Morgunblaðið - 02.03.1962, Page 3

Fostudagur 2. marz 1962
M o p r. v v n i 4 »i ð
3

■Mb

NYL.BGA hafa alþingismenn
rætt á þingi um að breyta
nafninu á Málleysingjaskólan
um, þannig að hann heiti hér
eftir Heyrnleysingjaskóli, og
hefur það verið samþykkt í
neðri deild. Ef komið er í heim
sókn síðdegis einhvern daginn
að skólahúsinu í Stakkholti 3,
þá skilur maður betur eðli
málsins. Barnahópurinn, sem
leikur sér úti í garðinum, og
eltir kannski boltann sinn út
é götu, heyrir ekki þegar bíl-
stjórarnir flauta. Heyrnarleys
ið er orsök þess að þau læra
ekki að tala eins og önnur
börn, þó talfærin séu í lagi.
Þegar við komum þar í gær
var kennshistundum að ljúka
og börnin öll að drekka síð-
degismjólkina sína, áður en
þau færu út, undir eftirliti
barnfóstrunnar, Sólveigar Jón
asdóttur, skíðakappa frá Siglu'
firði. Hin barnfóstran, Anna
Brandsdóttir, var á æfingu
niðri í Þjóðleikhúsi. Hún á
að dansa í „My fair lady“ og
nú er æft baki brotnu.
Þegar litið er yfir hópinn,
20 börn alls, þá vekur þegar
athygli hve mikið er af ung-
um börnum, og Brandur Jóns-
son, skólastjóri, segir okkur
að það séu afleiðingarnar af
síðasta faraldri af ruðum hund
um, sem gekk 1955. En þannig
...... ...,
Heyrnarlausu börnin drekka síðdegismjólk ina sína áður en þau fara út að leika sér.
Stór hópur barna heyrnarlaus
— eftir síðasta faraldur af rauðum hundum
er að ef kona fær þennan sjúk
dóm á fyrri hluta meðgöngu-
tímans, er hætta á að barn
hennar fæðist heymarlaust.
Og heyrnarleysi margra þess-
ara barna má sannanlega
rekja til sjúkdómsins. Eftir
næsta faraldur af rauðum
hundum þa-r á undan, sem var
1940—1941, komu 11 heyrnar-
laus böm í Málleysingjaskól-
ann. Síðan fækkaði skólabörn-
unum þar aftur, þangað til
hópurinn kom nú í ár eftir
nýjan faraldur.
Með hjartagalla, blind
og heyrnarlaus
Brandur segir mér,
Siglufirði, sem sent var ny- .
lega til Ameríku, hitt er 5 áral
telpa, sem við hittum í gær.ji
Hún er fædd með hjartagalla, í
blind og heyrnarlaus. B-úið er ;|||
að skera upp hjartað og hún ^
laus við gleraugun og komin ||||
í skólann, þar sem hún á að
læra að beita raddfærunum, ?!
Fjögur eða fimm barnanna hafa heyrnarleifar og geta
haft gagn af heyrnartæki, eins og drengurinn fremst á
myndinni. Ljósm. Mbl.: Ó1.K.M.
Bensi rembist við að segja err, það er svo erfitt
Brandur skólastjóri hvetur hann. Og Sigurbjörg litla, sú
ómótstæðilega, hlustar á.
en ofurlitlar heyrnarleifar eru
fyrir hendi.
Fjögurra ára ljóshærð hnáta
brosir framan í ljósmyndar-
ann og kemur svo upp í fang-
ið á Brandi skólastjóra. —
Hún Sigurbjörg er alveg ó-
mótstæðileg stelpa, segir hann.
Hún er svo dugleg, getur sagt
flesta stafina, nema k, það er
svo erfitt. Svo þekkir hún
nöfnin á mér og nokkrum
krakkanna og getur lesið um
10 önnur orð af vörum. Og
Sigurbjörg litla brosir fram-
an í okkur öll, svo við erum
alveg sammála um að hún sé
ómótstæðileg.
Lítill fjörkálfur iðar í sæti
sínu og reynir að draga at-
hygli skólastjórans að sér. —
Nú vill Bensi sýna okkur
nokkuð, segir Brandur. Hann
er að byrja að geta sagt err,
sem er svo voða erfitt. Og
Bensi setur tunguna á fram-
tennumar og blæs af þvílík-
um fítonskrafti að dálítið.
munnvatn frussast út með, og
greina err. Þegar hann hefur
innan um þetta skrýtna hljóð
sem myndast, má reyndar

greina er. Þegar hann hefur
fengið hrós fyrir þetta, segir
hann ka, ka, ka og vandar sig
milkið.
Eg veiti því athygli að nokk
ur barnanna eru með heyrn-
artæki. — Já, þau eru fjögur
eða fimm, sem það getur svo-
lítið hjálpað, en því miður
eru alltof mörg, sem það gagn
ar ekki-yið T. d. er hér einn
8 ára snáði, sem hefur heyrn-
arleifar. Það tókst ekki að
venja hann á heyrnartæki
heima, en nú er það að koma.
Og Brandur snýr sér að hon-
um og segir hátt og skýrt að
hann hafi talað í landssíma við
pabba hans og mömmu í dag
og þau biðji að heilsa. Og það
sést á ánægjubrosinu á þeim
litla að þetta skilur hann. En
auðvitað er hann ennþá mörg-
um árum á eftir jafnö-ldrum
sínum að læra að tala.
Brandur spyr nú börnin
hvert fyrir sig, hvað þau heiti.
og flest geta sagt það svo
skiljanlegt sé. Fjögurra ára
hnokki horfir þó bara með
ákafa á hreyfingar vara hans
er þær mynda „Hvað heitir
Frh. á bls. U.
- v
STAKSTEIHAR
Umræður um sjönvarfc
Segja má, að kommúnistar hafi
gert vinum sinum í Framsóknar-
flokknum illan grikk með því að
krefjast útvarpsumræðna um
sjónvarpsmálið. Þannig er sem
sagt mál með vexti, að gaura-
gangur sá, sem Þórarinn Þórar-
insson, ritstjóri Tímans, kom af
stað út af sjónvarpsleyfinu tii
varnarliðsins, hittir enga aðra en
Framsóknarflokkinn. Það var ut-
anríkisráðhera þeirra, sem heim
ilaði varnarliðinu rekstur sjón-
varpsstöðvar til að draga úr fer®
um varnarliðsmanna út af Kefla-
víkurflugvelli, og skal það sízt
lastað. En úr hörðustu átt kem-
ur þá, þegar Framsóknarmenn
ráðast á Viðreisnarstjómina fyr-
ir það að leyfa áframhaldandi
rekstur sjónvarpstöðvarinnar og
nauðsynlegar endurbætur. Og
hörmulegast var, að einn þeirra
fáu manna í Framsóknarflokkn-
um, sem viðriðinn hefur verið
menningarmál, Karl Kristjáns-
son, skyldj látinn halda uppi
vörnum fyrir flokk sinn í þessu
máli sér til mestu minnkunar.
Hugtakafölsun
og stóryrði
Af konuwúnista hálfu talaði
fyrst Alfreð Gíslason, læknir,
sem lagði megináherzlu á álíka
kurteislegar upphrópanir og

„Fen óreglu og siðspillingar . .
óþverraleg verk .. . forheimskun
. . .menningarsnautt auðvald . . .
afsiðandi amerískt hermanna-
sjónvarp . . . “ o. s. frv.
Þá var lækninum tiðrætt um
„hernám“, enda mun hann sjáK
sagt meðlimur í svonefndum
„Samtökum hernámsandstæð-
inga“, þar sem nokkrir mennta-
menn eru félagar og segja það
vera meginhlutverk sitt að varð
veita íslenzka tungu. En það er
í samræmi við aðra afstöðu
þeirra, að í sjálfri nafngift sam-
takanna viðhafa þeir hugtaka-
fölsun að rússneskum sið. Þess-
um mönnum er fullkunnugt um
það, að á íslenzku máli heitir
það hernám, þegar ríki leggur
undir sig þjóðland í andstöðu
við íbúa þess og stjórnarvöld.
En ást þeirra á tungunni er —
þegar alit kemur til alls — ekki
meiri en svo, að þeir telja sjálf-
sagt að níðast á hennj og hag-
ræða henni í áróðurstilgangi.
Þeir eru sannarlega góðir læri-
sveinar þeirra kennimeistara,
sem þeir visvitandi eða óafvit-
andi sitja á skólabekk hjá.
Gamaldags
hríðskotaræða
Hinn ræðumaður kommúnista
var ungur maður, Geir Gunnars-
son. Hann lagði á það mikla ál-
herzlu í gamaldags hríðskota-
ræðu að hætti Einars Olgeirsson
ar, að íslenzk tunga og menning
væri að líða undir lok vegna
dvalar nokkurra þúsunda varnar-
liðsmanna hérlenuis. Þessi mað-
ur hefur íengið uppeldi sitt að
mestu leyti a þeim tima, þegar
hér dvaldi tug- eða hundruð pús
unda manna herlið og má vera,
að jafnvægisleysi sálar hans sé
tiikomið fyrir ahrif frá þvi. Hitt
er gleðilegur vottur um styrk
ísienzkrar menningar og tungu,
að flestir aðrir stoðu þessi áhrif
af sér — og siðan dvöl erlends .
gæzlu- og varnarliðs í landinu —
og það á þann hátt, að islenzk
menning og tunga hefur aldrei
staðið traustari fóturn en einmitt
í dag. Að dómi kommúnista hef-
ur hvorttveggja þetta verið að
liða undir lok siðustu tvo ára-
tugina, en Morgunblaðið getur
fullvissað Geir Gunnarsson um,
að það er þá aðeins í kunningja-
hópi hans, sem menningin og
tungan ætlar að glatast.