var eins og
að hann lxefði gengið út úr
gamalkunnu, notalegu her-
bergi, lokað á eftir sér liurð-
inni, væri kominn inn í nýja
stofu, ekki óvistlega, en ó-
kunna, og hvergi næi’ri við-
kunnanlega. Konan liansjvel lika ákveðnar og óbeygj-
sagði ekkert nema gotl eitt anlegar skoðanir, senx liún
og livatti hann stöðugt til taldi heilbrigðar og sannar
að duga vcl og herða sig i Fi'axnh. á lxls. 33.
Unx daginn, þegar þú komst
lxeiixx, vai’stu í raxxninni bú-
inn að glata öllu, mér fannst
það, jafnvel. Þú getur alls
ekki bxxizt við að vinna það
allt affur. Þú verður að fara
og tala við Árna á Briin.
— ög um hvað?
— Þxl vex’ður að komasi að
sanxningum við liann, gera
hrossakaup!
Séra Finnur horfði á ko.n-
una. Hann kannaðist ekki
vel við liana, eins og hún
nú var. Ælið áður hafði
hann fundið, að hún lét sér
um bar að ganga og gengið séra Jón, biðja auðmjúk
inn á dimmar brautir. Og íega fyrirgcfningar, hann
]xað þrátt fyrir allar viðvar- var viss um að hún myndi
anir og fordæmi, þrátt fyrir fást. Og ef hann fexigi fyrir-
allt vit og fyrii’ætlanir. Litii- gefningu llerdísar, gæti þá
menni! Ógeðslegt nafn, lítil- ekki hið Góða aftur konxið
menni! .... Um íxótlina svaf Ul hans?
hann ói'ólega, sneri sér og | Syo hafði hann Iiitt barna-
mókti, eittlivert brot af ,kenxxarann í Firðinum, liv.að
gömlu, hálfgleymdu kvæði hafði liann sagt við hann?
þvxeldist stöðugt í lxuganum Eitthvað hrottalegt og ljótt,
innan um aðrar hugsanir. um þi’ælleiðinlegan bóksíats
Nei, nú var það búið, liðið, j trúarmann, lxræsnara, * fari-
ekkert eftir nema að reyna sea? Af hvei'ju gat hann ekki
að liggja og söfa .... Hann látið þennan meinlausa
fann að Herxjís lá í hinuiúin-, kennara í 'friði með sína
inu, við lilið lians, rúmin^n-ú eða hvað senx það var?
stóðu alveg sáman. Svaf liún • Ódrukkinn liefði liann ekki
eða vakti? Einu sinni kom farið þá leiðina, notað þá
Iiann ofrirlaust við handlegg- aðferðina gegn því, sem
inn á henni, en þá færði lxún hann taldi rangt. —- Vci þér,
sig frá honuin. Var annað aumi presíur, þú sem
vonlegt? Þarna hafði hún hneykslar aðra, út með þig
legið, lirein, 'fÖgur og góð
allar þessar nætur, alein,
þreytt af að vona og biðja —
lirópa á miskunnarleysið,
cða hvað? Þctta gat liún á-
reiðanlega ekki fyrirgefið,
það var ofmikið að ætlast til
þess, svo mikið, að það varð
varla tekið við þvi. Og livað
tók þá við?------Ellefu ár,
eða vel það, síðan hún gift-
ist honum, aðeins nítján ára
gömul — og liann þá tuttugu
og fjögra ára, nývígður
prestur. Hvílíkar fyrirætlan-
ir og framtíðarvonir, og hví-
líkar efndir! Þó var liún
í myrkrin fyrir utan! Ut, i
myrkrin, sem eru svo dimnx
að þau geta cklci tekið á
móti ljósinu, þau ægilegu
myrkur, senx kæfa það ljós,
sem þér var fengið að gæla
unx tíma og' eilífð! Þú ótrúi,
illi þjórin, taktu við þeim
launum sem ])ú hefir urinið
til, — eins og þú sáir mmxtu
skera upp!
Þannig lá séra Finnur
þessa hræðilegu nótt og
engdist i kvölunum. Loks,
undir morgun sofnaði hann
og þegar hann vaknaði skein
sólin inn í herbergið. Hljótt
ieina konan í veröldinni, sem'var i bænum og rótt, hann
hvað niikið er etftir al' þér
eftir öll þessi ósköp. Lá við, j
að eg væri farin að örvænta'
unx þig.
— Eg lield að eg sé alveg
-----sagði hann.
-—Nei, bæltu nú ekki eymd
og volæði ofan á allt annað
fyrst ]iú, á annað borð,
komst Iifandi heinx. Nú verð-
ur þú að taka á öllu sem
til er í þér og duga, sízt af
öllu máttu gefast upp!
Það lagði a'f henni angan
hreysti og hrcinleika, þessari j
ungu konu, eitthvert óbil-
andi og óskiljanlcgt þrek,1
sem ekkert gat bugað. Séra
Finnur var ekki Iaus við að
undrasl. Hamx lxafði alls
ekki búizt við þessunx mót-
tökum, var ekki laus við
að vera dálítið hræddur
við þær, liefði jafnvel held-
ur viljað lalsverðar ávítur,
já, skammir, grát og haVm-
kvæli hinnar stórmóðguðu
og vanræktu eiginkonu sinn-
ar. Honunx fundust gæði
liennar nærri því óhugnan-
leg, að minnsta kosti óskilj-
anleg og hann áttaði sig ekki
fullkomlega á tilverunni og
viðhorfinu, í svipinn. En
yndislegur bjarmi af von
lýsti þó upp myrkur hugans,
og hann tók varlega og eins
og hikandi í hönd henriar.
— Herdis mín, livíslaði
hann.
— Já, Finnur minn, sagði
Takmark Ríkisútvai'psins og ætlunarverk er að ná til
allra þegna landsins með hvers konar fræðslu og
skenxmtun, sem því er unnt að veita.
AÐALSKRIFSTOFA ÚTVARPSINS annast unx af-
greiðslu, fjárhald, útbórganir, samningagerðir o.s.
frv. Utvarpsstjóri er venjulega til viðtals kl. 3—5
siðd. Sími skrifstofunnar 4993. Sími útvarpsstjóra
4990.
INNHEIMTU AFNOTAGJALDA annast sérstök skrif-
stofa. Sími 4998.
ÚTVARPSRÁÐIÐ (dagskrárstjórnin) hcfir yfirstjórn
hinnar nxenningarlegu starfsemi og velur útvarps-
efni. Skrifstofan er opin til viðtals og afgreiðslu frá
kl. 2—4 síðd. Shni 4991.
FRÉTTASTOFAN annast unx fréttasöfnun mnanlands
og frá útlöndum. Fréttaritarar eru í hverju héraði
og kaupstað landsins. Frásagnir um nýjustu lieinio-
viðburði berast með útvarpinu um allt land tveinx
til þrem klukkustundum eí'tir að þeim cr útvarpað
frá erlendum útvarpsstöðvum. Sími fréttastofunnar
er 4994. Sími fréttastjóra 4845.
AUGLÝSINGAR. Ctvarpið flytur auglýsingar og til-
kynningar til landsmaiina mcð skjótum og áhrifa-
nxiklunx hætti. Þeir, sem reynt hafa, telja útvarps-
auglýsingar áhrifamestar aUra auglýsinga. Aulýs-
ingasími 1095.
VERKFRÆ ÐINGUR ÚTVARPSINS hefur daglcga um-
sjón með útvarpsstöðiniii, magnarasal og viðgerðái-
stofu. Shni verkfræðings 4992.
VIÐGERÐARSTOFAN annast um hvcrs konar viðgerð-
ir og breytingar viðtækja, veitir leiðbeiningar og
fræðslu um not og viðgerðir útvarpstækja. Sími við-
gerðarstofunnar 4995. Vjðgerðarztafon hefir útibú
á Akureyri, sími 377.
VIÐTKJAVERZLUN ríkisins lxefir með höndunx inn-
kauj) og dreyfingu útvarpsviðtækja og varahluti
þeirra. Umboðsmenn Viðtækjaverzhmar eru í ölluni
kaupstöðum og kauptiinunx landsins. Sími Viðtækja-
verzlunar 3823.
TAKMARIÐ ER: Útvarp inn á hvert heiniili! Allir
lándsmenn þurfa að eiga kost á þyí, að hlusta á æða-
slög þjóðlíl'sins, hjartaslög heiixxsins.
Jiík isútváirpið