Forvitin rauð - 08.03.1979, Síða 29

29
STARF MEÐ UNGLINGS
STELPUM
HUGLEIÐINGAR UM FEMINISKA UPPELDIS-
STARFSEMI OG TILRAUNIR TIL AÐ KOMAST
ÚT OR HINU HEFÐBUNDNA KVENHLUTVERKI
ÞRÖUN HUGMYNDA UM STOFNUN UNGLINGA-
STELPNAHÖPA
aóar gamlar), hefur líka verió oft á vörum
okkar, enda sá hlutur, sem viö getum einna
helst haft áhrif á innan starfssviós okkar.
Og þó svo aö við sjálfar sem fullorðnar
manneskjur, eigum enn £ erfiðleikum meó
þetta hefðbundna kvenhlutverk og eigumsjálf-
sagt langt eftir £ land jafnréttisins, þá
er sem betur fer meóvitund margra okkar
orðin þaö mikil, að við erum farnar að verjc
okkur og berjast gegn kúgun kyns okkar £
nánasta umhverfi og á vinnustöðum.
1 nóvembermánuði siðast liðinn var ég
mætt á ráðstefnu i Vestur-Þýskalandi, ásamt
nokkrum hundruðum annarra kvenna. Tilgangur
ráðstefnunnar var að ræða starf okkar sem
fóstrur, félagsráðgjafar, uppeldisfræöingar
eða kennarar með unglingum á frfsundaheimil-
um, upptökuheimilum, skólum o.s.frv. Umræður
okkar snérust þó sérstaklega um uppeldisstarf
með unglingsstelpum. Við ræddum enn einu
sinni hvert þjóðfélagslegt gildi vinna okkar
hefði, hvaða reynslu við hefðum safnað og
hvernig áframhaldandi starf ætti að fara
fram. Þær konur sem þarna voru saman komnar
eru flestar virkir meðlimir kvennahreyfingar-
innar þýsku, meira eða minna starfandi á upp-
eldissviði.
Þar sem ég hef sterkan grun um að unglinga-
starfsemi á Islandi sé eins og á flestum
öðrum stöðum £ vestur Evrópu miðuð við þarf-
ir og óskir karlkyns unglinga (sjá seinna £
greininni), finnst mér mikilvægt að benda
á önnur form varðandi þessa starfsemi.
Þessar hugmyndir eru bæði byggðar upp á um-
ræðum innan kvenahreyfingarinnar um þetta
málefni svo og á eigin reynslu. Miðast þær
við beint uppeldi og stuðning gegn kúgun
stelpnanna innan frfstundaheimilisins. Sl£kt
starf er auðvitað jafn mikilvægt innan
veggja skólanna, heimilanna og annarra fél-
agsstofnanna. Sennilega eru nokkur atriói £
grein þessari, sem ekki «r hægt að færa yfir
á fslenskar þjóðfélagsaðstæður,en meiri hlut
ann tel ég þó vera framkvæmanlegan £ hvaða
vestræna þjóðfélagi sem er.
Með vaxandi skilningi og meðvitund kvenna
vim stöðu þeirra £ samfélaginu, með þvi að æ
fleiri konur verða óánægðar með þessa þröngu
hlutverkaskiptingu og uppskriftir um hvernig
konur eiga að haga sér og hvað er kvenlegt,
hefur l£ka tala virkra meðlima kvennahreyf-
ingarinnar farið vaxandi. Þessar hugsanir
okkar og umræður, kvöld eftir kvöld, um
hvemig er litið á okkur sem konur, hvers
vænst er af okkur, óréttlætið sem vió
upplifum £ daglegu l£fi, hafa orðið til þess
að við erum famar að framkvæma. Spurningin
um það hvernig okkur hefur verið þrengt inn
£ þetta kvenhlutverk, frá þv£ að við fengum
fyrstu bleiku húfuna (ekki orðnar eins mán-
KYNJAMISRÉTTI INNAN VEGGJA UNGLINGA-
HEIMILISINS.
Þróun starfsins með stelpur á aldrinum 12-
20 ára var eftirfarandi: Byrjunin var mjög
hikandi. Konur starfandi £ skðlum eða á ung-
lingaheimilum byrjuðu smám saman að ræða
við unglingana um kynajamisrétti og daglega
hegðun þeirra. Spurningar eins og af hverju
strákar væru yfirleitt fyrstir til að koma
sér £ stöður , er máli skipta innan ung-
lingaheimilisins, færu oftar £ slag eða
gengju aldrei £ pilsi, voru dregnar fram £
dagsljósið. Einnig umræður um, af hverju
það þykir svo sjálfsagt að stelpumar smyrji
brauðið og lagi til eftir ballið, keppist
um að standa fyrir framan spegilinn og mála
sig (fyrir hvem?) eða draga sig £ hlé um
leið og á að fara að gera einhverja verkleg;