Morgunblaðið - 24.11.1963, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLADIÐ
Sunnudagúr 24. nóv. 1963
Dóttir Sir Alec Dauglas-Home,
hins nýja forsætisráðherra Bret-
lands, er hispurslaus og vinnu-
söm stúlka. Hún vinnur um
þessar mundir í bókabúð í Baker
Street og hefur nóg að gera við j
að klifra upp og niður stiga til
að sækja bækur í efstu hiilun-
uim.
Meriel, en svo heitir stúlkan,
er 24 ára gömul. Hún segir, að
faðir hennar sé því hlynntur að
hún vinni alla venjulega vinnu.
Hún hefur áður unnið sem þjón
ustustúlka í dönsku veitinga-
húsi í Edinborg og í húsgagna-
verzlun.
Meðfylgjandi mynd er af
Meriel á leið á hljómleika. Hún
er ósköp venjulega klædd, í
gjjáandi svartri regnkápu, og
ljóst hárið fellur slétt niður
á herðarnar.
o O o
Danska sýningarstúlikan og verð
andi kvikmyndaleikkona Maud
Berthelsen, sem nú býr í París,
hefux fengið nýja fjöður í hatt-
inn. Audrey Hepburn hefur
neitað að leika í sömu kvikmynd
og hún og ástæðan fyrir þeirri
eg.neitun er sú, að Maud er of
falleg.
Það hefur lengi staðið til að
Maud fengi hlutverk í kvik-
myndinni „Charade", en aðal-
leikarar þeirrar myndar eru
Gary Grant og Audrey Hepburn.
Það er ameríska kvikmyndafél-
agið „Stanley Donen Film Inc.“
sem stendur fyrir töku myndar-
atti að fara ag undirrita kvik-
myndasamninginn, var Audrey
Hepburn viðstödd. Hin fræga
leikkona mótmælti þegar í stað
að Maud fengi hlutverkið og for-
tölur Stanley Donen um að gefa
Maud tækifæri báru engan ár-
o O o
GL-París — Verður Thelma
Ingvarsdóttir, hin nýkjörna feg-
urðardrottning Norðurlanda, ein
af kvikmyndastjörnum framtíð-
arinnar? Nokkru áður en hún
tók þátt í keppninni hitti hún
Roger Vadim, kvikmyndastjóra,
í París, og varð hann það hrif-
inn af hinni ungu íslenzku
stúiku, að hann bauð Theknu
hlutvenk, þó með þvií skilyrði
að 'hún gæti talað frönsku lýta-
laust
En Thelma hafði ekki tíma
til að setjast niður. og læra
fnönskuna betur, þar sem hún
var búin ag ráða sig hjá tízku-
fyrirtæki í Kaupmannahöfn. En
það var fyrir orð Vadims að
þýzka kvikmyndafélagið Con-
stantin bauðst til að taka reynslu
kvikmynd af Thelmu í Þýzka-
landi fyrir skemmstu, en hvað
úr verður leiðir framtíðin í ljós.
o O o
Menn minnast úlfaþytsins, sem
varð út af Powers flugmanni,
þegar Rússar skutu niður flug-
vél hans yfir rússneskri grund,
í maimánuði 1960. Kona bans,
Barbara Ann, flaug til Moskvu
og fékk leyfi til að tala við mann
sinn í nokkrar mínútur, og lof-
aði ag bíða hans um alla eilífð.
Powers fékk 10 ára fangelsis-
dóm, en var náðaður í febrúar
í fyrra. — Ekki hafði hann dval-
ið lengi hjá konu sinni urtz þau
sóttu um skilnað, og var skilnað
arorsökin „andleg grimmd“.
Nú hefur Powers kvænzt aftur
og nefnist sú lukkulega Claudia
Edwards Downey, 28 ára gömul,
og er þetta sömuleiðis annað
hjónaband hennar. Powers er nú
reynsluflugmaður hjá Lockheed-
flugvélaverksmiðjunum í Bur-
bank í Californíu.
Aflasölur erlendis
TOGARINN Víkingur seldi I
Cuxhaven á fimmtudagsmorgun
287,4 lestir fyrir 181.655 mörk.
Hefur togarinn verið á Græn-
landsmiðum undanfarið og var
aflinn mest góður karfi.
Egill Skallagrímsson seldi
einnig á fimmtudagsmorgun 101
lest fyrir 79.267 mörk og Karls-
efni seldi í Grimsby 77,4 lest fyr
ir 8443 sterlingspund.
innar. Maud Bertalsen var ráð- I angur. Afleiðingin: Samningur-
in til að leika eldri systur Aud- I inn var aldrei undirritaður. — GL
rey í kvikmyndinni. — En þegar
Velvakanda er sönn ánægja
að koma þessari ágætu uppá-
stungu á framfæri. H.Ó.V. skrif
ar:
Kæri Velvakandi.
Þótt nóg sé gefið út af fri-
merkjum og ísland — enn sem
komið er — er ekki Lichtens-
tein, sem byggir afkomu rikis-
sjóðs síns að verulega leyti á
hagnaði af útgáfu frímerkja,
finnst mér samt, að nú sé svo
sannarlega tilefni til að gefa út
og það meira að segja eina
rammíslenzka seríu af glæsi-
legum frímerkjum: af gosinu
af hafsbotni hafa, þá sjald-
gæft og stórkostlegt náttúru-
fyrirbæri að ræða, að slík gos
af hafsbotni hafa, þá sjald-
an sem þau gerast, ávallt vak-
ið athygli alheims. Að ég nú
ekki tali um landkynningu,
sem slík gossería mundi vera.
En gleymum ekki alvöruna
bak við þetta sjónarspil: Ef
þetta gos, sem að magni ef til
vill mun verða sízt minna en
Heklugosið 1947, hefði gerzt á
landi, mundi það ef til vill
hafa þýtt auðn fyrir hálfa sýslu
eða meira. Og eigum við og
komandi kynslóðir þó fullt í
fangi með að verjast uppblæstri
og að klæða landið skógi aft-
ur. Það er því mikið lán, að
þetta gos skuli að minnsta kosti
firra okkur landeyðingu.
Þess vegna er það uppá-
stunga mín, að gos-serían öll
verði með vægu aukagjaldi,
segjum 10%, sem renna til
sandgræðslusjóðs og til skóg-
ræktar að jöfnum hlutum. í
þetta sinn mættu frímerkin
vera í stærra lagi, til dæmis
3x5 cm, og uppréttar myndir
ættu að lýsa þróun gossins:
fyrsta myndin, þar sem m.b.
ísleifur er að taka inn línur á
meðan fyrsta gossúlan þýtur
upp, síðar myndir t.d. með
Geirfuglasker og Vestmanna-
eyjum og Heklu og Eyjafjalla-
jökul í baksýn, og að lokum
nýja goseyjan, sem á þennan
hátt mundi vera til um aldur
og æfi, þótt hún kunni að
hverfa í skaut hafs aftur. —
Verðgildi mætti vera 2, 3, 4, 5,
10, 20 og 50 kr.
Senn fara jól í hönd. Bregð-
umst nú fljótt við. Gleðjum
frímerkjasafnara og íslands-
vini um lönd öll — og styrkj-
um um leið eitt bezta málefrii
allra íslendinga: uppgræðslu
og framtíð fósturjarðarinnar.
H.Ó.V.
Ö hefir borið sig upp við
Velvakanda og sent meðf. bréf.
„Velvakandi góður.
Fyrir rúmu ári varð ég fyrir
því óhappi, að kynnast lítið
eitt tveimur gervimönnum. —
Það hefur dregizt nokkuð úr
hömlu hjá mér að hripa þér
línu um þetta. Geri það nú, svo
að aðrir megi nokkuð læra af
reynslu minni. Ég keypti í
fyrrahaust hæð í húsi einu hér
í borg. í hæð þeirri, sem ég
þá seldi, var tvöfalt gler í
gluggum af þeirri gerð, sem
ýmsir kalla „mixað“. Það hafði
gefizt vel þar og hugðist ég
láta setja tvöfalt gler á sama
hátt í nýju íbúðina. Tveir ná-
ungar, sem ég þekkti ekki,
tóku að sér framkvæmdina.
Fyrir efni og vinnu settu þeir
upp ákveðið gjald sem mun
hafa orðið seytján þúsund kr.
Ég gekk að því. þeir kváðust
starfinu vanir og voru það ef
til vill, því að gervismiðir
láta sér ekki allt fyrir brjósti
brenna og taka að sér ýmis-
legt. Þeir settu glerið í fljótt,
en líklega ekki vel. Þar í móti
tóku þeir ljúfmannlega fram,
að kæmu gallar í ljós, skyldi
ég láta þá vita og myndu þeir
laga gallana. Síðan kvöddu þeir
og fóru með peninga mína, en
ég fékk í staðinn gler þeirra
og handbragð. Hvorugt víst
gott, því að strax þegar hrein-
gerningamenn og gervismiðir
voru farnir, tóku rúður að
gráta og fyllast móðu. Þessu
héldu þær áfram og létu ekki
af. Er ekki að orðlengja það,
að æ ofan í æ talaði ég við
gervimennina og alltaf fékk ég
sömu svör. Þeir lofuðu að koma
og lagfæra það, sem að var,
enda auðvelt að þeirra sögn.
Síðan leið veturinn og alltaf
sat við það sama. Vorið kom
og ekki minnkaði móðan á
gluggunum. Hún jókst. Nokkr-
um sinnum talaði ég við gervi-
mennina og enn lofuðu þeir
hinu sama. Ég var farinn að
halda að þetta væru þau góð-
menni, sem engum geta neit-
að um greiða, en lofa svo
miklu, að framkvæmdirnar
geta ekki haft við. í ágúst i
sumar talaði ég enn við gervi-
mennina og kom nú annað i
ljós og nýtt hljóð í þeirra
strokk. Þeir þóttust aldrei hafa
lofað neinu nema því að setja
glerið í. Nú var orðið langt
um liðið siðan það var gert.
Um mig og mína glugga varð-
aði þá fjandann ekki neitt úr
þessu.
Hér hefur langt mál verið
gert stutt og er nú aðeins
eftir aðalatriðið og niðurlags-
orðin: Ef þér þurfið að láta
setja tvöfalt gler I glugga —
varið yður þá á tveimur gervi-
mönnum, sem munu bjóðast
til að gera þetta fyrir yður,
Trúið þeim ekki, þó að þeir
hafi uppi fagurgala.
Ö.“
ÞURRHIÖDUR
ERC ENDINGARBEZTAR
BRÆÐURNIR ORMSSON hf.
Vesturgötu 3.
Sími 11467.