Morgunblaðið - 05.05.1961, Blaðsíða 20

20
MORCVNBLAÐIÐ
Fostudagur 5. maí 1961
DÆTURNAR VITA BETUR
SKALDSAGA EFTIR RENEE SHANN
45
— Ég efast um, að þú værir
nokkru nær þó að ég færi að
útskýra það fyrir þér. En >ú
getur verið viss um, að það tekur
allan tíma minn og er vel þess
virði. Nú vill svo til, að ég á
kost á að hækka í tign. Ég á að
fara til Singapore eftir mánuð
og taka þar við enn mikilvægara
starfi.
— Singapore! Guð minn góð-
ur! Hversvegna varstu ekki búin
að segja mér frá því áður?
— Ég veit ekki. Það barst nú
ekkert í tal. Og sannast að segja
er það fyrst í dag, að ég er alveg
staðráðin að taba því. Mér var
boðið það og gefinn umhugsun-
artími þangað til í dag.
— Þú gætir ekki vel farið
lengra frá mér. í>á verðum við
bókstaflega sitt á hvorum enda
veraldar.
Henni þótti óþarfi að taka
fram, að líklega færi bezt á því.
Það hlaut hann að sjá eins vel
og hún.
Hún leit á úrið sitt. — Það er
orðið áliðið. Philip. Ég þarf að
fara að koma mér af stað.
— Þetta þykir nú ekki fram-
orðið í París. Klukkan er ekki
orðin ellefu ennþá.
— Það er sama. Ég er afskap-
lega þreytt.
— Nei, elskan mín. Það getur
ekki verið. Hlustaðu nú á: við
skulum fara eitthvað annað. Á
einhvern skemmtilegan stað >ar
sem við getum dansað ....
Þetta hafði nú einmitt næstum
orðið þeim til falls, þegar þau
borðuðu saman seinast. Var ekki
lengra síðan en í fyrrakvöld!
Hún sá þau sitja í klúbbnum í
London, við hornborð, og hann
f

"á
^assmmmmmm
— Skelfing koma margir indælir flibbahnappar í Ijós,
þegar húsgögnin eru flutt!
hélt í höndina á henni. Hún hafði
þá verið næstum eins veik fyrir
og hann. Hún hafði verið að
hugsa, þegar þau óku saman
heim, að það væri eins gott, að
þetta væri ekki í París, þar sem
hún hafði eigin íbúð, þar sem
það hefði verið svo hægt um vik
fyrir hann að koma inn og segja
góða nótt ....
— "Nei, Philip, ég ætla að ná
mér í bíl og fara beint heim.
— Og hvað á ég þá að gera af
mér?
— Því ræðurðu sjálfur. Efn-
aður maður, aleinn síns liðs í
París, ætti ekki að verða í vand-
ræðum með sjálfan sig.
— Vertu ekki með neina vit-
leysu.
— Mér var nú heldur ekki
mjög mikil alvara.
Hún leit á hann. — Veiztu
hvað ég vildi helzt, að þú gerðir?
Ég vildi, að þú færir rakleitt til
London aftur.
— Það eru ekki fleiri ferðir
í kvöld.
— Farðu þá með fyrstu ferð
í fyrramálið.
— Það getur vel komið til
mála. En ef þú heldur, að ég
skeiði beint heim til mín til þess
að vita um, hvernig Margot líði
.... Hann hristi höfuðið. Það
væri til ofmikils ætlazt. Ég fer
beint í skrifstofuna og svo heim
á sama tíma og vant er.
— Manstu nú allt, sem ég hef
sagt við þig?
— Mér þykir ólíklegt, að ég
gleymi því. Hann bað um reikn-
inginn og borgaði hann. Hún tók
töskuna sína og hanzkana, og
þau gengu saman út í þungt næt
urloft Parísarborgar. Allsstaðar
sat fólk og dundaði'við glösin sín
í úti-veitingahúsunum, og ekki
sást fararsnið á neinum.
— Ég ætla að fylgja þér heim.
— Ég vildi heldur fara ein.
Náðu mér bara í bíl.
Á næsta andartaki kom bíll til
þeirra og stanzaði við stéttar-
brúnina. Bæði minntust þau
þess, er þau kvöddust í fyrsta
sinn. Nú voru kveðjurnar næst-
um eins stuttlegar. Kannske jafn
Vel enn meir, því að hvorugt
þeirra þorði að láta þær vera
öðruvísi.
— Vertu sæll, Philip.
— Vertu sæl, Cynthia.
Hún hafði þegar sagt bílstjór-
anum heimilisfangið. Nú laut
hún fram og skipaði honum að
fara af stað. Nei ..herrann ætl-
aði ekki með henni. Hún sneri
sér við um leið og bíllinn fór af
stað og horfði gegn um litlu,
ferhyrndu rúðuna að aftan og
sá Philip standa hreyfingarlaus-
an á gangstéttinni. í næsta vet-
fangi beygði bíllinn fyrir hom
og hann hvarf sjónum hennar.
XII.
Hún svaf illa. En það hafði
hún vitað fyrir. Hún var að
borða morgunverðinn sinn í
rúminu klukkan níu morguninn
eftir, þegar dyrabjallan hringdi
og þjónustustúlkan hennar fór
til dyra. Hver gat verið að koma
svona snemma morguns? En þá
var barið á svefnherbergishurð-
ina og stúlkan kom í gættina.
—- Það er herra að spyrja um
yður.
Cynthiu brá illilega. Hver gat
þetta verið? Bkki þó Philip?
Ekki aftur! Hún hafði verið að
hugsa til hans áðan og sá hann
í anda í flugvélinni til London,
eða að minnsta kosti í þann veg-
inn að stíga upp í hana.
— Það er hr. Derry, sagði
stúlkan.
—.Nigel! Hvað gat hann verið
að vilja? -Var hann ekki venju-
lega kominn til vinnu sinnar á
þessum tíma? Hún hugsaði til
þess með hryllingi, ef eitthvað
hefði nú komið fyrir í London,
eitthvað í sambandi við Janet
eða móður hennar. Hún hafði
verið óróleg vegna Janet, síðan
hún neitaði að svara henni í sím-
ann á sunnudagskvöldið — og
heldur ekki verið til viðtals í
gærmorgun.
— Hvar er hann?
— í stofunni, frú.
— Ég kem eftir augnablik.
— Ég skal segja honum það,
frú.
Cynthia flýtti sér að fleygja
af sér rúmfötunum, fór í inni-
skó og slopp. Það var óvanalegt,
að hún væri ekki komin á fætur
á þessum tíma morguns, en nú
var hún í fríi — í orði kveðnu að
minnsta kosti. Og þar sem hún
hafði átt óværa nótt og ekkert
sérstakt verk beið hennar, var
engin ástæða til að vera að rífa
sig eldsnemma á fætur.
Nigel var að horfa út um
gluggann, en leit nú við, er hún
kom inn í stofuna.
— Ég vona, að þú fyrirgefir
mér að ég geri þér svona rúm-
rusk, sagði hann, án þess að
heilsa. — Ég fékk bréf frá Janet
I morgun sem ég hef miklar
áhyggjur af. Og að vissu leyti
snertir það þig líka. Ég vildi
gjarna láta þig lesa það.
Cynthia horfði á fölt og veiklu
legt andlitið á Nigel og var sízt
að skilja, hvað gæti hafa komið
fyrir hann. Hún dró pappírsörk-
ina út úr umslaginu og las: „Því
miður, Nigel, það þýðir ekki að
fást um það, en ég get ekki með
nokkru móti gifzt þér. Ég þykist
alveg vita, að pabbi og mamma
séu í þann veginn að skilja. Ég
vona, að við mamma förum bráð-
um að leggja upp í langa ferð
saman. Læknirinn okkar segir,
að það væri henni fyrir beztu.
Ef þú skyldir rekast á Cynthiu
— og ég hef heyrt, að hún sé
komin aftur til Parísar í dag —
þá segðu henni, að ég vilji aldrei
sjá hana framar. Þetta óstand
stafar allt af henni. Vertu sæll,
elsku Nigel, gleymdu mér eins
fljótt og þú getur og líði þér vel.
Janet“.
Cynthia rétti Nigel bréfið og
tók að velta því fyrir sér, með
* — Ég get ekki trúað því ....
Get ekki trúað því að nokkur
skuli vilja eyðileggja jafn falleg-
an stað og Sólskinsfossa á þenn-
an hátt.
En í aðalskrifstofum auglýs-
ingafélags í New York:
— Komdu inn Alex .... Ég
hef góðar fréttir að færa ....
Auglýsingaherferðin fyrir Goody
-goo gengur prýðilega! Salan
hefur aukizt þrátt fyrir mótmæli
þín .... Hugmynd mín um að
setja upp auglýsingar úti í nátt-
úrunni er tekin að gefa arð!
— Mér líkar samt ekki við
hana herra Tripwell!
hryllingi og kvíða, hvað gæti
hafa komið fyrir. og sjálf vissi
hún ekkert, hvað hún gæti sagit
við Nigel.
— Hvað á hún við með þessu,
Cynthia? Eða er það kannske
eitthvað, sem ég má ekki spyrja
þig um? Það er annars rétt að
segja þér það, að við Janet vor-
um að borða saman í Formosa á
Iaugardagskvöldið og sáum ykk-
ur pabba hennar þar saman. Og
við sáum líka þegar mamma
hennar gekk til ykfcar og talaði
við ykkur. Við ákváðum að láta
eins og við hefðum ekki séð ykk.
ur, úr því að þið höfðuð ekki tek-
ið eftir okkur, þegar við vorum
að fara. Við skildum þetta þann-
ig — hann hvessti á hana augun
— að líklega væruð þið þarna
til þess að leggja á ráðin, hvern-
ig þið gætuð hjálpað okkur. En
nú býst ég við, að okkur hafi
skjátlazt.
Cynthia varð vör við beizkj.
una í málrómi Nigels og hugsaði
með sjálfri sér, að hún væri ekki
nema skiljanleg. Hvað mátti hann
halda um þau? Og hvað mátti
Janet halda? Nú skildi hún,
hversvegna Janet hafði ekki vilj-
að svara henni í símann, og hverg
vegna hún sendi þessi skilaboð
í bréfinu til Nigels. En engu að
síður.. ..
— Nei, þér skjátlast ekki, sagðl
hún. — Einmitt þessvegna hitt-
umst við í fyrstunni. jtó
— í fyrstunni? ”
— Ég á við, að ég lét til leiðast
að hitta pabba hennar Janet a£
því að hann sagðist þurfa að
tala við mig um ykkur. Hanni
veit hversu vel mér er til henn.
ar.
— Vel til hennar? Nigel leit
á Cynthiu og spurði sjálfan sig,
hvort hann ætti að trúa þessu.
Hvernig gat henni verið vel til
Cynthiu ef hún var í einhverju
ástabralli við föður hennar?
Annars var honum ekki vel
ffltltvarpiö
Föstudagur 5. maí
8:00 Morgunútvarp (Bæn — 8:05 Morg
unleikfimi. — 8:15 Tónleikar. —
8:30 Fréttir. — 8:25 Tónleikar —
10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. 12:25
Fréttir og tilkynningar).
13:15 Lesin dagskrá næstu viku.
13:25 Um starfsfræðslu (Ölafur Gunn
arsson sálfræðingur).
13:40 „Við vinnuna": Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og til
kynningar. — 16:05 Tónleikar. —•
16:30 Veðurf regnir).
18:30 Tónleikar: Harmonikulög.
18:50 Tilkynningar.
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Efst á baugi (Björgvin Guðmunds
son og Tómas Karlsson).
20:30 Operumúsík: Atriði úr „Tann*
háuser“ og „Bagnarökum“ eftir
Wagner (Elisabeth Grúmmer og
Gottlob Frick syngja með kór
og hljómsveit Ríkisóperunnar í
Berlín; Franz Konvitsnij stj.).
21:00 Upplestur: Ljóð eftir Jóhanit
Gunnar Sigurðsson — (Baldur
Pálmason).
21:10 islenzkir pianóleikarar kynna
sónötur Mozarts; VII: Magnúa
m. Jóhannsson leikur sónötu i
C-dúr (K309).
21:30 Útvarpssagan: „Litli-Brúnn og
Bjössi“ eftir Stefán Jónsson;
III. — sögulok. (Gísli Halldórs-
son leikari). ljL
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Garyrkjuþáttur: Ölafía Elnarar-*
dóttir talar um blómarækt S
heimahúsum.
22:30 I léttum tón: Lög úr óperettun*
um „Stúlkan í Svartaskógi“ eft*
ir Jessel og „Betlistúdentinn**
eftir Millöcker (Þýzkir listamenn
flytja undir stjórn Franz Marszal
eks).
23:00 Dagskrárlok.
12000 vinningar á ári!
30 krónur miðinn