Morgunblaðið - 05.05.1961, Blaðsíða 21

Föstudagur 5. mai 14)61
MORGVNBLAÐIÐ^
21

í
\
N emend asýn ing
Dansskóla Hermanns Ragnars
verður í Austurbæjarbíói laugardaginn 6. mai og sunnudaginn 7. maí kl. 2,30
e.h. báða dagana.
ir Þar sjáum við börn að leik á leikvelli.
ÍC Þar sjáum við „Laugardagskvöldið á Gili“
í allri sinni dýrð.
★ Þar dansar unga fólkið nýjustu dansana
★ Þar dansar hjónahópur nokkra dansa við lög
úr hinni vinsælu óperettu „My Fair Lady“.
★ Hljómsveit Magnúsar Péturssonar aðstoðar.
Aðgöngumiðar eru seldir 1 Austurbæjarbíói eftir kl. 2 í dag.
að báðum sýningum.
Verð kr, 40 00 fyrir fullorðna. Kr, 25.00 fyrir börn.
Hús til solu
Hús ásamt 5 þús ferm. eignarlandi til sölu. Simi um
BEZT AÐ AUGLÍSA
1 MORGUNBLAÐINU
Magnús Thorlacius
Selás 31, (22050).
hæstaréttarlögmaður.
Málflutningsskrifstofa.
Aðalstræti 9. — Sími 1-1875.
Aðalfundur
Vinnuveitendasambands íslands 1961 "W
verður haldinn dagana 8.—10. maí n.k. og hefst
kl. 2 e.h. í Eimskipafélagshúsinu, Pósthússtræti í
Reykjavík.
Dagskrá:
1. Aðalfundarstörf samkvæmt sambandslögum.
2. Lagabreytingar (ef fram koma tillögur).
3. Önnur mál.
VINNUVEITENDASAMBAND fSLANDS
S.G.T. Félagsvist
í GT-húsinu í kvöld kl. 9.
Góð verðlaun
Næst síðasta spilakvöldið í vor
Dansinn hefst um kl. 10,30.
Aðgöngumiðar frá kl. 8 — Sími 13355.
Sölumaður
íslenzkt iðnfyrirtæki óskar að ráða rösfcan og
ábyggilegan sölumann nú þegar. Reglusemi áskilin.
Tilboð merkt: „Sölumaður — 1187“, sendist afgr,
Mbl. fyrir 9. þ.m.
Stúlka óskast
til starfa í þvottahúsi við skyrtupressun, þarf að
vera vön. Tilboð leggist á afgr. Mbl. fyrir 10. þ.m.
merkt: „Gott kaup — 1187“.
4
LESBÓK BARNANNA
GRETTISSAGA
157. Þá urðu allmiklar
Bviptingar, og máttu ýmsir
betur, en l>ó hafði Grettir
ávallt annanhvorn undir, en
ýmsir fóru á kné eða slyðrur
hver fyrir öðrum. Og er þeir
fiættu, þökkuðu allir þeim
fyriir glímuna, og var það
dómur þeirra, er hjá sátu,
að þeir væru eigi sterkari
tveir en Grettir einn, en hvor
þeirra hafði tveggja manna
megin, þeirra sem gildir voru.
Grettir var ekki lengi á þing-
inu. Bændur báðu hann upp
gefa eyna, en hann neitaði
því, og gátu bændur ekki að
gert.
158. horbjörn öngull fékk
nú mikinn hlut Drangeyjar
við litlu verði, en hann batzt
undir að koma Gretti á brott.
Hélt hann nú til eyjarinnar
neð skútu alskipaða og bað
Sretti að fara úr eyjunni.
3rrettir kvað þess enga von.
,Er það og vel, þó að við
leilum kálið“, sagði hann.
„Sinnar stundar bíður
ivað“, sagði horbjörn, „og
nuntu ills bíða‘*.
„Hætt mun á það verða“,
:agði Grettir, og skildu við
vo búið.
Fór horbjörn heim aftur.
159. Svo er sagt, að þá er
frettir hafði tvo vetur verið
Drangey, þá höfðu þeir skor-
■ flest allt sauðfé það, sem
lar hafði verið.
Enn einn hrút létu þeir lifa,
ivo að getið sé. Hann var
tösmógóttur að lit og hyrnd-
tr mjög. Að honum hentu
freir mikið gaman, því að
feann var svo spakur, að hann
itóð fyrir útl og rann eftir
>eim, hvar sem þeir gengu.
Hann gekk heim til skála á
kveldin og neri hornum sín-
am við hurðina.
Gott þótti þeim f eyjunni,
því að þar var gott til matar
fyrir fugls sakar og eggja.
160. Nú bar svo til, að eld-
ar slokknaði fyrir þeim á
einni nótt. Þá varð Grettir
styggur við og kvað það mak-
legt, að Glaumur væri hýdd-
ur. „Mun ég nú til hætta,
hvort eg kemst til Iands“.
Býst Grettir nú til sunds
og hafði söluváðarkufl og
gyrður í brækur. Hann lét
fitja saman fingurna. Veður
var gott. Hann fór að áliðn-
um degi úr eyjunni og sótti
fast sundið og kom inn til
Reykjaness þá er sett var
sólu. Gekk hann til bæjar á
Reykjum, og fór í laug og
síðan í stofu.
5. árg.
★ Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson ★ 5. maí 1961
Úr sögu siafrófsins
Myndin er fyrsti vísir að
ritmáli.
Talið er að „mál“ dýr-
anna takmarkist við það
að lýsa frumstæðustu
þörfum. Þau geta gefíð
frá sér hljóð, sem lýsa
hugnri, reiði, ótta o.s.frv.
Fyrir ævalöngu hafa
fyrstu forfeður mannsins
verið á svipuðu stigi. Á
óralöngum tíma þróast
hin upprunalegu frum-
hljóð til meiri fjölbreytni
og maðurinn lærir að
skeyta hljóðum saman til
að nefna hluti. Fyrstu
orðin verða til. Þannig
þróast málið smám sam
an stig af stigi. Helzta
hjálp mannsins við að tjá
hugsanir sínar, auk þessa
ófullkomna orðaforða,
eru bendingar og lát-
bragð. Látbragðsleikur-
inn er eitt mesta hjálpar-
tæki hans við myndun
málsins, auk raddarinnar
sjálfrar. Jafnvel ennþá
eru til frumstæðir þjóð-
flokkar, sem geta ekki tal
að saman í myrkri. Þegar
dimmt er orðið, verða
þeir að sitja umhverfis
bál, þar sem þeir geta séð
Skrifari vinnur að liandriti
svipbrigði og bendingar
þess, sem talar, til þess
að skilja, hvað hann segir.
Þanig lærði mannkyn-
ið að tala, og mál frum-
tungunnar greindist sund
ur og varð að mörgum
tungumálum. En óratími
leið, áður en menn fundu
nokkra leið til að gera
sér ritmál. Fyrsti vísir að
ritmáli eru myndir, sem
frummaðurinn gerði af
mönwim, dýrum og á-
höldum. Smám saman
urðu þessar myndir list-
rænni og sýndu atburði,
eins og t.d. dýraveiðar.
Mólverk þessi voru svo
stór, að þau skreyttu
stundum heila veggi í
hellum þeim, sem voru
bú>sSíir þessara frum-
stætm veiðimanna. Fræg
ustu hellamálverkin eru á
Spáni (fundin órið 1879)
og í Frakklandi. Talið er
að þau séu gerð fyrir a.
m.k. 10 þúsund árum, og
sum bera þess vott, að
þar hafa miklir listamenn
verið að verki. Sumar
þessar myndir sýna sögu-
legan eða hugsaðan at-
burð eins og t.d. veiði-
ferð, og eru því elztu
„skráðu“ heimildirnar
sem til eru
Elzta ritmálið: Myndletur
og fleygrúnir
Hin frumstæða mynd-
list leiddi smátt og smátt
til þess, að ákveðin mynd
líking tók að tákna á-
kveðinn hlut, dýr eða hug
mynd. En ekki var hægt
að sýna allar þær fjöl-
breytilegu hugmyndir
sem málið bjó yfir, með
líkingum í myndum. Þá
var fjölbreytnin aukin
með því að bæta margs
konar táknum við, sem
öll höfðu sína sérstöku
þýðingu eins og myndirn
ar. Þannig urðu fyrstu
letrin til, sem voru sam