Morgunblaðið - 02.03.1962, Blaðsíða 15

Föstudagur 2. marz 1962
MORGVNBLAÐIÐ
15
n Kveðinn hefur verið upp í
Hsestarétti dómur í opinbenu
máli, er ákæruvaldið höfðaði
gegn Þráni Sigtryggssyni vegna
slyes, er varð við Sundlajugaveg,
en þar varð 5 ára drengur fyrir
bifréið ákærða með þekn afleið-
ingum að hann lærbrotnaði.
Þ. 4. október 1960 um kl. 10
f.h. ók ákærður bifreiðinni R-
10722 vestur Sundlaugaveg. Á
Sundlaugavegi, skammt vestan
Hrísateigs, þar sem slysið varð,
var verið að grafa upp syðri
helming götunnar og stóð vöru-
bifreið mannlaus á akibrauitinni
við uppgrötftinn. Er ákærður ók
fram hjá vörubifreiðinni varð
lítill drengur, 5 ára gamall, fyrir
bifreið ákærðs með þeim afleið-
ingum að hann lærbrotnaði.
Við skoðun á bifreiðinni reynd
ist öryggisútbúnaður í lagi nema
framrúða var mjög rispuð og
slitin undan rúðuþurrkuim. Bif-
reið ákærðs hafði verið skoðuð
29. sept. 1960, en á'kærði fengið
frest til að bæta úr þeim galla.
Fyrir dómi skýrði ákærður svo
frá, að hann hefði ekið vestur
Sundlaugaveg á fremur róLegri
ferð, 15—20 km. hraða pr. kl.st.
og hafi bifreiðin verið í 3ja eða
4ja ganghraðastigi (,,gear“).
Hann kvaðst að mestu hafa ver-
ið. kominn framhjá hinni kyrr-
etæðu bifreið, er högg hafi komið
á bifreið hans Og í því hafi hann
séð, að ungur piltur hafði hlaup-
ið fyrir bifreið hans, og hafi
hann án efa komið frá syðri
götujaðri Sundlaugavegar, enda
hafi hiann ekki séð drenginn
fyrr en í þan» mund að hann
skall á bifreiðinni.
Einn sjónarvottur varð að slys-
inu, sem skýrði svo frá, að bif-
reiðinni hefði verið ekið á frek-
ar hægri ferð, eitir því sem tíðk-
aðist. Vitnið sá drenginn, er fyrir
slysinu varð, hlaupa fyrir bif-
reiðina og hafi hann við höggið
kastast áfram eftir götunni í vest-
urátt.
í sakadómi Reykjavílkur urðu
úrslit máisins þau, að ákærði var
dæmdur til greiðslu á 800 kr. sekt
og skyldi greiða allan sakar-
kostnað. í forsendum dómsins var
það tekið fram, að miðað við hin
erfiðu skilyrði yrði að líta svo á,
að ákærði hefði ekið gálauslega.
í Hæstarétti kvað nokkuð við
annan tón, því að þar var ákærði
sýknaður. Segir í forsendum
diómsins, að vitnið og ákærði hafi
orðið samsaga um það, að dreng-
urinn hafi hlaupið fyrir bifreið-
ina. Síðan segir: Vitnið kiveður
bifreiðina, sem ekið hafi verið
„frekar hægt“, hafa stöðvazt rétt
í því er ákeyrslan skeði.“ Á-
kærði, sem telur sig „hafa verið
á fremur róliegri ferð, ca. 15—20
km. hraða pr. kl.st.,“ kveðst, er
hann varð drengsins var, „rétt í
því er hann skall á bifreiðinni.
„hafa snarhemlað bifreið sinni,
sem þá stöðvaðist mjög fljótt".
Samkvæmt þessu og öðrum gögn-
um málsins þykir varbugarvert að
fullyrða, að ákærði hafi átt retfsi-
verða sök á slysinu og brotið
gegn lagaboðum þeim, sem í á-
kæru greinir. Verður honum því
dæmd sýkna af kröfum ákæru-
valsins í máli þessu.“
Ákveðið var ennfremur, að
sakarkostnaður skyldi greiddur
úr ríkissjóði.
T veggja
barna
skápur

sem viiuiUm

Danska heimilisráðgjafar-
nefndin í Kaupmannahöfn lét
gera barnaskápinn, sem sýnd-
ur er á meðfylgjandi mynd.
Hann er innbyggður, með
mörgum hillum, skúffum og
fatahengjum og eiga föt
tveggja barna auðveldiega að
rúmast í honum. Auk þess er
nóg rúm fyrir leikföng barn-
anna í körfunni og plastkassa,
sem eru á botni hilluskápanna,
og ennfrermir er plastgrind á
hurðinni fyrir ýmsa hluti.
Sparifötin og árstímabund-
in föt eru hengd efst í skápn-
um. Fyrir neðan eru tvö fata-
hengi, annað fyrir drenginn
og hitt fyrir stúlkuna, og þar
eru hversdagsföt barnanna
geymd. Eftir því sem börnin
stækka (og fötin líka), eru
efri skúffurnar teknar í burtu
og sláin hækkuð. Á hliðar-
veggjum skápanna er skógrind
og í skúffunum á milli þeirra
eru nærfötin geymd, eða aðrir
nauðsynlegir hlutir. Skúffurn-
ar eru málaðar í ýmsum lit-
um og er það vísra manna mál
að það auki reglusemina.
Varla fer á milli mála, hve
þægilegt er að geyma föt barn
anna á einum og sama stað.
Hægt er að byggja slíka skápa
eftir hendinni, ef veggrými er
fyrir hendi.
H E I LRÆÐ I
• Notið grófari prjóna en
gefið er í uppskriftinni, þegar
þið fitjið upp, svo að fitjin
verði teygjanlcgri.
• Ef þið eigið í erfiðleikum
með að prjóna slétt prjón
jafnt, prjónið þá röngu um-
ferðina með grófari prjónum.
• Þegar aukið er í eða tekið
úr, er ágætt að merkja við
með þræði, hvað úrtaka eða
aukning er á flíkinni.
4
14. Þau komu nú í
•nnan garð, þar sem
blöðin á trjánum voru úr
ekíra gulli. Og loks komu
þau í þriðja garðinn, em
þar voru glitrandi gim-
Steinar á trjánum í stað
biaða. Bn hermialðiurinn
braut kvist aif tré í
hvcnrum garði og brast
við hátt í bæði skiptin.
Yngsta syistirin hrtikik við
í hvort sinn, en eldri
Systurnar töldu í hana
kjark, svo að hún hélt
éifram með þeim. L«oks
komu þau að stóru vatni:
Við ströndima lágu tótf
litlir bátair og í hverjum
bát var fríður kongsson-
ur.
15. Tóku þeir sína
kón gsdóttu rina hver út í
bátana, en henmaðurinn
íylgdlist með þeinri
yingstu. Enginn sá hann,
því að hann var alltaf í
L.ESBÓK BARNANNA
skilkkjunni góðu.
„Það er kynleigt, hvað
báturinn liggur djúpt í
kvöld og hvað þungt er
að róa,“ sagðii kóngsson-
uirinn. „Ég verð að taka
á öllum mínum kröftum
til þess að komast á-
fram.“
„Það er máske af því,
Ingveldur V. Illugadótt
ir, Gríshóli, Helgafélls-
sveit, Snæf. (stúlkur 10—
11 ára); Gylfi Guðmunds
son, Hagamei 35, Rvík,
(piltar og stúlkur 13—15
ára); Jóníma Ármanns-
dóttir, Hásteinsvegi 18,
Vestmannaeyjum, (piltar
13—14 ára); Fjóla Leós-
dóttir, Beiðaveg 27, Vest
mannaeyjum (piltar 13—
14 ára).
að það er svo heitt í veðr
inu“, svaraði kóngisdótt-
irin.
Hinum miegin við vatn-
ið var uppljómuð höll, og
barst þaðan ómur af
hljóðfæraslætti. Þar fóru
þau að dansa og dansaði
hver kóngssonuir við sína
prinsessu.
Úr Grimms ævintýrum:
Kóngsdæturnar tólf
og götóttu skórnir
6. árg. ¥■ Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson 4r 2. marz 1962.
Bókaormurinn
gratfið nefið niður í gaml
ar bækur".
Anton tók fjögur
Súsanna lá í hengi-
rúmi á milli tveggja epla
trjáa og gægðist heim að
sumarbústaðnum. Þá opn
uðust útidyrnar og Anton
kom út.
„Bg er að fara,
mamma, kallaði hann.
Svo heyrði hún Elísu
frænku svara:
„Af hrverju tekur þú
ekki Súsönnu með þér?“
„Eg veit ekki hvar hún
er“, sagðf Anton. „Hún
hangir sjálfsagt yfir bók
unum sínum. Enda á hún
tæplega heima í hópn-
um“.
„Þú ættir að biðja hana
að boma með ykkur. —
Annars finnst henni hún
vera sett hjá, og hún er
þó gestur ok'kar, hóilt
frænkan áfram.
„Súsanna með í hópn-
um“, hló Anton. „Þú blýt
ur að vera að gera að
gamni þínu. Hún, sem
leggur á flótta, ef hún sér
svo miikið sem gæs. Hún
syndir eins og steinn og
verður sjóveik um leið og
hún stígur fæti í bát. Hún
er ein af þeim stelpum,
sem ebki geta annað en
í einu stökki Og hvarf
milli trjánna á leið niður
að vatninu.
Súsanna seig dýpra nið
ur í hengirúmdð. Hún
roðnaði af skömm og
reiði. Að vísu vissi hún
vel, að Anton hafði ekk
ert kært sig um, að henni
væri boðið til þeirra í
suimarleyfinu. Samt hafði
hún efcki trúað, að hann
hetfði svona mikið á móti
henni, og hún óskaði þess,
að hún væri aftur kom-
in til borgarinnar, —
heim.
Ef hún aðeins gæti feng
ið hann tiil að skipta um
skoðun!
Hingað til höfðu allar
tilraunir hennar til að á-
vinna sér vináttu Antons,
strandað.
Súsönnu varð litið á
bókina, sem hún héit á.
„Listin að sigla og stunda
útiveru“, hét hún. Ef til
vill gæti henni tekizt að
læra að stjórna bátnum
eins vel og Blsa og Birg-
itta gerðu —, þá mundi
hún kannske vinna sig í
álit.
Hún lá ennþá stundar
korn í hengirúminu. Elísa
frænka var sjólfsagt inni
í eldhúsi, svo að nú var
tækifærið.
Súsanna hljóp að lítilili
vik við vatnið, þar sem
kanóinn var geymdur. Úr
bókinni vissi hún, að slík
ir bátar eru hættulegir ef
kunnáttu skortir til að
fara með þá. En nú reið
henni svo mikið á að sýna
af sér einhvern dugnað,