Vísir - 24.12.1949, Blaðsíða 35

JÖLABLAÐ VISIS

búið sig undir komu haus.
ÁuÖséð var, að hun tjaldaði
öllu þvi, bgz.ta ;sem . til var,
hæði kræsingunum og.ckki
sizt, ástúðlcgu ;pg innilcgu
viðmóti, svo að við lá, að of
inikið væri af því öllu. Uann
fann hlýju, já, brennandi
liita, streyma frá henni lil
sín. Aldrei liafði liann séð
hana svo aðlaðandi, glæsi-
iega og eftirsóknarverða (lá
honum við að liugsa). Það
var ekki ofsögum af því
sagi, að þar ha’fði séra binn-
ur (sá vandiæðamaður) ver-
ið lieppinn í valinu. -— Síð-
asta réttinn, eftirmatinn,
sótti frú Ilerdís sjálf.
Svo gekk hún að litlum
slcáp, útskornum rauðávið-
arskáp og opnaði hann. Tók
þaðan krystalsflösku með
dökku víni og tvö glös.
— Ilvað kemurðu nú með,
góða ?
Gainalt Madeira-vín,
sem eg á sjálf. Enginn opn-
ar þenna skáp nema eg. Og
það aðeins þegar beztu og
kærustu vinir koma og eg cr
ein heima! Siðast þegar
Sveinn sýslumaður, hróðir
minn, kom fyrir þrem ár-
mn.
— Bezti og kærasti geslur-
inn, er það ekki of mikið
sagt um mig, kæra Herdís!
íu’i veizt ekki erindi mitt?
Erindi þitt getur aldrei
verið annað en gott og gleði-
leg't í alla staði.
Hún hellti í glösin: Æ, þvi
ckki að nota sér þá litlu,
saklaúsu gfcði, sem lifið lief-
ir ,^ð,tþjó§a, kæri séra Sæct
mundur,, -TJ7' og svo skálaði
liúji yijð hann. 1 -
Með kaffinu kom svo önu-
ur lítil flaska — en drjúg, —
með ntjög sterkum vökva.
— Verður þetta ekki of
mikið, stóra fallega barnið
mitt! segir hann.
—- Okluir er óhætt, hún
brosir og færir sig til lians
i sófann.------
9.
Séra Finnur var léltur og
glaður í lund þegar hann
ikom ríðandi i tunglskininu
junt miðnætli. Hann fór hægt
jog raulaði lag. Ferð lians og
1 erindi hafði gengið að ósk-
unt. Allt vcrið auðveldara
én við mátti búast. Arni á
Brún lók lionuin jtegar frem-
ur vel og vingjarnlega. Hann
skildi vandræði prestsins,
inni við beinið var Árni eng-
inn harðjaxl og hann fann
(fljótlega livert erindi séra
jFinns var og liversu óþægi-
legt ltann átti með að koma
máli sínu á framfæri. Auk
þess sá alþingismaðurinn sér
þarna leik á borði, ltann
þekkti stiflyndi séra Finns
og það var þvi' Arni, sem
raunverulega bauð sættir.
Allt fór eins og i sögu, þurfti
engar óþægilegar játningar
né fyrirgefningarbænir,
enga lítillækkun né ákveðin
loforð, þeir skiidu h.vor
annan, vissu, að það var nóg
~ ög sættiist heilum sá t tú iii.
■jp-jSéra Finpurjsnæddi kve-ld-
verð á Brún og Árni reið. svo
með honum, hájfa , leiðina
heimleiðis. Hét þvi, að koma
morguninn el'tir, áður en
prófasturinn i'æri og jafna
þessi mák eftir beztu getu.
Svo riðu þessir tveir menn
heim, hvor í sína áttina, -
báðir sigurvegarar!
Þegar séra Finnur kom i
hlaðið sá hann ljósrák undir
gluggataldi í stofunni. —
Hann spretti af hestinum,
sleppti honum i túnið og
gekk inn. Ilann opnaði
stofulmrðina varlega, þvi
j hann luigði að séra Sæmund-
jur væri háttaður og sofnað-
jur, en hefði gleyint að
! slökkva i slofunni, er hann
fór inn i svefnherbergið er
| var inn af henni.
tvn þar mætti séra Finni
! sjón, sem hann átti sízt von
I á, í sófanum sat konan lians
1 og við hlið hennar prófasl-
! urinn, séra Sæmundur Ki-
jriksson. Hann hélt utan um
' frúna og hún hafði lagt
handleggina . um. háls hon-
! um og virtist þeim liða
! mætavel. A horðinu stóðu
!flöskur og glös.
— Nei, komdu blessaður
og sæll, Finnur, segir frúin
cins og ekkert hafi í skor-
, izt.
l Séra Finnur strýkur liend-
'inni um ennið og lokar aug-
umini. Er hann að sjá of-
sjónir? En þegar hann opn-
ár áúgún aftur, éflii“augha-
bljk aðebis, hgfir yepð, skipt
um, leiksvið. Prófasturinn
sí,tug,nú;, eins ,og: hver. anpajj
prófastur, i sófanum en frú-
in er risin á fælur. Hún
gcngur til manns síns, Iegg-
ur handleggina um háls
honum og kyssir hann.
— Komdu blessaður, Finn-
ur minn elskulegi, segir hún,
og hann finnur þef sem hann
he'fir aldrei fundið af henni
fyrr.
Prófasturinn ris nú einn-
ig á fætur, hann er allrauð-
ur í andlili, en höndin sein
hann réltir séra Finni er hvit
að vanda. Dálítið er liann ó-
stöðugur á l'ótum.
— Sæll og blessaður, séra
Finnur, — prófasturinn er
undarlega smámællur, cn
broshýr og rólegur, — eg
kom hingað i Jeiðindaerind-
um.
— Eg sé ]>að, svarar séra
I'innur, en vertu velkominn
samt, séra Sæmundur!
— Sérðu hvað? Ilvað
sérðu? Blessuð frúin, bless-
að barnið, hún Herdis min,
þín meina eg, því miður þin,
ligur mér við að segja, i
gamni auðvitað, hún hressti
mig vel eftir langan og leið-
an dag.
— Það var gott, þvi ckki
licfði eg getað liresst þig
svona vel ef eg hefði vcrið
heima.
— Nei, áreiðanlega ekki.
Það er falleg kona, yndisleg,
líað veií ‘GuST— égT gámall
einstæðingur, . sérar Finnuif
minn, — eins og hún væri
dóttir ínip! JJúip er allt, of
góð handa þér, þinn synda-
selur!
— Já, vissulcga segir ])ú
])að satl hvort tveggja, hún
cr of góð handa mér og eg
cr svndaselur. En ])að veit
sá, scm allt veit, að ykkur
var ckki of gott að skemmta
ykkur saman og eg reikna
ykkur það ekki til syndar.
— Hvernig gekk þér? spyr
Herdís.
— Við Arni á Brún crutn
sáttir að fullu og sammála.
Hann hað að heilsa þér, séra
Sæmundur, kemur í fyrra-
málið og talar við þig. -—
—- Lof sé þeim scm öllu
ræður, segir séra Sæmund-
ur og lætur sig falla niður
(í sófann, grípur báðuin
höndum fyrir andlitið.
| Nú cr það séra Finnur,
seni sezt hjá lionum og tck-
ur utan um liann.
— Blessaður góði maður,
segir hann hrærður, getur
þú lika fyrirgefið mér allt
]iað uinstang, alla þá ar-
mæðu sem cg hcf gert þér?
— A;f hjarta, segir séra
j Sæmundur, öll þurfum við
fyi-irgefningar . r...
j Þcgar frú Herdís færði
prófastinum lcaffið i rúmið,
scint um morguninn cflir,
jvar ekki laust við að hann
Iværi fremur dapur og nið-
Orðsending • Kaupmenn — Kaupfélagsstjórar
. Dömukjélar teknir
fram daglega Þegar þér gerið innkaup
á góðunt fainaðL þá
Alltaf eitthvað nýtt af vefn- aðarvörum og barnafatnaði. ialið við okkur.
Komið og sjáið það, sem við hÖfum að bjóða. —
Jatacjer&ln
M$wím mmwmm Braularholti 26 — Sími 3246
Bergþórugötu 2.