Forvitin rauð - 01.01.1974, Qupperneq 29

Forvitin rauð - 01.01.1974, Qupperneq 29
Nútímamanneskjan er oröin tamin i þágu stétt- bundinnar auðsöfnunnar, iðnreksturs og ekki síst stríðsreksturs. Hatur á eigin holdi og kyn- ferðisleg bæling brýst oft út i ofstæki og eyði- leggingarhvöt. Þetta nýta herstjórnir sér óspart og á skipulagðan máta. Sá, sem hefur sektar- eða andstyggðartilfinningu gagnvart eigin líkamlegri sælu, er kaldgeðja gegn þján- ingum annarra og þar i felst skýringin á þvi hvernig bandarískir borgarsynir fást til þess að ferðast alla leið hinum megin á hnöttinn til að kvelja og drepa fátækt bændafólk, og það fyllir að einhverju leyti úti þá mynd hvers vegna atburðir eins og Chile nýlega eða i Grikklandi eða i Portugölsku nýlendunum geta átt sér stað. Framleiðendur markaðsþjóðfélagsins sjá sér einnig leik á borði. Blundandi fullnægjulöngun mannsins gerir hann að öruggum kaupenda hinnar miklu vöruframleiðslu. A þvi markaðstorgi er vissulega fyrst og fremst verslað með kyn— hvötina og sá þáttur hennar, sem þjónað getur markaðskerfinu er einkar vel séður. Sá, sem lifir riku og frjálsu kynlífi hefur hins vegar engar gerfiþarfir og er slælegur kaupandi. Slik manneskja ógnar markaðsþjóðfélaginu og þá um leið öllum þeim stofnunum, sem það hefur þróað með sér. Hann finnur brátt anda köldu til sín í formi fordóma og jafnvel ofsókna. A sínum tíma var kvikmyndin, „% er forvitin - gul" bönnuð á meðan Tigulgosinn lá óáreittur i sjopp- unni við hliðlna á. Karlmaðurinn er orðinn vinnuþræll. Hann semur nú um vinnutima sinn í smáatriðum, jafnvel veikindadaga sína langt fram í timann. Hann bælir niður langanir sínar að mestu og það hvarflar ekki að honum að gefa líkamlegum þörfum sínum forgang. Konunni er nokkuð á annan veg farið vegna þess hversu skanunan tíma hefur hefur tekið þátt 1 verkaskiptingarþjóðfélaginu og unnið þar reglu- lega fyrir kaupi, enda hefur tilfinningalif hennar ekki beðið jafn'varanlegan hnekki. Hlut- verk konunnar hefur frekar orðið að halda áfram á þeirri braut, sem Páll postuli mótaði strax með kirkjuskipan sinni, er hann segir: „Konan á að læra í kyrrþey, 1 allri undirgefni, en ekki leyfi ég konu að kenna eða taka sér vald yfir manninum, heldur á hún að vera kyrrlát þvi að Adam var fyrst myndaður, síðan Eva, og Adam lét ekki tælast, en konan lét að fullu tælast og gjörðist brotleg, en hún mun fyrir barngetnaðinn hólpin verða." Konan hafði því öldum saman fengið nokkra þjálfun í því að temja kynferðislega löngun sína, þótt áhrifa kirkjunnar gætti mjög misjafnlega i hinum ýmsu löndum, en slik sjálfsbæling og kynferðisleg afneitun hlýtur óhjákvæmilega að hafa í för með sér bælingu á öllum sviðum utan hins þrönga hrings nánasta umhverfis. Einstaklingurinn verður því þjóðfélagslega óvirkur og ófær um að taka þátt i sköpun og umbreytingum. I vaknandi vitund sinni til hinnar fornu ánægju deila nú kvennahópar i Bandaríkjunum heiftarlega um það nákvæmlega, hvar hin eiginlega og rétta fullnægju tllfinning eigi sér stað og læknar og fræðimenn með mælingartæki hafa þar látið til sín taka. Germain Greer, sem heimsfræg varð fyrir bók sína Kvengeldingurinn skrifar þar: „feimnin við kynfæri okkar kvennanna stafar meðal annars af raunverulegri andúð á þeim. Versta uppnefni, a3 sem hægt er að nota á nokkurn er kunta Sköpin eiga vera lítil og ekki mega þau vera útstæð. Ötta karl- mannanna við að hafa of litinn reður má líkja við ótta kvennanna við að hafa of stór sköp. Engin kona vill hafa pussu eins og pottlok og vona að sin sé stinn og lyktarlaus. Öll spor um blæðing- ar afmá konur samstundis í þágu almennrar sóma- tilfinningar. En ekki höfum við konur alltaf verið svona hlédrægar. I gömlum ballöðum finnum við indæl dæmi um konur, sem státa sig af djásni sínu, eins og lífskáta stelpan, sem setti ofan í við feimna skraddarann fullum hálsi vegna þess, að hann vildi ekki mæla bryddaða budduopið hennar með mælistikunni sinni: „Dýpst á botni buddu minnar bíður auður, komdu nær." Þegar menn óttast nú, að kynferðislegt frelsi aukist, þá er þessi ótti raunverulega stéttbund- inn. Ráðandi stéttir verða að byggja á kyn- bælingarþjóðfélaginu til að fá stöðugt vinnu- afl og nægjanlega undirgefni. Hinn netti kven- fótur má því alls ekki gægjast undan pilsfald- inum, jafnvel þótt þeim þykji hann fagur og æsi- legur, vegna þeirrar hættu, að hann stigi ofan á hlussuna hagfótinn í okkar daglega dansi. 29

x

Forvitin rauð

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Forvitin rauð
https://timarit.is/publication/56

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.